با توجه به اینکه رفقای هسته ی جوانان انقلابی زاهدان به مورخ روز جمعه ۱۹ اسفند، متنی در رابطه با خطرات جریانات ارتجاعی مانند مولوی عبدالحمید که در صدد کنارآمدن با جمهوری اسلامی علیه مبارزات مردم بلوچ هستند را منتشر کردند، در عین حال به اعلام حمایت یکی از خوانین بلوچستان با رضا پهلوی هم پرداخته بودند که آنها به دلیل پایگاه اجتماعی خود که در ضدیت آشتی ناپذیر با پایگاه اجتماعی مردم تحت ستم، کارگر و زحمتکش بلوچستان قرار دارد هرآن امکان اتحاد با هرجریان چه وابسته به جمهوری اسلامی و سپاه پاسداران و چه جریانات راستی مانند رضا پهلوی و امثالهم که یدی طولانی در سرکوب ملل تحت ستم ایران دارند را به درستی خاطر نشان کرده اند.
ما جوانان انقلابی محلات کردستان هم اعلام می داریم که در کردستان هم تلاش برای اتحاد جریانات ارتجاعی وجریانات ناسیونالیستی با حاکمیت و یا هرجریانی وابسته که بخواهد از بالای سر مردم و علیه آنها معامله کرده و به زد و بند بپردازد وجود دارد. به عنوان مثال یکی از بدنام ترین چهره های سیاسی کردستان به نام عبداله مهتدی که سعی دارد از نام و تاریخ مبارزات انقلابی مردم کردستان سوء استفاده کرده و آن را به دلخواه خود و برای مقاصد ضد مردمی ملت کورد استفاده نماید و در کمال وقاحت خود را نماینده مردم کرد معرفی می کند، نه تنها هیچ ربطی به منافع مردم تحت ستم کردستان و مبارزین آن ندارد بلکه عملا یکی از عوامل سرکوب جنبش انقلابی کردستان و ایران است.
ما ضمن اعلام همبستگی با خواهران و برادرانمان در بلوچستان و تاکید بر این نکته ی مهم که تنها با اراده و نیروی انقلابی و بنیادبرافکن ملل تحت ستم و طبقه ی کارگر، زحمتکشان، زنان، جوانان و…. می توانیم نه تنها طومار زندگی جمهوری اسلامی را برافکنیم بلکه به روشنی آگاه هستیم که تنها نیرویی که بتواند رهبری جامعه را در دست داشته باشد خود ما و حاکمیت شوراهای ماست. از این رو ما ضمن مبارزه با جمهوری اسلامی با هر نوع خط فکری و ائتلاف و همدستی جریانات راست که تمام تلاششان نابود کردن جنبش انقلابی مردم ایران است هم مبارزه خواهیم کرد.
جوانان انقلابی محلات کردستان
۲۲ اسفند ۱۴۰۱
از « اثبات » خود، مردم را به « نفی » مخالف خود برسانیم و نه بر عکس.
اول / بایستی آگاهانه از گرفتار شدن به « جنگ داخلی » جلوگیری کنیم. زیرا که در جنگ داخلی، جز ویرانی و کشتار نصیبمان نخواهد شد. خود را « اثبات » کنیم. به این معنا که به سازماندهی بپردازیم، زیرا که در سازمان یافتن است که، به نیروئی تبدیل می شویم، برای دخالت فعال در سرنوشت جامعه. وقتی که این کار را بدرستی انجام می دهیم، یعنی پایگاه مخالفان را بخود جذب می کنیم و توانمند می شویم، و در نتیجه مخالفان ما، خود بخود در بین مردم، منزوی و فاقد پایگاه می شوند. اگر فقط به « نفی » مخالف خود بپردازیم، بدون این که خود سازمان یافته باشیم، نفی ما حکم « نق زنی » پیدا می کند، و به زود رس شدن « تضادهای درونی » می انجامد، که خود زمینه ای برای بروز جنگ داخلی می شود.
