سازمانِ امنیتِ داخلیِ آلمان (نامِ اصلی: اداره‌ی فدرال برای حفاظت از قانونِ اساسی ) گزارشِ سالانه‌ی خود در باره‌ی وضعِ امنیتیِ داخلیِ این کشور در سالِ گذشته‌ی ۲۰۲۲ میلادی را منتشر کرد. وزیرِ کشورِ آلمان و رییسِ سازمانِ امنیتِ داخلیِ این کشور روز سه‌شنبه (۲۰/ ژوئن/۲۰۲۳۳ – ۳۰/ خرداد/ ۱۴۰۲) در یک نشستِ رسانه‌یی به برخی مطالبِ این گزارشِ سالانه اشاره کردند و به برخی پرسش‌های رسانه‌ها پاسخ دادند.
رییسِ سازمانِ داخلیِ آلمان در زمینه‌ی خطرِ کارهای جاسوسیِ بیگانه‌گان در داخلِ آلمان گفت: جاسوسی، نفوذِ غیرِ قانونی، پخشِ اخبارِ نادرست و حمله‌های سایبری، از جمله در اثرِ یورشِ غیرِ قانونیِ روسیه به اوکراین افزایش یافت. عواملِ اصلیِ این اقدام‌ها، با مرکزِ ثقل‌های متفاوت، فدراسیونِ روسیه، جمهوریِ خلقِ چین، ترکیه، و جمهوریِ اسلامی ایران هستند.
در این گزارشِ رسانه‌یی، چیزهایی مشخّصی در باره‌ی چند و چونِ نفوذِ حکومتِ ایران در آلمان بیان نشده است و فقط آن‌چه که پیش از این هم گفته شده بود تکرار شده است. ولی در خودِ متنِ گزارش، که صدها صفحه است، کمی بیش‌تر در باره‌ی نوعِ فعّالیت‌های جاسوسی و امنیتیِ دست‌گاه‌های امنیتیِ حکومتِ ایران در آلمان توضیح داده شده است. اگرچه با این حال، خودِ گزارشِ مکتوب هم چندان به جزییاتِ کارِ جاسوسیِ حکومتِ ایران در آلمان، به ویژه در رابطه با نیروهای سیاسیِ مخالفِ ایرانی اشاره نکرده است. متنِ کاملِ آلمانیِ این گزارش در این نشانی وجود دارد:
(ـ)
ترجمه‌ی بخشِ مربوط به ایران از متنِ گزارشِ سازمانِ امنیتِ داخلیِ آلمان در باره‌ی سالِ ۲۰۲۲.
در این گزارشِ صدها صفحه‌یی، از صفحه‌ی ۲۹۶ تا ۲۹۹ در بخشِ پنجم از فصلِ مربوط به ” جاسوسی، حمله‌های سایبری و دیگر فعّالیت‌های تهدیدکننده‌ی امنیت یا فعّالیت‌های خبری/امنیتی برای یک قدرتِ بیگانه “، در باره‌ی فعّالیت‌های جاسوسی و امنیتیِ حکومتِ ایران در آلمان چنین آمده است:
(ـ)
” سازمان‌های امنیتِ جمهوریِ اسلامیِ ایران بر ضدّ اپوزیسیون و هم‌چنین منتقدان
البتّه کانونِ کارهای امنیتیِ ایران در درون و در بیرونِ ایران مبارزه با گروه‌ها و افرادِ اپوزیسیون است. این گروه‌ها و افراد، از دیدگاهِ حاکمانِ ایران، خطرِ برای دوامِ رژیم هستند. این دیدگاه، خود را به ویژه در رفتارِ این حاکمان بر ضدّ تظاهرکننده‌گان در رابطه با اعتراض‌هایی که از سپتامبر ۲۰۲۲ ( شهریور ۱۴۰۲ ) آغاز شدند نشان می‌دهد.
ایران، در کنارِ ایالاتِ متّحدِ آمریکا، اسراییل و نماینده‌گان و نیز پشتیبانانِ شناخته‌شده‌ی این کشور را در شمارِ دشمنانِ خود اعلام کرده است. نماینده‌گانِ مسؤولِ سازمان‌های یهودی در میانِ مهاجرانِ مقیم از آن جمله هستند. از این رو، جاسوسی بر ضدّ اهدافِ اسراییلی و یهودی، هم‌چنان بدونِ تغییر، بخشی از حوزه‌ی کارِ جاسوسیِ ایران است.
