ما نمی توانیم این جنگ را که توسط دولت خودمان آغاز شده است متوقف کنیم، اما می توانیم همبستگی و حمایت خود را از اوکراین و همه مردم آن ابراز کنیم
دایان گارشینا: کار در زمینه حقوق بشر در روسیه می تواند احساس گمراه کننده ای از شکست ناپذیری به فرد بدهد. علیرغم قوانین غیرانسانی و این واقعیت که دولت شهروندان را دشمن خود می بیند، فعالان حقوق بشر یاد گرفته اند که با وضعیت سازگار شوند و مقامت کنند. این امر به ویژه در مورد فعالان دگرباش جنسی روسی، که نه تنها با همجنسگراهراسی دولتی مشروع، بلکه با انگ اجتماعی گسترده ای دست و پنجه نرم می کنند، صادق است. با این حال هیچ چیز نمی توانست ما را برای آنچه در صبح روز ۲۴ فوریه رخ داد، زمانی که کشور ما به اوکراین حمله کرد، آماده کند.
از قضا، هرگز بیشتر از آن لحظه احساس روسیه ای بودن نکرده بودم. واکنش فوری این بود که خود را از این جنگ کنار بکش. اقدامات دولت وحشتناک است، خشونت هرگز جواب نمی دهد، و ما به عنوان مردم روسیه بدیهی است که این را انتخاب نکرده ایم. این جنگ ما نیست.
اما فرار از این فکر غیرممکن است که به نحوی اجازه داده ایم که این گناه نابخشودنی درست زیر بینی ما اتفاق بیفتد. در حال حاضر، در آن سوی مرز اوکراین، مردم از ترس نیروهایی که پرچم ما را حمل می کنند، از خانه های خود فرار می کنند و از مرگ می ترسند. درماندگی ناشی از این درک بیش از حد طاقت فرسا است و نمی توان آن را تحمل کرد.
شعارها، عریضه ها و بیانیه ها
من تنها نبودم که چنین احساسی داشتم. در همان روز اول تهاجم – من قرار نیست آن را “عملیات نظامی ویژه” بنامم، همانطور که قانون روسیه اکنون خواستار آن است و وعده تا ۱۵ سال زندان برای انتشار “اخبار جعلی” داده است – به نظر می رسید بسیار دیگری نیز چنین بوده اند. از پیدا کردن کلمه ساده ای شوکه شدم؛ یک شعار ساده، “نه به جنگ!” در سراسر شبکه های رسانه های اجتماعی سازمان های دگرباشان جنسی پخش شد. این شبکه ها همچنین شروع به ترویج یک طومار علیه جنگ کردند، مانند سایر ابتکارات حقوق بشر در روسیه، که (تاکنون) بیش از یک میلیون امضا جمع آوری کرده است.
برخی از سازمان ها اظهاریه های رسمی کردند. شبکه دگرباشان جنسی روسیه، که تعداد زیادی از ابتکارات و فعالان دگرباش جنسی را در سراسر کشور متحد می کند، “همبستگی خود را با جامعه، LGBT + و جامعه حقوق بشر اوکراین” اعلام کرد و از همه خواست تا به دنبال “منابع اطلاعاتی قابل اعتماد” باشند. خیریه بنیاد Sphere، بزرگترین بنیاد دگرباشان جنسی در روسیه، موضع صریح خود را در برابر جنگ اعلام کرد و گفت: «هنجارهای بین المللی حقوق و قوانین بین‌المللی حقوق بشر باید مسئولانه رعایت شوند».
روز بعد، Sphere اعلام کرد که به LGBT+ اوکراینی‌هایی که در روسیه مشکل دارند، و همچنین به پناهندگان LGBT+ در مناطق مرزی کمک اضطراری ارائه می‌کند.
ایگور کوچتکوف، بنیانگذار Sphere و یکی از بنیانگذاران شبکه LGBT روسیه، نامه ای سرگشاده از فعالان LGBT + روسی منتشر کرده است. در این نامه از پوتین خواسته شده تا آتش بس را اجرا کند. در این بیانیه آمده است: «مشکلات زیادی در کشور ما وجود دارد، از جمله رواج افکار ضد بشری که اغلب از سوی مقامات عالی رتبه منتشر می شود. بیایید «نازی زدایی» را همراه با کشور همسایه امان با هم شروع کنیم!»
