شکست عقل و منطق در روسیه – اردشیر قلندری

انتخابات ریاست جمهوری در روسیه پایان یافت و مطابق انتظار و همچنین برآیند آن، خریتونوف از سوی حزب کمونیست با ۴.۳۱% آرا مردود، و پوتین با ۸۷.۲۸%  پس از شماردن صدردصد آرا  رئیس جمهور روسیه شد.

گرچه در این میان مخالفین پوتین براین باورند که تخلفات گسترده ای صورت گرفته است، غرب نیز انتخابات فوق را غیر دمکراتیک به تعبیر خود خواند، اما واقعیت این است که تخالفات گسترده ای که از وجود ان اطلاع میدهند، نمی توانسته است صورت بگیرد. نهایت این تخالفات را میتوان در رقم ۸۷ درصد که در جای خود رقم وزینی است، خلاصه کرد.

واقعیت این است که جامعه روسیه حقیقتا به پوتین رای داده است، از انجایی که دیکتاتورها شیفته ارقامی مانند بالای ۸۰% میباشند، در روز یک شنبه ۱۷ مارس نیز همین رویکرد بطور خودکار عمل کرد، رقم را به ۸۷% رساند.  

در کشورهای “دمکراتیک” که قیچی و خط کش در دست حکومت هاست، اعداد وسیله هستند. اما جهت رسیدن به اصل چگونگی توجیه وسیله، پیش از آن نیاز به تبلیغات فریب در چارچوب بزرگ نمایی دستاوردهای کوچک، بازی با قیمت مایحتاج روز مره و کم ارزش جلوه دادن آن، خلاصه زامبی سازی جامعه ای که آمادگی زامبی شدن را دارد، میباشد.

واقعیت زندگی روسیه در اینجا با انتخاب مجدد یکی از خشن ترین دیکتاتور ها تمام نشد، بل تازه آغاز شد. هموسویتیکوس که امروزه به غار هموپوتینکوس تغییر مکان داده است، با این انتخاب فاجعه بار خود که برپایه سیاه سازی انتخابات، گزینه دیگری نیز موجود نبود، زمینه را برای پوتین مهیا نمود تا در آینده دور وی را افقی از کرملین بیرون آورد، عواقب قانون رهبر شدن در روسیه.

دقیقا در چند ماه دیگر وضعیت روسیه دگرگون خواهد شد، “پیش روی” های درون جبهه که چند روز اخیر متوقف شده بود، کم کم جای خود را به پس روی خواهد داد، قیمت اجناس نیز سر به فلک خواهد کشید، فلج اقتصادی که از پس تحریمات غرب گریبان هموپوتینکوس را گرفته است، شدت بیشتری می یابد، سرکوبها شدیدتر خواهد شد، فقر مهر خود را بر پیشانی همه ان کسانی که تحت تبلیغات “روس بزرگ” در صف های چند صد متری انتخاب پوتین ایستادند، خواهد زد. روس هنوز متوجه حقیقت انتخاب زندگی خود نیست، هنوز در خواب اشفته تصرف جهان و گسترش حیطه نفوذ بی بدیل خود است.

ما ایرانیان زمانی که انگشت بنفش کردیم، ندیدیم که چه آینده خطرناکی را برای خود فراهم ساختیم. آینده ای که قالیباف رئیس مجلس شد، رئیسی جنایتکار رئیس جمهور، نه صدایی از “امیر کبیر” (ظریف) در آمد نه حسن روحانی واکنشی نشان داد.

روس ها نیز در جو تبلیغات دروغین چنین رویکردی را تکرار کردند. زمانی که پوتین رهبر کره شمالی را به مسکو دعوت کرد تا مهمات نظامی بخرد، سیاست دولت کاملا روشن بود که جهت فریب مردم نیاز به برخی پیشروی ها میباشد، همزمان غرب نیز بویژه امریکا در فروش سلاح به اکرائین تعلل نمود، عقب نشینی عامدانه ارتش اکرائین زمینه ساز پیروزی “ظفرمند ارتش بزرگ” روسیه گردید، پس از آن نیازی به تبلیغات بیشتر نبود.

در ایران اگر بازی بر بد و بدتر استوار است، در روسیه، متناسب با فرهنگ موجود پیروزی های بزرگ کارسازند. مهم نیست که ایرانی در چه شرایط اسفناکی قرار داشته باشد، اصلا مهم نیست که جامعه تا کجا فلج باشد، ولی مهم بود که مثلث جیم شکست بخورد. در روسیه نیز همین اصل مهم نبودن شرایط اقتصادی زندگی اجتماعی بر وعده رسیدن به برلین و پاریس بسیار مسرت بخش و ارضاع کننده بود، نقش قهرمان تاریخ روسیه و مجری بی بدیل در کسب چنین دستاورد بزرگ جهانی از دید شهروند تنها بر شانه پوتین استوار است. حرکت شهروند پس از این برپایه ذهنیت اجتماعی او کاملا قابل پیش بینی میباشد.

تکرار کمدی تاریخ زمانی مضحک تر میشود، که کیم جین این و رهبران سایر کشورهای “دمکراتیک” مانند، ایران، تاجیکستان، ازبکستان، هندوراس، میانمار، بولیوی… در همان نخستین ساعات اعلان رسمی آرا پیروزی پوتین را تبریک گفتند.  

انتخاب روسیه انتخابی خطرناک برای ایران و منطقه است. هم اکنون بلاروس ارتشی را نزدیک مرز ناتو می اورد، تحریکات در مرز ناتو بیشتر خواهد شد، دوطرف به کش و قوس های خود شدت بیشتری میبخشند، که بنوبه خود بسیار خطرناک است. هیات حاکمه روسیه پس از این، هرچه بیشتر جسورتر خواهند شد، دخالتها بیشتر می گردد، منطقه ناارام تر میشود، ایران نیز پا در رکاب پوتینیسم ویرانی بیشتر برای شهروندان خواهد داشت، حمایت روسیه و تامین منافع روسیه در ایران به نهایت الویت خود خواهد رسید، روسیه در حفظ و صیانت جمهوری اسلامی کوشش بیشتری خواهد کرد.

چاپ کن