حامیان حقوق کارگران و معلمان و دیگر برابری‌‌خواهان ایران همزمان با نشست سالانه سازمان جهانی کار، به دعوت چندین سندیکای کارگری فرانسوی و سوئیسی و تشکل‌های کارگری مستقل ایرانی در خارج کشور در ژنو دست به تجمع زدند.
به گزارش وب سایت زمانه، یک‌صد‌و‌دهمین نشست سالانه سازمان جهانی کار (ILO) به مدت ۱۱ روز از جمعه ۲۷ ماه مه/ ۶ خرداد تا ۱۱ ژوئن/۲۱ خرداد در ژنو پایتخت سوئیس در حال برگزاری است. موضوع‌های مهم که در جریان نشست سال ۲۰۲۲ به آنها پرداخته شد، بحث سلامت و ایمنی حرفه‌ای و شغلی، کارآموزی و اقتصاد اجتماعی و همبستگی کارگران بود.
جمعه ۱۰ ژوئن / ۲۰ خرداد همزمان با آخرین روز رسمی نشست سالانه سازمان جهانی کار در ژنو، با دعوت چندین سندیکای کارگری فرانسوی و سوئیسی و تشکل‌های کارگری و دمکراتیک مستقل ایرانی در خارج کشور، مقابل دفتر سازمان ملل که محل برگزاری نشست سالانه سازمان جهانی کار است، یک گردهمایی در حمایت از کارگران و معلمان ایرانی یک گردهمایی برگزار شد.
در جریان گردهمایی حمایت از کارگران و معلمان ایرانی، یکی از اصلی‌ترین موضوع‌ها که در تمام بیانیه‌ها و سخنرانی‌های سندیکاهای فرانسوی و سوئیسی بر آن تاکیده شد، زیر پا گذاشتن همه مقاوله‌نامه‌های مربوط به آزادی تشکل و اجتماعات توسط جمهوری اسلامی و خواست آزادی همه فعالین صنفی و معلمان بود.
در نشست امسال نیز یک هیأت چند ده نفره شامل مقام‌های دولتی، نمایندگان مجلس، کارفرمایان و «نمایندگان کارگری» تشکل‌های حکومتی برای شرکت در نشست سالانه سازمان جهانی کار حضور پیدا کردند تا با گزارش‌های کذب وضعیت اجتماعی در ایران را وارونه جلوه دهند و سرکوب هر نوع اعتراض و دستگیری فعالان صنفی را انکار کنند. این در حالی است که در ایران، شمار زیادی از فعالان کارگری و صنفی در زندان به سر می‌برند و در سلول‌های انفرادی تحت بازجویی و شکنجه مأموران امنیتی قرار دارند.
از جمله بازداشت‌شدگان اخیر، رضا شهابی عضو سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه است که پیش از این چند بار به دعوت سندیکاهای عضو کلکتیو سندیکایی فرانسه به این کشور سفر کرده و امسال نیز برای شرکت در کنگره سندیکای س.اف.د.ت برای شرکت در کنگره این سندیکا در ماه ژوئن به فرانسه دعوت شده بود، اما در اردیبهشت در یک پرونده‌سازی امنیتی دستگیر و در بند ۲۰۹ زندان اوین زندانی شد.
پیش از آغاز به کار نشست سالانه سازمان جهانی کار، شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان و چند تشکل مستقل صنفی نامه سرگشاده‌ای خطاب به شرکت‌کنندگان در نشست سازمان جهانی کار منتشر کرده‌اند که در آن ضمن توضیح وضعیت بحرانی معیشت عموم مردم، سرکوب اعتراضات به این شرایط و بازداشت گسترده فعالان شناخته شده صنفی شامل معلمان، کارگران و سایر معترضان از سوی حکومت را محکوم کرده‌اند و از هیأت‌های نمایندگی شرکت‌کننده در کنفراس به‌ویژه نمایندگان تشکل‌های کارگری خواسته‌اند به دلیل عدم اجرای مقاوله‌نامه‌های سازمان جهانی کار و نقض حقوق اولیه کارگران در ایران، خواستار اخراج نمایندگان «دولت‌ساخته» جمهوری اسلامی از هیأت مدیره سازمان جهانی کار شوند.
امروز همچنین سندیکای کارکنان راه‌آهن و حمل‌و‌نقل آلمان (EVG) در پیامی که امضای مارتین بوکرت، معاون رئیس هیأت مدیره آن و سیاستمدار حزب سوسیال دموکرات آلمان رسیده است، از خواسته‌های طومار اعتراضی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان خطاب به هیأت‌های نمایندگانی شرکت‌کننده در سازمان جهانی کار حمایت کرد و خواستار آزادی فوری فعالان کارگری و صنفی و حامیان آنها از زندان‌های جمهوری اسلامی شد.
امضاکنندگان بیانیه شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان خواست‌های مشخصی خطاب به هیأت‌های کارگری شرکت‌کننده در اجلاس سالانه سازمان جهانی کار مطرح کرده و از آنها خواسته‌اند در همبستگی با خواهران و برادران خود در ایران، برای تصویب و اجرای آن تلاش کنند.
خواست‌ها در چهار بند به این صورت اعلام شده‌اند:
«الف) رفع فوری و بی‌قید و شرط تمامی اتهامات منتسب‌شده به تمامی فعالان صنفی محبوس در ایران و آزادی تمام دستگیرشدگان.
ب) ملزم کردنِ دولت ایران به احترام به حقوق بنیادین کارگران و معلمان و مزدبگیران در زمینه آزادی ایجاد و یا پیوستن به تشکل مستقل صنفی و کارگری، احترام و رعایت حق آزادی بیان و حق تجمع مسالمت‌آمیز بدون بیم و هراس از دخالت نیروهای امنیتی.
ج) بررسی و اقدام در مورد اعزام هیأتی بین‌المللی تحت هماهنگی گروه کارگری سازمان جهانی کار و فدراسیون‌های بین‌المللی اتحادیه‌ای، جهت بررسی شرایط نیروی کار در ایران، نشست با تشکل‌های مستقل صنفی و دیدار از فعالان صنفی زندانی در ایران و خانواده‌های آنها.
د) تقاضای اخراجِ نمایندگان دولت‌ساخته‌ی ایران از هیأت مدیره سازمان جهانی کار و عدم حمایت از انتخاب مجدد آنها در این هیأت مدیره به‌دلیل نقض مداوم مقاوله‌نامه‌های بین‌المللی و عدم پاسخگویی نسبت به سرکوب متداوم تشکل‌ها و فعالان اتحادیه‌ای و صنفی در ایران».
