ادامه‌ی موج جدید بازداشت‌ها:
بازداشت جعفر پناهی، پرونده‌سازی برای مادران دادخواه را محکوم می‌کنیم!
برای آزادی همه‌ی زندانیان سیاسی مبارزه کنیم!
روز دوشنبه تعدادی از اعضای خانواده‌های جانباختگان آبان ۹۸ طی یوش سازمانیافته‌ی نیروهای سرکوب حکومت بازداشت شدند. ساعاتی بعد از بازداشت «مادران دادخواه» کشتارهای رژیم در دی‌ماه ۹۶ و آبان ۹۸ نشریات متعلق به ارگان‌های سرکوب رژیم آنان را به دریافت پول برای ایجاد اغتشاش و نا امنی متهم کردند. این خانواده‌ها در پی چرائی قتل فرزندان خود طی سال‌های اخیر همواره مورد آزار و اذیت قاتلان بوده و گاه بازداشت و زندانی هم شده‌اند. اما با این وجود، دست از دادخواهی عزیزان خود برنداشته، خواستار اجرای عدالت شده‌اند و رژیم حاکم را مسئول قتل عزیزان خود دانسته‌اند. اینک این خانواده‌ها با یورش جدیدی مواجه‌اند.
هم‌زمان با یورش به مادران دادخواه، جعفر پناهی فیلمساز برجسته‌ی کشورمان نیز که به همراه چند تن دیگر از هنرمندان برای پی‌گیری پرونده‌ی دو فیلمساز بازداشتی دیگر، محمد رسول‌اف و مصطفی آل احمد، به دادسرای اوین رفته بود، بازداشت شده‌است و همسر ایشان اعلام کرده‌است که او را برای اجرای محکومیت شش ساله در آذرماه ۱۳۸۹ به بند عمومی زندان اوین برده‌اند. جعفر پناهی بعد از محمد رسول‌اوف و مصطفی ال احمد سومین کارگردان سینما است که در اوین به سر می‌برد. بازداشت این سه فیلمساز موجب اعتراض وسیع از سوی جشنواره‌های سینمائی بین المللی از جمله کن، برلین و ونیز شده‌است که هر سه طی بیانیه‌هائی با محکوم کردن موج سرکوب هنرمندان، خواستار آزادی فوری آن‌ها شده‌اند.
هم اکنون فعالان سندیکائی از جمله رضا شهابی، حسن سعیدی در زندان و در اعتراض به بازداشت خود در اعتصاب غذا به سر می‌برند. رسول بدغی محمد حبیبی، و تعدادی دیگر از فعالان صنفی معلمان در زندان هستند. نرگس محمدی، کیوان صمیمی، رضا خندان مهابادی و ده‌ها تن دیگر با پرونده‌سازی به زندان محکوم شده‌اند. سعید مدنی، آنیشا اسدالهی، کیوان مهتدی، حتی منتقدانی همچون مصطفی تاج‌زاده … بازداشت شده اند. جمهوری اسلامی با ادامه‌ی این بازداشت‌ها هراس خود از گسترش دامنه‌ی اعتراضات مردم را به نمایش می‌گذارد و در صدد است با ایجاد جو رعب و وحشت، هراس خود را به جامعه منتقل نماید. نیروهای سرکوب خود را روحیه داده، به ادامه‌ی سرکوب ترغیب نماید. بیهوده نیست که پیش‌درآمد هر موج سرکوب گسیل اوباش چماقدار به خیابان‌ها برای سرکوب زنان تحت عنوان مبارزه با «بدحجابی» و غیره است. بازداشت رسول‌اوف و آل احمد، سینماگرانی که طی بیانیه‌ی کوتاهی از نیروهای مسلح خواسته‌بودند به سوی مردم شلیک نکنند، دستور کشتن مردم را اجرا ننمایند و تفنگ خود را بر زمین بگذارند، نشانه‌ی هراس از ادامه و عمومی شدن چنین دعوت‌هائی است. امروز دیگر تردید در امکان تداوم وضع موجود در درون و بدنه‌ی اجتماعی حکومت هم گسترش یافته‌است. هراس حکومت از فروریختن پایه‌های لرزان قدرت خود است. مردم و جامعه یمدنی دیگر مدت‌هاست که جز رفتن این نظام را نمی‌خواهند و این را حاکمان جمهوری اسلامی می‌دانند.
حزب چپ ایران (فدائیان خلق) یورش به خانواده‌های جانباختگان کشتارهای رژیم در سرکوب اعتراضات مردم، بازداشت «مادران دادخواه»، هم چنین دستگیری فیلمسازان برجسته‌ی کشور و نیز فعالان سیاسی و مدنی، ایراد اتهات واهی و پرونده‌سازی علیه آنان را محکوم می‌کند. ما از همه‌ی فعالان و جریان‌های سیاسی، مدنی، از مجامع دموکراتیک و فرهنگی کشور، از نهادهای مدافع حقوق بشر و نیز مجامع بین المللی مدافع حقوق بشر می خواهیم که جمهوری اسلامی ایران را به خاطر بازداشت‌های خودسرانه محکوم نمایند و خواستار آزادی بی قید و شرط سینماگران، مادران دادخواه و فعالان سیاسی، عقیدتی و مدنی و و همه‌ی زندانیان سیاسی در ایران شوند. باید صدای «زندانی سیاسی آزاد باید گردد» را پر طنین‌تر کنیم و از هر امکانی برای فشار بر حکومتی که با توجه به موقعیت لرزان خود مستعد هر جنایتی است، بهره برده، نگذاریم سیاست سرکوب حکومت علیه اپوزیسیون و فعالان مدنی ادامه پیدا کند.
هیئت سیاسی – اجرائی حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
۲۱ تیر ۱۴۰۱ – ۱۲ ژوئیه ۲۰۲۲
