بیش از ده سال پیش، اسرائیل متوجه شد که اشغال نوار غزه از طریق محاصره آن می تواند به نفع اش باشد. بنابراین این منطقه کوچک ساحلی تحت حصار را تبدیل به یک سرمایه گذاری با ارزش در بازی تجاری قدرت در سیاست بین المللی کرد.
در مورد مزیت اول آن برای اسرائیل، و متحدین غربی اش، بیشتر از مزیت ثانوی آن بحث شده است.
نوار باریک غزه در کنار ساحل شرقی مدیترانه تبدیل به مخلوطی از زمین آزمایش و ویترین مغازه شده است.
اسرائیل با استفاده از نوار غزه انواع گوناگونی از فناوری ها و استراتژی هایی را توسعه داد که با صنایع امنیت داخلی که در سراسر غرب در حال شکوفایی بودند، مرتبط بود، چرا که مقامات غربی بطور فزاینده ای نگران ناآرامی های داخلی هستند، که بعضا آن را پوپولیسم خطاب می کنند.
محاصره ۲.۳ میلیون نفر فلسطینی، که به وسیله اسرائیل در سال ۲۰۰۷ بعد از انتخاب حماس به عنوان دولت غزه به آنجا تحمیل شد، به اسرائیل اجازه انواع گوناگونی از تجارب۱ را داد.
چگونه ۲.۳ میلیون فلسطینی را می توان کنترل کرد؟ چه محدودیت هایی روی رژیم غذایی و سبک زندگی شان می توان اعمال کرد؟ چگونه شبکه های خبرچین و همدست را از راه دور به خدمت گرفت؟ محاصره مردمی که احاطه شده و بطور مکرر بمباران می شوند چه تاثیری بر روابط اجتماعی و سیاسی آنها می گذارد؟
و در نهایت چگونه اهالی غزه را باید منکوب کرد و از قیامشان پیشگیری کرد؟
جواب این سوال ها را اسرائیل از طریق پورتال (سبد) خرید در اختیار متحدین غربی اش گذاشت. نمونه هایی از اقلامی که در دسترس بودند: شامل سامانه های موشکی رهگیر، سنسورهای الکترونیکی، سیستم های نظارتی، پهباد، تشخیص چهره، برج های تفنگ خودکار، و غیره می شد. همگی آنها در شرایط زندگی واقعی در نوار غزه تست۲ شده بودند.
سابقه فناوری اسرائیل در این مورد ضربه شدیدی خورد: این واقعیت که فلسطینی ها توانستند زیرساختی که تحت محاصره بود (حداقل برای چند روزی) با یک بولدوزر زنگ زده، چند عدد گلایدر و این احساس که چیزی برای از دست دادن ندارند، دور بزنند.
در واقع یکی از عللی که اسرائیل در حال حاضر احتیاج دارد که با نیروهای زمینی اش وارد نوار غزه شود این است که نشان دهد که هنوز امکانات کنترل کامل فلسطینی ها را در اختیار دارد.
تنبیه دسته جمعی
این ما را به مزیت دومی که نوار غزه برای اسرائیل دارد می رساند.
از آنجا که دولت های غربی بطور فزاینده ای نگران ناآرامی های داخلی خودشان هستند، در فکر این هستند که چگونه محدودیت های قوانین بین الملل را کنار بزنند.
اینها مجموعه ای از قوانین هستند که بعد از جنگ جهانی دوم، وقتی که هردو طرف با غیر نظامیان مثل سربازان پیاده شطرنج رفتار کردند، به وجود آمد.
هدف از تدوین آن قوانین این بود که تکرار قساوت نازی ها در اروپا و دیگر جنایت ها را مثل بمباران های آتش زای شهرهای آلمان چون شهر درسدن بوسیله انگلستان یا بمباران اتمی شهرهای هیروشیما و ناگاساکی را غیر اخلاقی کند.
یکی از اصول قوانین بین المللی – در قلب کنوانسیون ژنو – ممنوعیت تنبیه دسته جمعی است: یعنی، تلافی جویی بر علیه جمعیت غیرنظامی دشمن و وادار کردن آنها به پرداخت هزینه به خاطر عملکردهای رهبران و نظامیانشان.
