سخنی با رهبران و فعالین جنبش کارگری و توده ای
خشم برحق مردم از فقر و گرانی و گرسنگی و استبداد و حاکمیت جمهوری اسلامی بار دیگر فوران کرده است. دامنه تظاهراتها و تعرض مردم به جمهوری اسلامی و نمادهای آن بسرعت از شهرهای خوزستان فراتر رفت و گسترش این مبارزات در دیگر شهرها در چشم انداز است. در این مقطع و در این تناسب قوا اولأ گسترش این تظاهراتها و ثانیأ استمرار و ادامه کاری خیزش توده ای این بار دو مسئله محوری است. رسالت رهبران و فعالین کارگری و توده ای و هر جریان دخیل در جنبش اعتراضی این دوره است که با تلاش هدفمند در جهت پاسخگویی به این دو مسئله محوری گام برداریم. باید کاری کرد، جنبش اعتراضی این بار بسیار فراتر از دی ماه ۹۶ و آبانماه ۹۸ در سراسر ایران گسترش یابد و بعلاوه استمرار و ادامه کاری آن تا تحمیل عقب نشینی جدی بر جمهوری اسلامی و تعیین تکلیف جدی و سرنگونی این حاکمیت هار سرمایه ادامه پیدا کند. در این راستا بر محورهای زیر لازمست تاکید کرد.
الف- دوره تعیین تکلیف قطعی با جمهوری اسلامی است: وقتی به صف آرایی جمهوری اسلامی و مردم در مقابل هم خیره میشوید، به وضوح معلومست صف بندیها در راستای تعیین تکلیف قطعی و نهایی با همدیگر است. هیئت حاکمه جمهوری اسلامی برای بقای خود، فشرده ترین بخش ارتجاع و عصاره جانی ترین جانیان چهل ساله عمر خود (به قول خودشان، هسته سخت قدرت) را به جلو صحنه رانده و در مسند قدرت قرار داده اند. این آرایش برای مقابله با جنبش اعتراضی و سرنگونی طلبانه مردم صاحب اراده ای است که سران جمهوری اسلامی به وضوح کابوس گسترش روز افزون آن را می بینند. اما محاسباتشان سخت غلط است، در جبهه مقابل، جنبش کارگران و مردم هم نه تنها بیکار ننشسته به حکم شرایط عینی با صف آرایی جدیدی به میدان آمده است. همزمانی جنبش اعتصابات کارگری و جنبش اعتراض توده ای و شهری و تلاشهایی که برای تحکیم همسرنوشتی و همبستگی این دو بخش پرقدرت جنبش اعتراضی کارگر و مردم در جریان است، نشان دهنده آمادگی و آرایش جدید جنبش ما با پیام مشترک و قاطع تعیین تکلیف قطعی و سرنگونی جمهوری اسلامی است. به نظرم دو طرف این جدال سرنوشت ساز به روشنی میدانند که پا به عرصه نبرد نهایی باهم گذاشتند. این واقعیت را همه رهبران و پیشروان جنبش کارگری و جنبش توده ای به روشنی باید تشخیص دهیم و بر این اساس خود را آماده کنیم. ناآمادگیهای موجود را پر کنیم. به اتحاد و همبستگی و فصل مشترکها و تشکل و تاکتیک و شعارها و اقداماتمان شکل دهیم. فوری ترین چه باید کرد، گره زدن همه پتانسیلهای مبارزاتی مان بر محور سرنگون کردن جمهوری اسلامی و تحقق آزادی، برابری، رفاه همگانی و اداره شورایی و گسترش و ادامه کاری آن است.
ب- متحد و همگام کردن جنبش اعتصاب کارگری و جنبش اعتراض شهری و توده ای: اکنون دوره همگام و متحد کردن جنبش اعتصابات کارگری و اعتراضات توده ای و معلمان و بازنشستگان و نسل جوان و مبارزه زنان و دیگر جنبشهای اجتماعی رادیکال در یک پیکره قدرتمندی است که با پتانسیل مبارزاتی کوبنده خود، جمهوری اسلامی را زیر ضرب خرد کننده بگیرد. ایجاد چنین همگامی و اتحاد مبارزاتی در گرو همگامی و دست در دست هم گذاشتن شبکه رهبران و فعالین کارگری رادیکال و سوسیالیست و فعالین رادیکال جنبش اعتراضات توده ای حاضر در نقشه ای هماهنگ و هدفمند با جنبش اعتصابات کارگری در سراسر ایران است. جنبش اعتصابات کارگری و جنبش اعتراضات توده ای ستونهای اصلی جنبش سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی هستند. متحد شدن و همبستگی این عرصه های مهم نبرد سیاسی و مبارزاتی یعنی قدرتمند شدن جنبش سرنگونی، که در هر قدم قوی شدن خود میتوانند قدم به قدم تناسب قوا را به نفع جنبش آزادی و برابری تغییر دهند. حول پلاتفرم سرنگونی جمهوری اسلامی متکی به اراده اجتماعی کارگر و مردم و حول شعارهای انقلابی از جمله “سرنگونی فوری جمهوری اسلامی” و “آزادی، برای، رفاه همگانی”، و “معیشت و سلامت و اداره شورایی” پیروزی بر جمهوری اسلامی و نظم حاکم سرمایه را میتوان به فرجام رساند.
ج- متشکل شدن، ایجاد شوراهای محل کار و محلات: قدرت کارگران و جنبش اعتصاب کارگری و به همین ترتیب قدرت جنبش اعتراض توده ای و شهری را به فوریت به مجامع عمومی و تشکل شورایی باید متکی کرد. مراکز کار به عنوان مکان شکل گیری اعتصابات و محلات شهرها به مثابه مکان شکل گرفتن اعتراضات شهری کانونهای هم اکنون موجود قدرت جنبش کارگری و توده ای هستند. پتانسیل مبارزاتی موجود در مراکز کار و در محلات بسرعت لازمست تجلی سازمانیافته پیدا کند. بر این اساس دوره اقدام عاجل برای ایجاد مجامع عمومی پایدار و شوراها در مراکز کار و در محلات شهرها است. این مسئله اقدام فوری فعالین کارگری و سوسیالیست در مراکز کار و محلات و تلاش همه نیروهای کمونیست برای تحکیم و وسعت بخشیدن به این حرکت را میطلبد. با تشکیل شوراهای پایه در محل کار و در محلات در موقعیت محکم و جدیدی قرار میگیریم، آن وقت ترسیم حرکت آتی سازمانیابی شورایی به سمت ابعاد بالاتر و مرکب تر وسراسری تر موضوعیت جدی پیدا میکند و به موقع به آن پاسخ داده میشود.
١٣ مه ٢٠٢٢
