۴۴ سال بعد از انقلاب ضد سلطنتی، ضد سلطه طلبی و ضد استعماری که بعلت فرد محوری، تمامیت خواهی و وابستگی رژیم “سایه خدای استبداد” رخ داد و نتایج به غایت فاجعه بار آن قیام مردمی، بواسطه تسلط رژیم “نماینده خدای استبداد“، و در ادامه مبارزات آزادیخواهانه، عدالتجویانه و برابری طلبانه مردم ایران، اینبار نوجوانان، جوانان، زنان و مردان مبارز سرتاسر کشور با شعار محوری “زن زندگی آزادی” جنبش انقلابی را سامان بخشیدند، که بواسطه خصلت تکثر گرا، مدرن و رنسانس گونه خود، چون آذرخش درخشید و در کوتاه زمانی ایران و جهان را با درخشش نور خود، روشن نمود.
امروزه دیگر بر کسی پوشیده نیست که خواستگاههای جنبش انقلابی “زن زندگی آزادی” بعنوان جنبشی فرا ملیتی، فرا جنسی و جنسیتی، فرا طبقاتی و فرا عقیدتی، همانا مبارزه با سلطه طلبی، تمامیت خواهی و فرد محوری در تمام سطوح اجتماعی، از خانواده بعنوان کوچکترین واحد اجتماع تا بالاترین ارگانهای مدیریتی کشور میباشد.
کنشگران نوجوان و جوان این جنبش انسان محور، زن را، منشاء زندگی و آزادی واقعی زن را از زنجیرهای فرهنگی، عقیدتی و اجتماعی به آزادی کامل اجتماع از قیود مرد سالاری و فرد سالاری سلطه طلبانه، تبیین میکنند.
کنشگران و پیشتازان این جنبش انقلابی با شخم عمیق در تفکرات کهنه و تلاش برای باز تعریف قیود و سُنن ناکار آمد موجود، اراده کرده اند و شجاعانه در تلاشند تا بنیان فرهنگی/عقیدتی جامعه را از ریشه متحول و به سمتی مدرن، بشر دوستانه و مسئولانه متکامل گردانند.
کنشگران جنبش انقلابی زن زندگی آزادی، با رد هر نوع تمامیت خواهی، سلطه طلبی، جزم اندیشی و فرد محوری سیاسی، سیستم مورد نظر خود را در آینده کشور، سیستمی، مردم سالار (جمهوریت مردم)، غیر عقیدتی (سکولار)، غیر مادام العمری و دمکرات تعریف میکنند.
جمهوریت یا مردم سالاری مدرن، شیوه حکومتی مبتنی بر رجوع به آراء مردم و قبول و بکارگیری منشور جهانی حقوق بشر است. جمهوریت میخواهد امت و رعیت را به شهروند پرسشگر، مسئولیت پذیر و مسئولیت خواه تبدیل نماید. بنیان این سیستم حکومتی متکی بر مشارکت مردمی است بطوری که تمامی مردم از حق انتخاب شدن و انتخاب کردن، برای کلیه پستهای اجرایی جامعه در تمامی سطوح آن، بطور مستقیم و یا غیر مستقیم، آنهم بگونه ای که توارث در آن دخالتی نداشته باشد، بهره مند می باشند.
در چنین سیستم حکومتی لازم و ضروری است که مکانیسمهای قانونی مشخص و تعریف شده ای برای نظارت و پاسخگو نمودن منتخبین مردم نیز وجود داشته باشد که در صورت لزوم، عزل آنان توسط رای مردم و بدون نیاز به ورود به خیابان و انقلاب، میسر باشد.
سیستم های فرد سالار چه از نوع ولایی و چه از نوع سلطنتی، از اساس ناقض حقوق عالیه بشر، حق شهروندی در تعیین سرنوشت خویش میباشند، چرا که جایگاه رفیع خرد جمعی (مردم سالاری) را به توان محدود یک فرد خود محور و خود شیفته (شاه یا رهبر) تقلیل میدهند.
سیستم های فرد محور بواسطه برتر و مطلق دانستن نظرات فرد حاکم بر خرد جمعی، عملا نیازی به پاسخگو نمودن رهبر احساس نمیکنند. این سیستم ها آزادی های فردی و جمعی و کنشگری مدنی را مرتبا سرکوب کرده و مرتبه شهروندی را تا سطح رعیت و امت تقلیل میدهند. از اینروست که برای هر بیننده بی غرضی، تضاد آشتی ناپذیر بین دو سیستم یاد شده، کاملا روشن بوده و تحمیل این دو سیستم منطقا و عملا، جمع بین نقیضین محسوب میگردد.