مسلما، نوار غزه نقض آشکار این ممنوعیت است. حتی در اوقات “آرامش،” اهالی آن – که یک میلیون نفر از آنها کودک هستند – از بنیادی ترین آزادی ها محروم هستند۳، مثل حق حرکت؛ دسترسی به مراقبت بهداشتی مناسب چرا که دارو و وسایل پزشکی را نمی توان وارد کرد؛ دسترسی به آب آشامیدنی؛ و استفاده از برق برای بخش عمده ای از روز چون اسرائیل دائما نیروگاه برق غزه را بمباران می کند.
اسرائیل همیشه به صراحت اذعان کرده است که مردم غزه را به خاطر حکومت حماس، که حق اسرائیل را به خاطر سلب مالکیت فلسطینی ها از سرزمینشان و زندانی کردن آنها در منطقه پر ازدحام غزه شبیه به گتوها را نمی پذیرد، تنبیه می کند.
رفتاری که اسرائیل با غزه می کند تعریف مشخص تنبیه دسته جمعی است. این یک جنایت جنگی است: ۲۴ ساعت از روز، ۷روز هفته، ۵۲ هفته از سال، برای ۱۶ سال.
و با این وجود به نظر می آید که هیچکس در به اصطلاح جامعه بین المللی متوجه آن نشده است.
قوانین جنگ بازنویسی شده اند
در میان مخروبه های جنگ ۲۰۰۹
اما پیچیده ترین وضعیت قانونی – برای اسرائیل و غرب – وقتی است که اسرائیل غزه را بمباران می کند، یعنی همین حالا، یا وقتی که سربازان را به غزه می فرستد، همانطور که بزودی دست به این کار خواهد زد.
نخست وزیر اسرائیل بنیامین نتانیاهو دقیقا روی این مسئله تاکید می کرد وقتی که به مردم غزه گفت “همین الان آنجا را ترک کنید.” اما، همانطور که هم او و هم رهبران غرب این را می دانند، اهالی غزه جایی ندارند که بروند، هیچ جایی برای فرار از بمب ها هم ندارند. بنابراین هر حمله اسرائیل به غزه معادل حمله به غیرنظامیان آنجا هم می باشد. این عمل معادل مدرن بمباران های آتش زای درسدن در جنگ جهانی دوم است.
پس از شروع محاصره نوار غزه، اسرائیل از شروع اولین بمباران های نوار غزه در اواخر سال ۲۰۰۸ روی استراتژی هایی برای غلبه کردن بر این مشکل کار کرده است.
واحدی در اداره دادستان کل اسرائیل مسئولیت پیدا کردن راه هایی برای بازنویسی قوانین جنگی به نفع اسرائیل را به عهده گرفت.۴
در آن مقطع، این واحد نگران آن بود که به خاطر انفجار مراسم فارغ التحصیلی پلیس در غزه و کشتن تعداد زیادی دانشجویان جوان دانشکده افسری مورد انتقاد قرار خواهد گرفت. طبق قوانین بین المللی پلیس غیر نظامی محسوب می شود، نه سرباز، و بنابراین یک هدف مشروع نیست. حقوقدانان اسرائیلی همچنین نگران این بودند که اسرائیل ادارات دولتی را هم، که زیرساخت های مدیریت غیرنظامی غزه محسوب می شد، نابود کرده بود.
در حال حاضر آن گونه از نگرانی های اسرائیل به نظر غیر عادی می رسد – نشان دهنده این است که قوانین بین المللی چقدر تغییر کرده اند. مدتهاست که هر کسی که با حماس ارتباطی داشته باشد، هر چقدر هم این ارتباط ضعیف باشد، یک هدف مشروع به حساب می آید، نه تنها به وسیله اسرائیل بلکه به وسیله همه دولت های غربی.
مقامات غربی در تروریست دانستن حماس به عنوان یک سازمان به اسرائیل ملحق شده اند، با نادیده گرفتن اینکه حماس همچنین دولتی است با کارمندانی که کارهای دشواری مثل جمع آوری سطل های آشغال و باز نگه داشتن مدارس را هم اداره می کند.