لحنِ دست‌گاهِ حاکم هم‌چنین در برابرِ آلمان هم در سالِ ۲۰۲۲ در جریانِ اعتراض‌ها [ در ایران ] و هم‌بسته‌گیِ جهانی با آن تندتر شده است. برای نمونه، رهبریِ ایران ” غرب ” و مشخصاً آلمان را هم مسؤولِ این اعتراض‌ها دانسته است.
عاملان
اقدام های ضدّ آلمانیِ ایران هم‌چنان به طورِ عمده از سوی وزارتِ اطّلاعاتِ جمهوریِ اسلامی ایران (واجا) انجام می‌گیرد. در کانونِ توجّهِ این وزارت‌خانه به‌ویژه گروه‌های فعّالِ اپوزیسیونِ ایرانی در آلمان هستند. در کنارِ این وزارت‌خانه، نیروی قُدسِ سپاهِ پاسداران هم، که کارهای اطّلاعاتی/امنیتی انجام می‌دهد، در آلمان فعّال است. سَمتِ اصلیِ فعّالیت‌های گسترده‌ی آن به‌ویژه بر ضدّ هدف‌های اسراییلی و یهودی است.
تروریسمِ حکومتی
سازمان‌های امنیتِ ایران هم‌چنین به‌طورِ عمده ابزارِ ترورِ حکومتی را هم برای پیش‌بردِ اهدافِ خود به کار می‌گیرند. اهدافِ عمده‌ی این ترورِ حکومتی، مرعوب‌کردن و خنثی‌ساختنِ مخالفان، ولی هم‌چنین، مجازاتِ ” خائنان ” و یا ” پیوسته‌گان[به دشمنان]” است. فعّالیت‌های جاسوسیِ سازمان‌های امنیتِ ایران در خدمتِ فراهم‌ساختنِ زمینه‌ی فعّالیت‌های ترورِ حکومتی، و از جمله، ربودن و یا کُشتنِ انسانِ موردِ هدف است.
ربودن – بردن به زور به ایران
از ۲۰۱۹م از سوی سازمان‌های امنیتِ ایران بارها ربودن‌های هزینه‌بر و پیچیده و حرفه‌ییِ آدم‌های مؤثرِ طیفِ مخالفان انجام گرفته است. برخی از این اقدام‌ها نتیجه‌ی سال‌ها کار برای تحقیق و شناسایی است. کسانی که در آلمان زنده‌گی می‌کنند هم ممکن است قربانیِ عملیاتِ این نهادها شوند، به‌ویژه هنگامِ مسافرت به کشورهای هم‌جوار.
هم‌کاری- بازداشت به هنگامِ سفر به ایران
سفرکننده‌گان به ایران – چه ایرانی و چه آلمانی – مدّتی است که بایستی سخت به حساب بیاورند که در ایران بازداشت و هم‌چنین احتمالاً متّهم شوند. افزون بر این، از سالِ ۲۰۲۲ صحبت‌های هدف‌مندِ امنیتی با هدفِ تعهّد به هم‌کاری با سازمان‌های امنیتیِ ایران افزایش یافته است. این موضوع به‌ویژه برای آن کسانی معتبر است که از سوی اداره‌های دولتیِ ایران با یک گروهِ اپوزیسیون در پیوند قرار داده می‌شوند و یا کسانی که احتمال داده می‌شود دارای رابطه‌هایی با کسانی از میانِ مخالفان هستند.
این گرفتارشونده‌گان را بازپرسی‌های چند روزه از سوی سازمان‌های امنیتی تهدید می‌کند، بازپرسی‌هایی که در جریان آن‌ها فشارِ بسیار سنگینی بر آن کسان وارد می‌شود.
هدف از این بازجویی‌هایی که به بهانه‌ای ترتیب داده می‌شوند این است که اشخاص را به دست‌کشیدن از فعّالیت‌های اپوزیسیونیِ‌شان مجبور سازند و یا آن‌ها را به انجامِ کارهای خبری/امنیتی موظّف کنند. سفرکننده‌گان به ایران به سختی می‌توانند از این فشار در درونِ کشور بگریزند و از همین‌رو، دست‌گاه‌های امنیتی ترجیحاً این روش را دنبال می‌کنند.
