ما اعلام وضعیت اضطراری و قیمومت حکومت را نمی پذیریم
مرا به خیر تو امید نیست، شّر مرسان
یکی از بزرگترین زمین لرزه های تاریخ در کشور ما رخ داد. ده روزی است که با یک فاجعه ی بزرگ انسانی روبرو هستیم. تعداد دقیق جان باختگان هنوز مشخص نیست. ما در حال تجربه یک فلاکت بزرگ هستیم. درد ما تازه است و ماتم ادامه دارد. ما سعی می کنیم با همبستگی روزافزونمان بر این روزها غلبه کنیم و زخم های خود را التیام بخشیم.
سازمان‌های امدادی بشردوستانه، احزاب سیاسی، سازمان‌های غیردولتی، داوطلبان، تیم‌های امدادرسانی به زلزله زده گان از بسیاری از کشورهای جهان در منطقه زلزله زده تلاش زیادی کردند. کمک های سراسر کشور و جهان با وجود همه سختی ها و موانع به دست نیازمندان رسید. جامعه نمونه ی بزرگی از همبستگی را به قدرت ها نشان داد. تاکنون، احزاب سیاسی موتلف در “اتحاد کار و آزادی” هزاران کامیون مواد کمکی را به زلزله زدگان تحویل داده اند. هزاران نفر از داوطلبان این ائتلاف نیز برای التیام زخم های زلزله زده گان بسیج شدند. برای صدها خانواده بی خانمان بصورت موقت مسکن فراهم شد.
ما اما شاهد بودیم که نمایندگان حکومتی که نتوانستند بحران انسانی پس از زلزله را مدیریت کنند، با تهدید و توهین و فحاشی نفرت و خشم خود را به سوی مردم سرازیر کردند. ما این رفتار حکومت را به خاطر سپردیم تا هرگز فراموشش نکنیم.
ما دیدیم که رژیم خودکامه که در آن همه تصمیم‌ها توسط یک نفر گرفته می‌شود، چگونه درمانده شده است. ما دیدیم حکومتی که ده ها هزار کشته و ویرانی های ناشی از زلزله را حساب و کتاب تقدیر می بیند مانند کابوسی بر سر ما فرود آمده است. دولت بتون پرور به جای توجه به هشدارهای دانشمندان، منابع و فرصت های نامحدودی را در اختیار پیمانکاران قرار داده است. این دولت مقصر سیاسی این زلزله است و دستانش به خون مردم آغشته شده است.
دولت احزاب حاکم “عدالت و توسعه” و “حرکت ملی” که می توانند از همه ابزارهای دولتی استفاده کنند و از همه نوع اختیارات برخوردار هستند، وضعیت فوق العاده اعلام کردند. ما دیروز شاهد اولین زورگویی وضعیت اضطراری بودیم. دیدیم که در شهر “ماراش پازارجیک” که از طرف حزب دمکراتیک خلق ها مرکزی برای جمع آوری کمکهای مردمی از همه جای ترکیه به زلزله زده گان تشکیل شده بود و آن کمکها با سازماندهی و با دقت توزیع و در اختیار زلزله زدگان گذاشته میشد از طرف دولت غصب و مصادره شد.
حکومتی که اداره کشور را با تفکر قیمومت پیش میبرد، کار و زحمت چندین روز ما را که به سختی و با چنگ و دندان و با لرزیدن در سرما، اما با گرمای آتش دلهایی که از روح همبستگی شعله ور شده و به ثمر رسیده بود، غصب کرد. انبار و چادری را که دوستان ما تشکیل داده و به مدت ده روز، به بیش از ۱۰۰ روستا کمک رسانی می کردند و به عنوان مرکز زندگی و امید برای مردم “پازارجیک” نامیده می شد، با ۲۰۰ سرباز و پلیس تصرف کردند.
هدف از بازداشت اعضای حزب کمونیست ترکیه در عثمانیه و بازداشت دبیر و اعضای حزب جنبش کارگری در استانبول، ترساندن هزاران نهاد و داوطلبان تشکیل دهنده ی شبکه همبستگی زلزله است. ما این حملاتِ حکومتی را به شبکه های همبستگی اجتماعی، در حالی که نهادهای دولتی در روزهای زلزله در هیچ کجا حضور نداشتند، محکوم می کنیم.
ما مصمم هستیم که همبستگی میلیون ها نفر داوطلب را با همه ی نیروهای دموکراسی خواه در همه جا وسعت و گسترش دهیم.
ولایت تعیین شده از سوی این حکومت ظالم که مشروعیت خود را از دست داده، برای ما باطل است. کاری که دولت باید انجام دهد این است که سنگ زیر چرخ کمک های مردم نیندازد، سربازان و پلیس‌هایش را جمع کرده و به عمارت‌های شیشه‌ای خود بازگردد. ما غصب ها و مصادرهای زحمات دیگران توسط این قدرت را که پیوسته می گوید «همه چیز تحت کنترل من است» را نمی پذیریم.
ما از حکومتیان غاصب که مسئولین اصلی کشته شدگان زلزله ی قرن هستند، از نظر سیاسی و در برابر قوه قضاییه بازخواست خواهیم کرد.
اتحاد کار و آزادی
۱۶ فوریه ۲۰۲۳
