صدیقه مالکی فرد همسر هاشم خواستار فرهنگی بازنشسته و فعال صنفی مدنی و حقوق بشر نماینده معلمان، که در زندان به سر مبیرد خطاب به دبیر کل سازمان ملل متحد آقای آنتونیو گوترز ، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل خانم میشل باشله، گزارشگر ویژه سازمان ملل در ایران آقای جاوید رحمان و ارگانها و نهادهای حقوق بشری در ۱۰ بند نوشته است. در در این نامه خواهان توجه فوری به حقوق بشر پایمال شده در ایران، و آزادی بلادرنگ همسرش آقای هاشم خواستار که هر روز وضعیت جسمی شان وخیم تر میشود، شده است.
دبیر کل سازمان ملل متحد، آقای آنتونیو گوترز
کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، خانم میشل باشله
گزارشگر ویژه سازمان ملل در ایران، آقای جاوید رحمان
ارگانها و نهادهای حقوق بشری
۱_ احتراماً اینجانب صدیقه مالکی فرد فرهنگی بازنشسته و همسر آقای هاشم خواستار فرهنگی بازنشسته و فعال صنفی مدنی و حقوق بشر نماینده معلمان آزاده ایران معروض میدارد:همسرم ۷۰ ساله که از تاریخ ۲۰ مرداد ۹۸ در زندان انفرادی اطلاعات مشهد و زندان وکیل آباد مشهد محبوس است، از سال ۱۳۶۹ اداره اطلاعات مشهد بارها ایشان را به جرم حق گویی و آزادیخواهی تهدید و بازداشت و زندان کرده است.
۲_ آبان ۹۷ ایشان را ربوده و در بیمارستان روانی ابن سینا مشهد زندانی کرد و متاسفانه در زندان به بیماریهای گوارشی و فشارخون بالا مبتلا شدند، و هم اکنون علیرغم مصرف روزی سه وعده دارو ، همچنان فشار خونشان بالاست.
۳_ خودم بر اثر صدمات روحی روانی که بخاطر بارها بازداشت و زندانی کردن همسرم به من وارد شده، به ناراحتی قلبی مبتلا و مجبور شدم در اسفند ۹۶ جراحی قلب باز انجام دهم، و سه ماه از این عمل سنگین گذشته بود که ماموران امنیتی به خانه ما آمدند و علیرغم اینکه من در بستر بیماری بودم موبایل و تبلت و لپ‌تاپ ما را بردند و شماره تلفن خانه و چهار شماره موبایل خودم و فرزندانم را غیر فعال کردند.
۴_ حدود ۷ ماه از عمل قلب بازم گذاشته بود که همسرم را از جلوی باغ ربودند و بدون اینکه به ما اطلاع بدهند، ایشان را در بیمارستان روانی ابن سینای مشهد محبوس کردند!، و سپس بارها دزد به خانه ما آمد و دار و ندار ما را برد، که ناراحتی قلبی ام را تشدید کرد. حالا با همکاری و حمایت چه کسی خدا میداند.
۵_ از مرداد ۹۸ همسرم را به جرم حمایت از دکتر کمال جعفری (که بجرم انتقاد از رژیم به ۱۳ سال حبس محکوم شده بودند)، بازداشت و مدت ۵ ماه در زندان انفرادی اطلاعات نگه داشتند، و الان هم بعد از ۳۰ ماه زندان بدون ملاقات در سال ۸۸، سومین سال است که بدون ملاقات حضوری و بدون حتی یک روز مرخصی، در زندان وکیل آباد محبوس هستند.
۶_ با توجه به اینکه همسرم بر اثر صدمات روحی روانی به بیماریهای گوارشی و فشارخون بالا مبتلا شده اند، با توجه به وضعیت نابسامان زندان‌های ایران که زندانیان بر اثر بی توجهی و سهل انگاری زندانبانان و شلوغی زندان، (مانند آقایان بکتاش آبتین، بهنام محجوبی، هدی صابر) فوت کرده اند و … همچنین شیوع بیماری واگیردار کرونا منجمله در زندان مشهد خود مشکل دیگریست که همسرم در معرض همه ی آنها قرار دارد.
۷_ همچنین بدلیل فشارهای روحی وارده بر ما که ناشی از اذیت و آزارهایی هست که از نظام و قضائیه آخوندی شامل حالمان شده است، مشکلات آریتمی قلبی من در این مدت تشدید شده، و واضح است که چنانچه برای من یا همسرم اتفاق ناگواری رخ دهد، مسئول مستقیم آن علی خامنه ای و قضائیه رژیم است.
۸_ همسرم بیش از ۳۰ ماه است که اسیر رژیم در زندان است، ولی علیرغم آنکه ۴۳ سال از استقرار جمهوری اسلامی در ایران میگذرد، هنوز جرم سیاسی تعریف نشده، و محاکمه منتقدین و مخالفین رژیم بدون حضور هیئت منصفه برگزار میشود، و هم اکنون زندانیان سیاسی بسیارب در ایران داریم که رژیم حاکم بجای “زندانی سیاسی” از آنان بعنوان “زندانی امنیتی” نام میبرد!
۹_ در تجمعات اعتراضی فرهنگیان ایران که اخیرا در بیش از یکصد شهر ایران و بارها برگزار شده، شعار مشترک و مستمر همه معلمان این بوده که “معلم زندانی آزاد باید گردد”، “هاشم خواستار آزاد باید گردد”. و آزادی معلمان زندانی و منجمله آزادی هاشم خواستار که نماینده معلمان آزاده ایران است ، خواست تمام فرهنگیان و معلمان سراسر ایران بوده است
۱۰_ بنابراین، از دبیر کل ملل متحد آقای گوترز ، کمیسر عالی حقوق بشر خانم میشل باشله، گزارشگر ویژه ملل متحد در ایران، آقای جاوید رحمان و از تمامی ارگانها و نهادهای حقوق بشری و بین المللی ، خواهان توجه فوری به حقوق بشر پایمال شده در ایران، و آزادی بلادرنگ همسرم آقای هاشم خواستار که هر روز وضعیت جسمی شان وخیم تر میشود، هستم.
صدیقه مالکی فرد
(همسر هاشم خواستار)
۲۸ دی ۱۴۰۰
۱۸ ژانویه ۲۰۲۲
