طی روز‌های گذشته خبری مبنی بر گرمازدگی ۳۵ نفر از کارگران پالایشگاه آبادان منتشر شد. علت این موضوع نیز رطوبت بیش از ۹۰ درصد و افزایش دمای هوا به ۵۳ درجه عنوان شده بود. برخی منابع خبری نیز اعلام کرده بودند تعداد افرادی که به دنبال گرمازدگی راهی بیمارستان شده‌اند، بیش از این ۳۵ نفر بوده است.
به گزارش «بهار نیوز»، منابع آگاه خبر داده‌اند که طی هفته گذشته دونفر از کارگران «شرکت سکاف پالایشگاه آبادان» به دلیل گرمازدگی فوت کرده‌اند. همچنین روز ۲۶ تیر ساعت ۳ونیم نیز کارگری به نام «حمزه عبیداوی» از «پالایشگاه جفیر» شرکت دریاساحل در اهواز فوت کرد. این کارگر در حالی مشغول به کار بوده است که گفته می‌شود در این تاریخ ادارات به دلیل گرمای شدید تعطیل بوده‌اند.
گفته شده که روز پنجشنبه ۲۰ آبان نیز ۱۵ نفر از کارگران پالایشگاه آبادان به دلیل گرما دچار گرمازدگی شده‌اند. آنطور که منابع آگاه خبر داده‌اند در عسلویه نیز شرایط بسیار بد است به شیوه‌ای که تا کنون ۲ کارگر جان‌باخته‌اند و روزانه ۱۰۰ کارگر دچار گرمازدگی می‌شوند. انتشار فیلم‌هایی از شرایط بد جسمی کارگران شاغل در صنایع نفت و پتروشیمی به‌ویژه در تابستان خوزستان این سوال را ایجاد کرد که آیا چنین شرایطی طبیعی بوده یا می‌شد برای پیشگیری از این حوادث کاری کرد؟ یا اینکه تنها مساله مهم پیشبرد اهداف صنعت نفت است که سود آن تنها به جیب برخی سرازیر می‌شود و بیجانی و بیماری آن برای کارگران شاغل در این حوزه می‌ماند.
۱۲ ساعت کار مداوم کارگران فاز دو پالایشگاه آبادان
یکی از کارگران پالایشگاه آبادان توضیح می‌دهد: موضوع گرمازدگی کارگران صنعت نفت در خوزستان در سال‌های گذشته نیز رخ داده است. اکثر گرمازدگی‌ها مربوط به کارگران پروژه فاز ۲ پالایشگاه آبادان است اکثر کارگران پروژه ۱۲ ساعت و در شرایط گرما و آفتاب کار می‌کنند. در واقع شرایط بسیار بدی را تحمل می‌کنند.
او می‌گوید: گفته شده که به لحاظ موارد بهداشتی باید در دمای هوای بالای ۵۰ درجه کار‌های یدی تعطیل بشوند، گرما تا اندازه خاصی قابل تحمل است، اما بیش از این مقدار افراد دچار گرمازدگی می‌شوند حالا درباره کارگران این مساله مصداق بیشتری دارد. کار‌هایی مانند جوشکاری، نصب قطعات، کنده‌کاری و… مشاغلی هستند که انجام آن‌ها در شرایط گرمای شدید می‌تواند بر سلامت کارگران تاثیری منفی بگذارد.
به گفته این کارگر در پروژه‌ها ساعات کاری بیش از ۸ ساعت در حالیکه بر اساس قانون کار، کارگر موظف است روزانه ۸ ساعت کار کند. در شرایط بدی آب و هوا حداقل کاری که می‌توان انجام داد کاهش ساعات کاری است یا اینکه ساعات کارشان در شرایط بهتری باشد مثلا بعد از فروکش کردن آفتاب کار کنند، اما کارفرما و پیمانکاران به این مساله توجه نمی‌کنند. در حال حاضر سیستم پرداخت حقوق برای کارگران پروژه‌ا‌ی به این صورت است که معمولا ۲۰ تا ۲۳ روز در ماه را به صورت مداوم کار می‌کنند و باقی ماه را استراحت می‌کنند. اما در روز‌های کاری ساعات کاری آن‌ها بسیار زیاد است. حقیقت آن است که با نوشیدن آب یخ و شربت آبلیمو این مساله حل نمی‌شود.
فاز دو پالایشگاه آبادان حاضر به کاهش ساعت کاری نیست
وی عنوان می‌کند: مشاغل کارگران در این مناطق از جمله کارگران فاز دوم پالایشگاه آبادان، پتروشیمی آبادان و… همگی سخت و زیان‌آور بوده و خارج از توان عادی بدن است که این مساله فشار زیادی را بر کارگر تحمیل می‌کند. مثلا یکی از کارگران فاز دوم پالایشگاه آبادان دارای مشکل قلبی بود و در اثر فشار کار و گرمازدگی مدتی پیش فوت کرد.
آنطور که این کارگر آبادانی می‌گوید امسال پتروشیمی آبادان به دلیل گرمای هوا گاهی ساعت کاری را کاهش داده است، اما در فاز دو پالایشگاه آبادان به دلیل ماهیت پروژه و ساعت کاری که برقرار است کارفرما حاضر نیست ساعات کاری را در بدترین شرایط هوایی هم کاهش بدهد مساله‌ای که جان کارگران این مجموعه را با خطر بالقوه مواجه می‌کند.
وی با بیان اینکه شرکت پالایش و پخش و در واقع وزارت نفت کارفرمای اصلی این پروژه‌هاست که باید بر پیمانکار نظارت کند، می‌گوید: یکی از مشکلات اصلی در حفاظت فنی و بهداشت حرفه‌ای عدم نظارت درست بازرسی وزارت کار است. اگر بازرس‌های وزارت کار و کارشناسان ایمنی و بهداشت کار بر اساس آیتم‌های موجود برآورد صحیحی از شرایط داشته باشند متوجه می‌شوند که کار در چنین شرایطی به صورت مداوم و در ساعات گرم روز به سلامت کارگران آسیب می‌زند.
ادارات تعطیل می‌شوند اما کارگران به کار در هوای داغ ادامه می‌دهند
این فرد آگاه می‌گوید: در ماه‌های گرم زمانی‌که گرمای هوا غیرقابل تحمل می‌شود استانداری خوزستان و فرمانداری شهرستان‌ها معمولا ادارات را به دلیل گرمای زیاد تعطیل می‌کنند، اما در این شرایط هم اکثر پروژه‌ها و اکثر مراکز صنعتی مانند شهرک‌های صنعتی تعطیل نمی‌کنند و کارگران مجبورند در شرایط طاقت‌فرسا به کار خود ادامه بدهند و کسی به سلامت آن‌ها اهمیت نمی‌دهد بلکه تنها هدف مهم است که انجام کار است.
