“بهار، آنجا نگه کن، با همین آفاق تنگ خانه‌ی تو باز هم آن کوه‌ها
پیداست
زمستان گو بپوشد شهر را در سایه‌های تیره و سردش
بهار آنجاست، ها، آنک طلایه‌ی روشنش، چون شعله‌ای در دود
بهار اینجاست، در دل‌های ما، آوازهای ما
و پرواز پرستوها در آن دامان ابرآلود” برگرفته از شعر صبوحی – اخوان ثالث
سال نو خورشیدی را در حالی آغاز می‌کنیم که گذران حداقل‌های زندگی برای اغلب مردم ایران فاجعه بار و بسیار طاقت فرساتر شده است، ولی شور زندگی برای دستیابی به آزادی و مبارزه برای رهایی از این همه سرکوب، تبعیض، کشتار و بی عدالتی نیز در مردم بسیار قوی‌تر شده و مصمم‌تر ایستاده‌اند و مبارزه می‌کنند. به‌ویژه پس از قیام “زن، زندگی، آزادی” این مبارزه آشکارتر و عمومی‌تر شده و با تمام فراز و فرودهایش، هم‌چنان به اشکال مختلف ادامه دارد و به زودی شعله‌‌های خشم مردم، تمام ایران را فراخواهد گرفت. این مبارزه اغلب توسط جنبش‌های مستقل و مردمی و سازمان‌یافته و آگاهانه‌تر، رو در روی حاکمیت در خیابان‌ها و در زندان‌ها با اعتراض و اعتصاب علیه انواع تبعیض‌های جنسیتی، قومی، نژادی، طبقاتی، عقیدتی یا به شکل خود انگیخته و حتی فردی در زندگی روزمره علیه حجاب اجباری و ساختارهای مرد-پدرسالاری در سرتاسر ایران از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب و مرکز در شهرها و روستاها و کوه‌ها و دشت‌ها، شجاعانه در جریان است.
ما مادران پارک لاله ایران، نو شدن طبیعت و شکفتن شکوفه‌های بهاری که نویدبخش زندگی و شادی و طراوت در سال نو است را به تمام آزادی خواهان و دادخواه ایران شادباش می‌گوییم و سالی پربار را برای تمام انسان‌های خوب آرزو می کنیم. باشد که با پیوستگی و همبستگی هر چه بیشتر ما و فعال‌تر شدن جنبش‌های مستقل و مردمی، هر چه زودتر از شر سرکوب گران و ستمکاران و تمام بدی‌ها، ستم‌ها، تبعیض‌ها و جنگ و خشونت و کشتار در ایران و جهان رهایی یابیم و بتوانیم در آزادی و برابری و عادلانه و انسانی و شاد زندگی کنیم.
مادران پارک لاله ایران
۲۹ اسفند ۱۴۰۲
