از مجموعه ی: “آوازهای شهریور”
پرنده ی خاکستری ی کوچک
هان، ای سراینده ی مبهوت!
آوازی بخوان!
رفیقِ درخت نشینِ پشتِ پنجره یِ من!
جایِ چَهچَهِ سُرخِ تو در هوا خالیست.
چترِ سبزِ چمن شده این شابلوطِ پیر
ببین!
و روستایِ کوچکی نیز هست
از اجتماعِ روشنِ سنجاب هایِ شاد
و عشقبازی ی پُر قیل و قالِ گنجشک ها
بهار با سبزِ روشنِ مه آلودش
شعله ی بی تردیدی ست
بر هراسِ سرد و نارَسِ جوجه گنجشکان
و بی گُمان
رنگین کمان،
بی رنگی یِ سکوت را
با غرشِ برادَرَش: تُندَر
از رخسارِ آسمان خواهد روفت.
تنها آهنگِ صدایِ جوانِ تو در هوا خالیست.
پرنده ی خاکستری ی کوچک
هان، ای سراینده ی مبهوت!
آوازی بخوان!
خرداد ۱٣۹٣ – اِسِن