هم‌چنین، این خطر وجود دارد که دست‌گاه‌های تلفن، و سخت‌افزارهای ارتباطی و اطّلاعاتی، ضبط و یا دست‌کاری شوند. فراتر از این‌ها، دست‌گاه‌های امنیتی گاهی از مسافران وثیقه و یا گِرو طلب می‌کنند تا یک فشارِ مالی برقرار کنند و به این ترتیب، به هم‌کاری‌کردن مجبور سازند. در برخی موردها، حتّی داراییِ مِلکی هم می‌بایستی به گِرو نهاده شده و یا منتقل شوند.
خطرِ دو تابعیتی‌ها
افرادِ دارای تابعیتِ ایرانی و آلمانی به‌ویژه در خطر هستند. با این افراد در ایران به عنوانِ ایرانی رفتار می‌شود، زیرا ایران دو تابعیتی را نمی‌پذیرد. ولی هم‌زمان، ایران از تابعیتِ دوّم برای اِعمالِ فشارِ سیاسی بهره‌گیری می‌کند. باید اساس را بر این گذاشت که ایران هم‌چنان هدف‌مند دو تابعیتی‌ها و یک تابعیتی‌های غربی را به بهانه‌های ساخته‌گی بازداشت می‌کند و به عنوانِ ابزارِ فشار به کار می‌گیرد. این ابزار برای عملی‌ساختنِ اهدافِ سیاسی، مثلاً برای تبادلِ کسانی که در ایران زندانی هستند، به خدمت گرفته می‌شود.
حمله‌های سایبری
فعّالانِ سایبری که از سوی حکومت هدایت می‌شوند، دستِ‌کم از سال ۲۰۱۳ از حمله‌های سایبری برای به دست‌آوردنِ اطّلاعات بهر‌گیری می‌کنند. این حمله‌ها به سَمتِ اسراییل و آمریکا و نیز اهدافی در خاورِ میانه و خاورِ نزدیک نشانه‌گیری شده‌اند. در آلمان، جاسوسیِ سایبریِ ایران به طورِ عمده بر مؤسّسه‌هایی در زمینه‌ی آموزش و پژوهش متمرکز است. جامعه‌ی ایرانیانِ آلمان که بزرگ‌ترین در اروپا است نیز در معرضِ حمله‌های سایبریِ ایران است.
در این‌باره، به طورِ عمده حمله‌های Spear-Phishing [فیشنگِ نیزه‌یی: تمرکز بر یک فردِ معیّن به‌جای افرادِ تصادفی] به کارگرفته می‌شود. مشخّصه‌ی این حمله‌ها مهندسیِ اجتماعیِ سطحِ بالا و به‌کارانداختنِ بد/افزارهایی است که به طورِ آزاد در دست‌رس هستند و با اهداف متناسب شده‌اند. افزون بر این، به طورِ فزاینده‌ای بد/افزارها و ابزارهای حمله را که خودشان ساخته‌اند و نیز گاهی باج‌ابزارها Ransomware را به کار می‌گیرند تا ظَنّ به جرایمِ سایبری را منحرف کنند.
توانِ خطر
اپوزیسیونِ ایران، ولی هم‌چنین اهدافِ متمایل به اسراییل و یا یهود، هم‌چنان در آلمان هدفِ دست‌گاه‌های امنیتیِ ایران خواهند بود. امکانِ و توانِ این خطر، در سال‌های گذشته بیش‌تر شده و در دوره‌ی مربوط به این گزارش هم در سطحِ بالا مانده است. از این‌رو، به‌ویژه گروه‌ها و افرادِ شناخته شده، اصولاً در معرضِ خطرِ بالایی هستند. بایستی اساس را بر این گذاشت که سازمان‌های امنیتِ ایران منافعِ خود را هم‌چنان با هر ابزاری – با خشونت و حتّی با کُشتن – دنبال خواهند کرد.
فعّالانِ ایرانی [ حکومتی ] توانایی‌های‌شان در حوزه‌ی عملیاتِ سایبری را باز هم حرفه‌یی‌تر خواهند کرد. ایران به سببِ تحریم‌های گسترده هم‌چنان خواهد کوشید تا دانشِ کاربردی، اطّلاعات و محصولات را با کمکِ حمله‌های سایبری به دست آوَرَد. “.
