نیمه شب شنبه ۲۳ مهرماه ۱۴۰۲ (۱۵ اکتبر ۲۰۲۳)، داریوش مهرجوئی کارگردان سرشناس سینمای ایران و همسرش وحیده محمدی‌فر به شکل وحشیانه‌ای در خانه‌ی خود کاردآجین شده، به قتل رسیدند. خانم وحیده محمدی‌فر قبلا در اینستاگرام اعلام کرده‌بود که آن‌ها در همین ویلا، به مرگ تهدید شده‌اند.
هر چند هنوز چگونگی قتل داریوش مهرجوئی و همسرش ناروشن است، اما نوع جنایتی که رخ داده‌است، مهر و امضای قاتلان حرفه‌ای جمهوری اسلامی را دارد و بنا بر شواهد قبلی، این قبیل جنایات جز از حکومت متحجر و فرهنگ ستیز جمهوری اسلامی، از هیچ باند و گروهی دیگر در ایران ساخته نیست. «سربازان گمنام امام زمان» یا آدمکشان حرفه‌ای رژیم، تا‌کنون بارها به همین سیاق چهره‌های سیاسی و فرهنگی برجسته‌ی کشور را، سر به نیست کرده‌اند. این جنایت در نوع خود، یادآور فاجعه‌ی قتل پروانه و داریوش فروهر است.
داریوش مهرجویی از کارگردان‌های موج نوی سینمای ایران و یکی از چهره‌های تاثیرگذار طی ۶۰ سال گذشته بود. فیلم‌های او هم‌چون گاو، پستچی، دایره مینا، درخت گلابی، هامون، اجاره‌نشین‌ها، سارا، پری، لیلا، مهمان مامان و سنتوری و … مورد تحسین تماشاگران و منتقدان سینمائی هستند. نام مهرجوئی فراتر از ایران، در سینمای جهان نیز نامی آشنا و مورد احترام است.
داریوش مهرجوئی از جمله سینماگرانی بود که اسلوب خاص خود را داشت و فیلم‌هایش بارها هم در رژیم گذشته و هم در جمهوری اسلامی با سانسور و ممنوعیت مواجه شد. او در جریان جنبش انقلابی «زن، زندگی ، آزادی» در صف مدافعان این جنبش قرار گرفت و همین موضع‌گیری، حکومت را بیش از پیش به دشمنی علیه او واداشت. در جمهوری اسلامی هنرمندان و سینماگران مثل همه‌ی خالقان آثار هنری و ادبی، زیر فشار سنگین سانسور دولتی مرتجعین حاکم قرار دارند و با هر گامی که در جهت انعکاس واقعیت‌های جامعه برداشته، اگر به میل حاکمان رفتار نکنند و بخواهند که به وظیفه و کار و حرفه‌ی خود پایبند بمانند، با سد و مانع سیاست‌های ضد فرهنگی جمهوری اسلامی و کینه‌ورزی آدمکشان آن مواجه می‌شوند. مرگ مهرجوئی یک ضایعه‌ی بزرگ است اما قتل او بدون شک یک فاجعه است.
حزب چپ ایران همدردی خود را با فرزندان و خانوده‌ی داریوش مهرجوئی و وحیده محمدی‌فر، دوستان، یارانشان و همه‌ی دوستداران هنر و سینما اعلام می‌کند و جمهوری اسلامی را مسئول فاجعه‌ی قتل داریوش مهرجوئی و وحیده محمدی‌فر می‌داند. نباید گذاشت حکومت از زیربار مسئولیت این جنایت شانه‌خالی کند. حکومت تلاش می‌کند، با صحنه‌سازی و منحرف کردن اذهان مردم، عاملان قتل را در جای دیگری جز درون خود جست‌وجو کند. اما واقعیت این است که با شکست جمهوری اسلامی در برابر جنبش «زن، زندگی، آزادی»، هر چه بیشتر، میدان به دست نیروهای «خودسر» وابسته به‌رژیم و «آتش به‌اختیار»های درون آن افتاده‌است. اینان دیروز با پرتاب بمب شیمیائی به‌مدارس و امروز با قتل چهره‌های هنری مخالف و تهاجم به سینمای مترقی ایران، در صدد پاشیدن گرد ترس و مرگ بر جامعه بوده و هستند. این شیوه‌ی همیشگی حکومت جمهوری اسلامی است که هم جنایت می‌کند و هم آن‌را انکار می‌کند. تا زمانی که این فرهنگ‌ستیزان مستبدبر سر کار بمانند، شاهد نیش زهرآگین آنان بر جسم و جان فرزندان ملت خواهیم بود.
هیئت سیاسی اجرائی حزب چپ ایران
۲۳ مهر ۱۴۰۲ – ۱۵ اکتبر ۲۰۲۳