یا همانطور که اورنا بن – نفتعلی، رئیس دانشکده حقوق، به روزنامه هاآرتص در سال ۲۰۰۹ گفت : «وضعیتی به وجود آمده است که اکثریت مردان بالغ در غزه و اکثریت ساختمانه های آن را می توان هدف مشروع تلقی کرد. در واقع قانون به زیر سوال کشیده شده است.»
در مقطعی که دیوید ریسنر که رئیس آن واحد ویژه دادستان کل را به عهده داشت، فلسفه اسرائیل را در رابطه با آن به هاآرتص توضیح داد: «آنچه که ما در حال حاضر شاهد هستیم تجدید نظر در قوانین بین المللی است. اگر شما کاری را برای مدت طولانی انجام دهید، جهان آن را قبول خواهد کرد.
«کلیت قوانین بین المللی بر پایه این تفکر است که اگر عملی امروز ممنوع باشد و به وسیله تعداد کافی از کشورها اجرا شود آن عمل مجاز می شود.»
دخالت اسرائیل برای تغییر قوانین بین المللی به چندین دهه قبل باز می گردد.
در اشاره به حمله اسرائیل به راکتور اتمی نوپای عراق در سال ۱۹۸۱، یک اقدام جنگی که به وسیله شورای امنیت سازمان ملل محکوم شد، رینسر گفت: «جو حاکم طوری بود که اسرائیل مرتکب جنایت شده است. امروز همه می گویند که یک اقدام پیشگیرانه دفاع از خود بود. قوانین بین المللی از طریق نقض آنها پیشرفت می کنند.»
او اضافه کرد که تیم او چهار بار در سال ۲۰۰۱ به آمریکا سفر کرد تا مقامات آمریکایی را وادار به قبول تعبیر هرچه انعطاف پذیر تر قوانین بین المللی از دیدگاه اسرائیل در رابطه با تسلیم فلسطینی ها بکنند.
«اگر به خاطر آن چهار سفر به آمریکا نبود، مطمئن نیستم که ما قادر به ایجاد تز جنگ علیه تروریسم در مقیاس فعلی بودیم،» او گفت.
وقتی که آمریکا تصمیم گرفت که به افغانستان و عراق حمله کرده و آنها را اشغال کند، آن تعاریف مجدد از قوانین جنگی ارزش فوق العاده خود را نشان دادند.
“حیوان های انسان نما“
ترجمه متن توییت
لرد کی یر استارمر به نیک فراری LBC می گوید که قطع برق و آب برای شهروندان غزه قابل قبول است.
“من فکر می کنم که اسرائیل حق دارد.”
در سال های اخیر، اسرائیل به “تکامل” قوانین بین المللی ادامه داده است. مفهوم “هشدار قبلی” را معرفی کرده است – بعضی اوقات چند دقیقه اخطار قبل از نابودی یک ساختمان یا محله را می دهد. غیرنظامیان آسیب پذیر که هنوز در منطقه هستند، مثل پیرها، کودکان و معلولین، به خاطر عدم ترک به موقع آنجا تبدیل به اهداف مشروع می شوند.
و حملات فعلی بر علیه غزه هنوز برای تغییر هرچه بیشتر قوانین بکار می رود.
مقاله ۲۰۰۹ هاآرتص شامل اشاراتی از جانب مقامات قانون به یوآف گالانت می باشد، که در آن مقطع فرمانده نظامی مسئول نوار غزه بود. او به عنوان “مرد وحشی،” یک “کابوی” بدون اینکه کوچکترین ارزشی برای جزییات قانون قائل باشد، توصیف شده است.
گالانت حالا وزیر دفاع اسرائیل است و مردی که این هفته مسئول برقراری “محاصره کامل” نوار غزه می باشد: “نه برق، نه غذا، نه آب، نه سوخت – همه چیز تعطیل است.” به زبانی۵ که هرگونه تمایزی بین حماس و مردم عادی نوار غزه را محو می کند، او فلسطینی ها را “حیوان های انسان نما” توصیف کرد.
این موضوع تنبیه جمعی را به حوزه کاملا متفاوتی سوق می دهد. و از نظر قوانین بین المللی، ورود به مرزهای کشتار دسته جمعی است، هم از نظر لفظی و هم ماهوی.