او خطاب به مردم اوکراین می‌گوید: «این جنگ از جانب ما صورت نمی گیرد. ما با تلخی و درد به این فکر می کنیم که روسیه این همه رنج را برای شما به ارمغان می آورد. ما شما را به یاد داریم و هر کاری که بتوانیم برای جلوگیری از این وحشت انجام خواهیم داد.» این نامه توسط فعالان سرشناس LGBT+ مانند میخائیل توماسوف، اوگنی پیسمسکی (سردبیر رسانه غیرعادی Parni + )، کریل فدوروف (روانشناسی برای جنبش حقوق بشر) و زلاتا سمنوونا (اتحاد سازمان ملل) امضا شده است.
اعلامیه ممکن است بی نتیجه به نظر برسد، زیرا دولت روسیه پیوسته نسبت به درخواست های مردم خود کر و کور بوده است. با این حال، راهی برای متحد کردن جامعه و تشویق مردم به موضع گیری است. هدف نهایی این است که هر فردی را به این باور برسانید که اگر به اندازه کافی بلند فریاد بزند، اگر به خود اجازه ندهد که ساکت بماند، اگر به صداهای دیگری مانند صدای خود بپیوندد، در نهایت شنیده خواهد شد.
“عوامل خارجی” و “خیانت”
متأسفانه ارائه کمک مستقیم بیشتر به اوکراین تقریباً به محض شروع جنگ غیرممکن شد. در حالی که فعالان LGBT+ در روسیه در این فکر بودند که چگونه می توانند بهترین راه ها را برای کمک به طرح های LGBT+ در اوکراین، مانند Insight ، که به مردم کمک می کند تا کشور را ترک کنند، بیابند، دادستان کل روسیه وارد عمل شد و اعلام کرد «ارائه کمک های مالی، تدارکاتی و مشورت یا کمک های دیگر به یک کشور خارجی» ممکن است «خیانت» تلقی شود و مجازات آن تا ۲۰ سال زندان باشد. به گزارش رسانه های مستقل، چند نفر گزارش دادند که کارت های بانکی آنها پس از انتقال وجه به اوکراین مسدود شده است.
یکی دیگر از چالش های روزانه، که در حال حاضر به ویژه حاد به نظر می رسد، برچسب “عامل خارجی” است. برای رسانه‌های مستقل این تقریبا غیرقابل اجتناب است، اما سازمان‌های LGBT+ هم با همین خطر روبرو هستند – Sphere در سال ۲۰۱۶ توسط وزارت دادگستری یک “عامل خارجی” تلقی می‌شد.
به نظر من، این تلقی به این دلیل است که تفکر LGBT+ با شعارهای دولتی «ارزش‌های سنتی» که بخشی از تلاش‌های رژیم روسیه برای اعمال یک ایدئولوژی «غیرغربی» است، مطابقت ندارد. به گونه‌ای که گویی گرایش جنسی یا هویت جنسی یک فرد می‌تواند از خارج بیاید. “عامل خارجی” در روسیه به این معنی نیست که یک سازمان حقوق بشری ممنوع باشد یا نتواند کار کند، اما می تواند اعتبار آن را خدشه دار کند و در نتیجه اثربخشی درخواست های آن را کاهش می دهد.
به عبارت دیگر، ما فقط می توانیم خیلی کار کنیم. خیلی دوست دارم بگویم ما قوی هستیم، در مقابل سختی ها ایستاده ایم و هر کاری از دستمان بر می آید انجام می دهیم.
با این حال، واقعیت ما را مجبور می‌کند که احساس خفگی و تنگا کنیم. ما در تلاشیم تا از چنگال نیرویی رهایی پیدا کنیم که نه تنها ما، بلکه آه خیلی از مردم را در آن سوی پرده آهنی که بار دیگر در شرف افتادن است، خفه می کند.
* این مقاله از سایت «دموکراسی باز» توسط حمید پارسا برای اخبار روز ترجمه شده است