در هفته های گذشته جمعی از شامورتی بازان شاه اللهی که در گذشته نیز مرتبا با پروژه های من درآوردی و رژیم نگهدارشان، آب به آسیاب حکومت ولایت مطلقه فقیه میریختند، به مکاشفه جدیدی دست یافتند و با بوق و کُرنا از واژه من درآوردی جدیدی تحت عنوان “جمهوریخواهانِ سلطنت طلب” که نوعی از شترگاوپلنگان سیاسی را در ذهن شنونده القا میکند، رونمایی نمودند.
این کشف جدید یا ناشی از عدم درک گویندگان از ماهیت متضاد و غیر قابل امتزاج دو مفهوم بکار برده شده میباشد و یا خود بخشی از جنگ روانی جدید شاه اللهی های قافیه باخته است، که برای جلوگیری از ریزش بیشتر بدنه خود، با مسخ واژه ها برای هواداران کم بضاعت خود سرگرمی جدید درست میکنند. همان کاری را که خمینی با تحمیل نامبارک بین جمهوریت و حاکمیت فرد محور ولایت فقیه، در رفراندوم غیر دمکراتیک ۱۲ فردوردین ۱۳۵۸ تئوریزه کرد و به خورد مردمی داد که هنوز در خلسه ناشی از پیروزی انقلاب ضد سلطنتی، سحر شده در جاودی او بودند و کماکان چهره او را در ماه میدیدند.
واقعیت این است که همانگونه که “سلطنت طلبانِ جمهوری خواه” واژه ای نامفهوم و به لحاظ سیاسی غیر قابل اعتنا و بی بهاء میباشد، واژه اکتشافی شاه اللهی ها یعنی “جمهوریخواهانِ سلطنت طلب” نیز در عرصه پراتیک سیاسی، عمری به کوتاهی حباب بر آب جاری خواهد داشت.
زن زندگی آزادی
دو طیف در خالى کردن کلمات از محتوا تخصص دارند، جمهورى اسلامى و سلطنت طلبان! جمهورى خواهان سلطنت طلبب همانقدر مضحک است که بگوئیم گیاهخوارن گوشت خوار
چیزی به نام «جمهوریخواهان سلطنت طلب» نداریم، و این اصطلاح بی معنی ساخته و پرداخته مجاهدین است که از نزدیکی بخش هایی از جمهوری خواهان به رضا پهلوی که اتفاقا خودش خود را جمهوری خواه می داند و بار ها این را گفته است وحشت کرده اند و با نام مستعار مورد استفاده و عنوان دکترای دریافتی از اشرف یک و دو و سه وحشت خود را مکتوب می کنند.
به این برادران و خواهران محترم باید گفت که نگرانی شما قابل درک است اما قطعا هیچ جمهوری خواهی که یک مثقال و کمتر از آن به آزادی و دموکراسی و جمهوریت معتقد باشد با هر میزان فاصله از پادشاهی خواهان حتی از نزدیکی شما با این همه سوابق مشعشع که دارید رد نخواهد شد.
انتخاب آمریکا و اروپا هم علی رغم پول خرج کردن های میلیونی شما و همه گونه اظهار ارادت های شما به درنده خو ترین جناح هایشان به میل شما بستگی ندارد.
(جمعی از جمهوری خواهان با حمایت رسمی از رضا پهلوی حرکت هایی داشته اند با عناوینی از قبیل جمهوری خواهان طرفدار رضا پهلوی، نه «سلطنت طلب»)
من نیز سیستم جمهوری را به پادشاهی ترجیح میدهم…اما معتقدم که انتخاب نوع سیستم جایگزین، جمهوری و یا پادشاهی، باید در فردای آزادی ایران، در یک رفراندوم آزاد مشخص گردد.
در حال حاضر ما به هر یک نفر، برای سرنگونی حکومت جنایتکار اسلامی نیاز داریم.
به راه انداختن جنگ جمهوری و پادشاهی و …، کاری که اپوزیسیون در طول ۴۵ سال گذشته انجام داده، باعث تداوم و بقای حکومت جنایتکار اسلامی میگردد.
با درود
نظرتون در رابطه با حمله به پوریا زراعتی کارمند ایران انترنشنال چیست آیا باید این حمله را محکوم کرد ، یا مثل اکثریت گروه ها و سایت های چپ حتی از درج خبر آن هم دریغ کرد.البته تا این لحظه فقط حزب کمونیست کارگری ایران این حمله را محکوم کرده است.
با آرزوی پیروزی