اما معیارها به قدری تغییر یافته است که حتی سیاستمداران میانه رو غرب اسرائیل را تشویق می کنند – اغلب حتی خواهان “خویشتن داری” یا “تناسب” نیستند، اصطلاحات دغلکارانه که معمولا برای پنهان کردن حمایت از قانون شکنی بکار می برند.
انگلستان در صدر کشورهایی بوده است که برای بازنویسی دفترچه قوانین بین المللی به اسرائیل کمک می کند.
ترجمه توییت
“چرا جواب نمی دهی؟”
ویک دربیشایر از سایه دادستان کل حزب کارگر امیلی تورنبری می پرسد آیا قطع برق و مواد غذایی به غزه در راستای قوانین بین المللی است.
به کی یر استارمر، رهبر حزب کارگر و مردی که تقریبا مسلم است که در آینده نخست وزیر انگلستان شود، گوش دهید. این هفته او از “محاصره کامل” غزه، یک جنایت بر علیه بشریت، با بازآفرینی آن به عنوان “حق دفاع اسرائیل از خودش،” حمایت کرد.۶
استارمر به پیامدهای قانونی عملکردهای اسرائیل واقف است، اگرچه به نظر می رسد که از پیامد های اخلاقی آن شخصا مصون باشد. تحصیلات او در زمینه وکالت حقوق بشر است.
دیدگاه او به نظر می رسد که حتی روزنامه نگارانی را که معروفیتی به دلسوزی برای فلسطینی ها ندارند به تعجب وا داشته است. وقتی که کای بورلی از اسکای نیوز از او پرسید۷ که آیا او همدردی برای غیرنظامیان غزه که مثل “حیوان های انسان نما” با آنها رفتار شده است دارد، استارمر نتوانست هیچ چیزی در حمایت از فلسطینی ها پیدا کند.
به جای آن، او موضوع را با فریبکاری علنی منحرف کرد: به خاطر خرابکاری در “فرایند صلح،” که اسرائیل آن را هم در عمل و هم در گفتار سالها پیش دفن کرده بود، حماس را مقصر دانست.
با تایید اینکه حزب کارگر از جنایات جنگی اسرائیل چشم پوشی می کند، سایه دادستان کل او، امیلی تورنبری، از همان اسکریپت (دستخط) پیروی می کند. در اخبار شب بی بی سی، او از جواب دادن به سوالاتی که آیا قطع برق و آذوقه به غزه در راستای قوانین بین المللی است طفره رفت.۸
تصادفی نیست که موضع استارمر به طور چشمگیری برخلاف موضع سلف او، جرمی کوربین است. جرمی کوربین با کمپین مداوم افتراهای یهود ستیزی که بوسیله هواداران افراطی اسرائیل در انگلستان دامن زده شده بود از پست خود بیرون رانده شد.
استارمر جرات اینکه در طرف غلط این موضوع دیده شود را ندارد. و این دقیقا پیامدی است که مقامات اسرائیل می خواستند و انتظار آن را داشتند.
پرچم اسرائیل بر فراز شماره ۱۰ داونینگ
ترجمه توییت
امشب پرچم اسرائیل بر فراز خیابان داونینگ در همبستگی با مردم اسرائیل می درخشد.
البته استارمر تنها نیست. گرانت شاپس، وزیر دفاع انگلستان، همچنین حمایت قاطع از سیاست اسرائیل در گرسنگی دو میلیون فلسطینی در نوار غزه قاطعانه حمایت کرده است.۹
ریشی سوناک، نخست وزیر انگلستان، شماره ۱۰ خیابان داونینگ، محل رسمی کارش را با پرچم اسرائیل تزئین کرده است، ظاهرا بدون توجه به اینکه چگونه او شکل بصری به آنچه که بطور نرمال استعاره یهود ستیزی تصور می شود، می دهد: یعنی اینکه اسرائیل سیاست خارجی انگلستان را کنترل می کند.
استارمر، که در این زمینه دوست ندارد که از دیگران عقب بیفتد، خواهان این شده است که طاق استادیوم ویمبلی با رنگ های پرچم اسرائیل تزئین شود.
