از یاداشت های یک پیشمرگه ۱ – سعید سلطانی طارمی

۱

سرباز هخامنش بزرگ بودم

اولین بار که به کوبانی رسیدیم

چشمه ای بود پوشیده از مه

                              که ماه در دهانش می خندید

آبش را خوردیم و آبادش کردیم

۲

افسر اسکندر بودم

مإمور در هم کوبیدن کوبانی

ماهش را کشتم و مِه اش را برجا نهادم

خونین و شعله ور

۳

شهربان اشکانی بودم

سرداری رومی سرم را کوبید

و کوبانی را به بردگی برد

۴

پیکی مسلمان بودم

کوبانی را به برادری

و برادری را به کوبانی فراخواندم.

۵

کارگزار صلاح الدین بودم

ماه و چشمه را به خانه ها فرستادم

و بر دروازه ی بیت المقدس به خاک افتادم

با شمشیر ریچارد

۶

بازرگانی کرد بودم

سربازان هلاکو با کشتنم تفریح  کردند

هنوز صدای خنده شان را می شنوم

تنها لهجه هاشان عربی شده

و یاسا را بر قرآن تحمیل می کنند.

۷

نگاهم کنید

به هزار زبان کشته شده ام

اماهمچنان کردی می خوانم.

                    ۱۵/ ۷/۹۳

چاپ کن