دوم / مبارزه طبقاتی در جامعه ای مثل ایران با بحران های فراوان، ویژگی های خود و منطق و دینامیسم خود را د ارد. از بر خوردهای « سیخکی و عجولانه و فکر ناشده و احساساتی » باید حتمن خودداری کرد. فوری سر ناسزا را به عبدالحمید و مهتدی، سرازیر نکنیم. بگذاریم دیکته خود را بنویسند، تا غلط های دیکته آشکار شود. دیکته نانوشته غلط ندارد. کار و تلاش یک نیروی چپ جدی و سوسیالیست، جذب نیرو است و نه دفع نیرو. هر حرکتی که عده ای را گرد هم آورد، و به یک تشکل بینجامد، در خودش مثبت است. زیرا کار نیروهای انقلابی خواهان تحول بنیادی در جامعه را هم، راحت تر می کند، زیرا خود را با جمعی طرف می بیند که، دیدگاهش برای جامعه روشن است، و این نیروی انقلابی، می داند که نقد خود را در کجاها متمرکز کند. یک مبارز سوسیالیست و آزادی خواه و برابری طلب، شکیبا و اندیشه ورز است. عجول و احساساتی و دمدمی مزاج نیست.
رهرو آن نیست، که گه تند و گه آهسته رود / رهرو آنست ، که آهسته و پیوسته رود
به امید پیروزی
ایام بکام!
ما هرگز نباید مسائل و جریانهای اجتماعی را به اشخاص تقلیل دهیم اگر به این روش جهت تخریب یا تقویت شخصیتها بپردازیم در واقع از پراتیک اجتماعی عدول کرده ایم مقدمه ی مبارزات طبقاتی سازماندهی و تشکل است نیروی سازماندهی شده و مسلح به آگاهی مهمترین قدرت ماست زیرا کار مداوم را تضمین می کند از اینروست که ما هم از لحاظ کمی و هم از لحاظ کیفی دائما رو به رشد هستیم وقتی از جدائی کامل دین و دولت و دین را تبدیل به امر خصوصی می نمائیم یعنی ما کاملا بر فعالیتهای سیاسی افراد منتسب آگاهی داریم و زمانی می توانیم علیه این جریانات عمل کنیم که با قدرت سازماندهی امکان بسیج نیرو علیه این جریانات را یافته ایم در مورد مهتدی و مولوی هم نباید نگران بود چون جمهوری اسلامی قادر به دادن امتیازات ویژه نیست و گرایش این افراد به سمت حکومت سبب ایزوله شدن خودشان می شود و وقتی ایزوله شدند جمهوری اسلامی هم آنها را تف می کند زیرا دیگر کارآمدی نخواهند داشت اما از این مهم تر ویژگی ایران است که استانهای مرکزی تعیین کننده ی مناسبات داخلی هستند یعنی تمام کشور بیشتر از شهرهای مرکزی تبعیت می کنند از اینرو در اختیار گرفتن و کسب قدرت در مرکز از اهمیت ویژه ای برای تعیین مناسبات کل کشور خواهد بود . هم از لحاظ هژمونی و اتوریته و هم از لحاظ جمعیتی مرکز اهمیت ویژه ای دارد .
چه میگویید آقای فرهادیان ؟ آب به آسیاب دشمن می‌ریزید ؟ چرا نباید نگران سازش شازشکاران و به انحراف کشیده شدن جنبش بود ؟ یا چه کسی این محوریت را به استانهای مرکزی داده ؟ چرا باید استانهای حاشیه مرزها ، اتوریته و هژمونی مرکز را بپذیرند ؟
جوانان انقلابی محلات کردستان و بلوچستان و همه نقاط ایران ، درود بر شما . هشیار باشید و ضمن پرهیز از تفرقه در صفوف مبارزان ، در زمان لازم چهره سالوس و ریا را هم افشا کنید .
درود بر شما جوانان انقلابی و آگاه!