اگرچه هر قدر که این تشویقات اسرائیل به سبک بچه مدرسه ای ها به عنوان یک حرکت برای همبستگی به خاطر کشتن غیر نظامیان اسرائیلی در دست حماس وانمود شود، پیامد آن مشخص است: انگلستان، در شرایطی که اسرائیل کمپین مجازات جنایات جنگی اش را در نوار غزه شروع می کند، از آن حمایت می کند.
همچنین هدف توصیه۱۰ وزیر کشور سوئلا براورمن به پلیس در مورد جرم دانستن تکان دادن پرچم فلسطین و خواندن شعار آزادی فلسطین در تظاهرات در حمایت از غزه همین است.
رسانه ها مثل همیشه نقش قابل اعتماد خود را بازی می کنند. تیمی از تلویزیون ۴ این هفته کوربین را در خیابان های لندن تعقیب کردند۱۱، خواهان “محکوم کردن” حماس بودند. طوری که سوال هایشان را طراحی کرده بودند این را القا می کرد که هر چیزی کمتر از ستایش کامل – مثل ابراز نگرانی کوربین از سلامتی مردم غزه – تایید یهود ستیزی رهبر سابق حزب کارگر بود.
پیام روشن از نشریات و رسانه های استبلیشمنت (هیئت حاکمه) این است که هرگونه حمایت از حقوق فلسطینی ها، هرگونه اعتراض به “حق غیر قابل منازعه” اسرائیل به ارتکاب جنایات جنگی، معادل یهود ستیزی است.
ریاکاری اروپا
این دیدگاه دوگانه، تشویق سیاست های اسرائیل در کشتار دسته جمعی اهالی غزه، و خاموش کردن هر نوع مخالفتی و توصیف آن به عنوان یهود ستیزی، فقط محدود به انگلستان نیست.
در سطح اروپا، از براندنبورگ گیت در برلین، تا برج ایفل در پاریس و پارلمان بلژیک، ساختمانها با پرچم اسرائیل روشن شده اند.
این هفته مقامات بلند پایه اروپا، اورسلا فون درلاین، رئیس کمیسیون اروپا، از پرچم اسرائیل که همه پارلمان اروپا را پوشانده بود تجلیل کرد.۱۲
او مکررا گفت که ” اروپا در کنار اسرائیل” است، حتی در شرایطی که جنایات جنگی اسرائیل در حال بالا رفتن باشد.
نیروی هوایی اسرائیل با افتخار اعلام کرد۱۳ که روز پنجشنبه ۶۰۰۰ تن بمب روی غزه ریخته است. در همان زمان، گروها های حقوق بشر گزارش دادند اسرائیل در نوار غزه بمب های آتش زای فسفر سفید بکار می برد، اگر در مناطق شهرنشین استفاده شود، جنایت جنگی محسوب می شود. و سازمان دفاع از کودکان – بین الملل گفت۱۴ که تاکنون بیش از ۵۰۰ کودک بوسیله بمب های اسرائیلی کشته شده اند.
فرانچسکا آلبانزه، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور فلسطین گفت فون درلاین اصول قوانین بین المللی را کاملا بطور متناقض بکار می گیرد.
حدود یکسال پیش، رئیس کمیسیون اروپا حمله روسیه را بر علیه زیرساخت های غیرنظامی به عنوان جنایات جنگی تقبیح کرد. “قطع آب، برق و سیستم گرمایش به روی مردان و زنان در شروع زمستان اقدامات خالص ترور هستند،” او نوشت. “و ما باید آن را با این عنوان خطاب کنیم،”
آلبانزه اظهار کرد۱۵ که فون در لاین هیچ چیزی معادل آن در مورد حملات بدتر اسرائیل بر علیه زیرساخت های فلسطین نگفت.
ترجمه توییت
فرانچسکا آلبانزه، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور فلسطین:
من منتظر همان بیانه بوسیله فون درلاین در قطع برق، آب و غذا در غزه به وسیله اسرائیل هستم.
اگر نه، مردم فکر خواهند کرد که موسسات اروپایی برای حفاظت از کودکان، زنان و مردان فلسطینی همان ارزشی را که برای اوکراینی ها قائلند، قائل نیستند.
اورسلا فون درلاین:
حملات روسیه بر علیه زیرساخت های غیرنظامیان، به ویژه برق، جنایات جنگی هستنند.
