مبارزات مردمی در سال های اخیر به تدریج چهره عوض کرده و کارگران و زحمتکشان به صفوف نخست این مبارزه آمده اند. همراه با این جابجایی و جابجایی اقشار اجتماعی، مبارزه علیه فقر، نابرابری های اجتماعی و شعارهای معطوف به عدالت اجتماعی برجستگی بیشتری یافته است. کارگران و معلمین، به دو ستون عمده ی این جنبش اجتماعی تبدیل شده اند. از میان این مبارزات تشکل های کارگری و فرهنگی قابل اعتماد شکل گرفده اند و فعالین کارگری و فرهنگی متعددی در قالب رهبران این جنبش های اجتماعی چهره کرده اند. این مبارزه، مبارزه ای است که سرکوب می شود، ام از نفس نمی افتد، تمام نمی شود، و دوباره به خیابان ها می آید. عضو کمیسیون امور داخلی و شوراهای مجلس ایران می‌گوید بیش از ۹۳ درصد تجمعات قابل‌توجهی که در سال‌های اخیر در ایران برگزار شد، «صنفی و کارگری» بوده است.
احمد علیرضابیگی، نماینده تبریز در مجلس، در گفت‌وگو با خبرگزاری ایلنا با اشاره به خشونت‌هایی که در جریان برخی از این تجمعات مانند اعتراض‌های اصفهان روی داد، ابراز امیدواری کرده است پس از تصویب طرح «ساماندهی تجمعات»، شرایط بهتری به وجود آید.
طرح ساماندهی تجمعات از سال ۹۷ در مجلس شورای اسلامی مطرح شده ولی تاکنون به نتیجه نرسیده است.
این نماینده بدون اشاره به خشونت‌هایی که از سوی پلیس و نیروهای امنیتی علیه تجمع‌کنندگان در شهرهای مختلف ایران صورت می‌گیرد، گفته است با تصویب این طرح، در صورت مخالفت نهادهای حکومتی با تجمعات قانونی، متقاضی برگزاری تجمع می‌تواند فرجام‌خواهی کند و فرمانداری یا بخشداری هم باید دلایل خود در مخالفت را به صورت «مستند» ارائه کند.
این اظهارات در شرایطی بیان می‌شود که جمهوری اسلامی به بهانه‌های مختلف نه تنها معترضان را با خشونت سرکوب می‌کند، بلکه پس از برگزاری تجمعات آرام هم دست به بازداشت‌های گسترده می‌زند.
از جمله در تجمعات اخیر مردم اصفهان در اعتراض به مدیریت منابع آبی در این استان، نیروهای امنیتی دست به ضرب و جرح معترضان که شمار زیادی از آنها را کشاورزان تشکیل می‌دادند، زده و با تفنگ ساچمه‌ای به طور مستقیم به چشم معترضان شلیک کردند.
در سال‌های اخیر و پس از افزایش فشارهای اقتصادی بر مردم ایران، تجمعات متعدد صنفی از سوی گروه‌های مختلف کارگری و معلمان برای دریافت حق و حقوق معوقه یا ساماندهی دریافتی‌های خود بر اساس میزان تورم برگزار شده که بیشتر آنها بی‌نتیجه بوده است و برخی معلمان نیز به حبس‌های طولانی مدت محکوم شده‌اند.
تجمعات معلمان که اخیرا و در ماه های گذشته به طور گسترده ای برگزار شده است، همواره با حمله مامورین امنیتی و ضرب و شتم و بازداشت معترضان روبرو بوده است. فعالان اجتماعی، کارگری و فرهنگی بارها اعلام کرده اند که این خشونت ها مانع از ادامه ی مبارزه ی آن ها برای احقاق حقوق نخواهد شد. معلمان شیراز در روزهای گذشته در یک نامه خطاب به مقامات قضایی استان که بازتاب وسیعی یافته است تاکید کردند حتی اگر در خیابان ها مین ضدنفر بگذارند و با مسلسل به سوی آن ها نشانه روند، از آمدن به خیابان ها خودداری نخواهند کرد.
