حکومت کشتار و سرکوب جمهوری اسلامی بار دیگر بر سرعت دستگاه اعدامش افزوده و روزی نیست که خبر اعدام یک یا چند نفر از هم میهنان مان را نشنویم. باید دید چه برنامه و فکری پشت این اقدام است.
آیا حکومت می اندیشد که با این کار از تعداد مخالفان اش کم می شود؟ هرگز- باید بداند که با این اعدام های وحشیانه هر روز و هر لحظه بر تعداد مخالفانش و بر کینه آن ها می افزاید و ادامه راه را برای خود سخت تر و ترسناک تر می کند. تنها جوابی که دریافت می کند افزوده شدن خشم و نفرت مردم و شعله ور شدن آتشی است که در چند ماه اخیر زیر خاکستر پنهان شده است.
آیا می خواهد قشر خاکستری را مرعوب کند و از پیوستن به خیل مردم به جان آمده باز دارد؟ کورخوانده است و نمی تواند چرا که آنقدر در فساد و تبعیض غرق است که هر روز فاصله طبقه متوسط با طبقه مرفه زیاد و زیادتر می شود و این قشر امید داشتن یک زندگی معمولی را دور و غیر قابل دسترس می بینند در نتیجه چاره ای جز برخاستن برای گرفتن حق خود را نمی بیند.
آیا ترسیده و می خواهد حواس مردم را از مبارزه پرت کند؟ در این که حکومت ها همیشه از ایستادن مردم بر علیه خود هراس دارند شکی نیست. به خصوص وقتی که یک حکومت قساوت و جنایت را به حد اعلایش می رساند نشانی است از وحشت و هراسی که پایه هایش را به لرزه انداخته است. تاریخ نشان داده که حرکت مردم برای رسیدن به آزادی و عدالت گرچه گاه بسیار کند شده ولی هیچگاه متوقف نشده است. تاریخ نشان داده که همواره رفتارهای بی خردانه و حماقت های حاکمیت خاکستر روی شعله ها را پس زده و حتی در آن دمیده و شعله ورتراش کرده است.
اعدام جنایت کارانه ترین مجازاتی است که حکومت انجام می دهد. آن هم حکومتی که از همه نظر خود عامل بحران هایی است که افراد را به بهانه آن با اعدام از بین می برد. خودش بزرگترین قاچاقچی مواد مخدر- فاسدترین مجرم اقتصادی – کافرترین و موهن به آنچه ادعا می کنند دین شان می گوید – متجاوزترین به حقوق مردم و وحشی ترین تروریست است ولی مردم را به اتهام قاچاق – فساد – محاربه – ترور و … به چوبه دار می سپارد.
پس از قیام ژینا/ زن-زندگی-آزادی و کشتار و جنایاتی که حکومت مرتکب شد اینک برای ارعاب مردم سرعت اعدام را دوچندان کرده و به هر بهانه ای می کشد. بدیهی است وقتی می بینی که دسته دسته از مردم مقاوم و استوار بلوچ را به جرم واهی قاچاق مواد یا مردم دلیرعرب و کرد را به بهانه دروغین جدایی طلبی یا مردم مناطق دیگررا با اتهام موهوم سب النبی به دار می آویزد هم به شدت هراسیده و هم دارد انتقام می گیرد. بله با ارعاب می خواهد انتقام بگیرد و نیز وحشت عمیق خود را بپوشاند. اما نمی داند که این کار بر مردم محرومی که در پاسخ به خواست های به حقشان باتون – ساچمه – گلوله جنگی – زندان – شکنجه – انفرادی – تبعید و طناب دار جواب گرفته اند و با اراده ای قویتر به راه خود برای رسیدن به حق شان ادامه می دهند ترسی ندارند. به خیال خود می خواهد خدای دهه شصت را زنده کند غافل از آن که مردم سال هاست این خدا را در خاک کرده اند. آنان دیگر مانند دهه شصت تنها نیستند و دیگر ترسی ندارند که اسم جاویدنام خود را در کوی و برزن فریاد بزنند چرا که دردآشنای بسیاری دارند. چیزی به لحظه ای که همه دست به دست دهند و بنیان ستم و تبعیض را برکنند نمانده است.
شاید اولین کاری که باید کرد این است که همه یک صدا این جنایت حکومتی را محکوم و کاری کنیم که برای ابد ازلیست مجازات های کشورمان حذف شود. تنها اگر با همبستگی جلوی حکومت اعدام و کشتار بایستیم این کشتار بدون وقفه متوقف می شود. سکوت نکنیم چرا که سکوت می تواند به هم دستی با جنایتکارمعنی شده و به تداوم جنایت یاری رساند!
لیلا سیف اللهی
۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۲