قطع آب، برق و سیستم گرمایش به روی مردان و زنان در شروع زمستان اقدامات خالص ترور هستند.
ارسال سنگین وزن ها
ضمنا، فرانسه شروع به متفرق کردن و ممنوعیت تظاهرات بر علیه بمباران غزه کرده است. وزیر دادگستری آن صحبت براورمن را تکرار کرد۱۶، در رابطه با اینکه همبستگی با فلسطینی ها این خطر را دارد که به جوامع یهودی توهین شود و باید آن را “نفرت پراکنی” تلقی کرد.
بطور طبیعی، واشنگتن در حمایت خود از هرچه که اسرائیل تصمیم بگیرد در نوار غزه انجام دهد تزلزل ناپذیر است، همانطور که وزیر امور خارجه آمریکا آنتونی بلینکن در طی دیدار خود از اسرائیل آن را به خوبی نشان داد.۱۷
جو بایدن رئیس جمهور آمریکا قول تسلیحات و کمک مالی داد، و معادل نظامی “سنگین وزن ها را” برای اینکه مطمئن باشد که هیچ کسی مزاحم اسرائیل نشود، به آنجا فرستاد، و این در شرایطی است که اسرائیل جنایات جنگی مرتکب می شود. در شرایطی که حمله زمینی در پیش روست، یک ناو هواپیمابر به منطقه فرستاده شده است تا همسایگان اسرائیل را ساکت کند.
حتی آن مقاماتی که نقش اصلی اشان ترویج قوانین بین المللی است، مثل دبیر کل سازمان ملل،آنتونیو گوترس، با تغییرات اوضاع شروع به تغییر موضع کرده اند.
مثل بیشتر مقامات غربی، او “نیازهای انسانی” نوار غزه را ماورای قوانین جنگی می بیند،۱۸ قوانینی که اسرائیل باید به آنها احترام بگذارد.
این حکایتی است از موفقیت اسرائیل. زبان قوانین بین المللی که باید در غزه اجرا شود- قوانین و هنجارهایی که اسرائیل باید به آنها احترام بگذارد – با اصول بشر دوستی جابجا شده اند: یعنی اقدامات خیریه بین المللی برای اصلاح زندگی کسانی که حقوقشان بطور سیستماتیک پایمال شده و آن کسانی که زندگی شان نابود شده است.
مقامات غربی از مسیری که در پیش روست بسیار خوشحال هستند. نه تنها فقط به خاطر اسرائیل بلکه همچنین به خاطر خودشان. چون یک روزی در آینده، مردم خودشان شاید به اندازه فلسطینی ها در نوار غزه دردسر آفرین باشند.
حمایت غرب از حق اسرائیل به دفاع از خودش، پیش پرداختی برای آن است.
منبع:
Notes
۱- https://www.youtube.com/watch?v=6eYVjWwOVC4
۲- https://www.youtube.com/watch?v=bPezLCk2i7I
۳- https://www.jonathan-cook.net/2019-10-13/uninhabitable-gaza/
۶- https://twitter.com/LBC/status/1712047387902898301
۷- https://twitter.com/alexnunns/status/1712445127522767047
۸- https://twitter.com/BBCNewsnight/status/1712401412120879271
۹- https://twitter.com/declassifiedUK/status/1711998934187430236
۱۱- https://www.youtube.com/watch?v=1LzOnZoHLGY
۱۲- https://twitter.com/vonderleyen/status/1711108546765443565
۱۳- https://twitter.com/IAFsite/status/1712484101763342772
۱۴- https://www.hrw.org/news/2023/10/12/israel-white-phosphorus-used-gaza-lebanon
۱۵- https://twitter.com/FranceskAlbs/status/1712348700188500107
۱۷- https://twitter.com/SecBlinken/status/1712463359596212662
۱۸- https://twitter.com/antonioguterres/status/1712253496056263121
جاناتان کوک سه کتاب در مورد مناقشه فلسطین – اسرائیل نوشته است، و او برنده جایزه ویژه مارتا گلهورن برای روزنامه نگاری است. وب سایت و وبلاگ او را می توان در www.jonathan-cook.net پیدا کرد.
