هنوز جوهر امضاء تکذیب نامه خانم فرح دیبا در رابطه با ادعای سلطنت ایشان خشک نشده است که دم خروس با اعلامیه سیزده سازمان سیاسی تک نفره و چند نفره خارج نشینان نمایان شد: «شهبانو فرح پهلوی، مادر ایران زمین نیز، در جایگاه نائب السلطنه، این فریاد آزادی خواهی زنان و مردان ایرانی را اجابت کرده، و آمادگی خود را برای بازگشت به ایران و رهبری مبارزات اعلام کرده اند.»
کسانی که در گذشته حامی سلطنت مطلقه و ساواک و نفوذ بیگانگان و خفقان حاکم بر کشور و همچنین کشتار بهترین و فرهیخته ترین و دلیرترین جوانان ایران بوده اند، امروز نیز البته به آن افتخار کرده و خواستار بازگشت سلطنت هستند. اکثر آنان متاسفانه بعد از گذشت دهه ها، هنوز هم توان و دانش این را ندارند که فرق بین انتقاد و نقد مخالفان فکری خود را با محاکمه و محکوم کردن تشخیص دهند و از دادن یک پاسخ معقول در برابر یک پرسش سیاسی و سرنوشت ساز درمانده هستند. در نتیجه این نوع هواداران روی آوردن به شناخته ترین روش، یعنی توهین و تهمت و فرار به جلو را تنها راه دفاع از افکار عقب مانده خود می بینند.
در هر برهه ای از تاریخ ایران زمین، فرزندان دلیر این مرز و بوم با افکاری مستقل و ضد بیگانگان، مانند خاری درچشمان این نوع مردمان بوده و هستند. کسانی نیز که مانند گربه در کنجی بدام عقل و منطق افتاده اند، نا دانسته پنجه بروی خودی هایشان هم می کشند. آنان اقرار می کنندکه رهبران ما درس سیاست نخوانده اند و بخاطر عدم دانش و دانایی و بی عملی، درکی هم از حکومت های مردم سالار ندارند؛ ولی حاضرند هر لحظه بر موج هواداران عاصی و نا آگاه خود سوار شده و بر مصدر قدرت بنشینند. اینان که در تناقص گویی از یکدیگر پیشی می گیرند، پاسخ پرسش های منطقی و استدلال های بر حق دیگران را با مثالهای غیر واقعی از گذشته مخالفان حکومت استبداد و توهین و شبیه سازی های آنچنانی…یعنی فرار به جلو می دهند.
اقرار به کم سوادی و برخورد احساسی و بی ریشه با یک اصل مهم یعنی حق تعیین ساختار سیاسی حکومت برای ایران و ایرانی، گواه بر شعار های مردم فریبانه و به گفته خودشان موج سواری بر امواج توده هایی است که به باور آنان هیچگاه در گذشته و فعل پیشرفتی از لحاظ فکری به طرف جلو نداشته اند.
اما کسانی که اقرار به سلطنت مطلقه درگذشته دارند و مثلا خیلی با سواد هستند باید بدانند که از زمان کودتای پهلوی اول تا فروپاشی رژیم پهلوی دوم… پدر و پسر هر دو سلطنت مطلقه داشته اند. در سال هایی که آنها بطور کامل هم بر اوضاع استوار نبودند ولی در عمل و بصورت مستمر در حال مخالفت و یار گیری داخلی و خارجی برای از بین بردن موافقان اجرای قانون اساسی کشور بوده و در پشت پرده مشغول توطئه و فعالیت و کارشکنی بوده اند. آخرین ملکه ایران که طولانی ترین زمان را در آن منصب داشته هم فرقی با اولی و دومی و….نداشته و همگی تحت نفوذ و آلت دست دربار و تقریبا در یک پایه از سواد و دانایی بوده اند.
باید بپذیریم که این وضع موجود حاصل آن بی خردی و استبداد و بیگانه نوازی و نبود بویژه استقلال سیاسی در کشور بوده است. از سویی دیگر پرداختن به اصل مطلب یعنی آنالیز سیاسی حکومت گذشته و راه و روش سپردن سرنوشت مردم بدست خودشان و شایسته سالاری، متاسفانه هنوز نیز در توان و درک این نوع هوداران سلطنت نیست؛ زیرا که آنها ابتدا بدلیل بی اطلاعی و عدم توانایی سعی در عقده گشایی و نشان دادن وابستگی شان دارند و سپس با برخورد های کوچه و بازاری و نه بر خورد اصولی و سیاسی در برابر پرسش ها و انتقادات مطرح شده از طرف مخالفان، به گفتمان احساسی و پر تشنج دامن می زنند.
البته واضح است که آنان چون شناختی از آزادی و رفاه اجتماعی واقعی ندارند، فقط با مقایسه شرایط گذشته و برخورد شخصی با مخالفان و با تکرار یک مشت حرف ها و نقل قول های پوچ و بی ارزش و مطرح کردن حرف های کلیشه ای و مطالب دم دستی و دست صدمی، راه به جایی نخواهند برد. امروزه این هواداران حتا بعنوان بخش کوچکی از یک اوپوزیسیون مترقی نیز ارزش گذاری نخواهند شد، زیرا که خواسته شان ارتجاعی و غیر مردمی وغیر مترقی و روش سیاسی شان هم برای رسیدن به قدرت، کاملا پوپولیستی و ماکیاویلیستی است.
