آن سوی چهره ی جنگ حماس و صهیونیست ها؛ نگرشی از زاویه دیگر – ناصر آقاجری

پس از سالها مبارزه خونین سازمان آزادی بخش فلسطین علیه نژادپرستان مذهبی صهیونیست ها، جهان، سازمان ملل و حتا امپریالیسم آمریکا پذیرفت، می باید دو دولت در سرزمین فلسطین یهودی و عرب زبان تشکیل شود. این پیروزی بزرگی برای سازمان آزادبخش فلسطین بود که با کمک همه جانبه ی نیروهای جهانی سوسیالسم موجود توانست به دست بیاورد. پیروزی که در عین حال منافع نیروهای مردمی یهود برای صلح و آزادی را تامین می کرد و ضربه خورد کننده ای برپیکر نژاد پرستان مذهبی صهیونیسم بود.

سازمان های امنیتی امپریالیسم جهانی که ماهیت فاشیستی خود را در زیر پدیده های انسانی پنهان می کنند در ظاهر این صلح را پذیرفتند ولی در پنهان صهیونسم را آماده کردند تا این پیروزی را به شکست بکشاند، از این روی از نیروهای نژاد پرست که در همه جوامع عقب رانده شده فراوان یافت می شود آغاز حمایت کردند صهیونیست ها سرازیر شدن دلار های نفتی حاکمیت های مستبد منطقه به حماس را ندیده گرفتند تا نگرش ” محو اسراییل” به یک قدرت نظامی بدل شود و با شعارهای پوپولیستی مردم را به خود جلب کند. با شعار نابودی قوم یهود نه نگرش نژاد پرستانه ی صهیونیسم، آن هم در سرزمین تاریخی خودشان (سرزمینی که از هزاران سال پیش از اسلام و مسیحیت خانه یهودیان بوده است) تا بدین گونه بهانه ای برای نگرش مردم اروپا، آمریکا، کانادا و… فراهم کنند که برخی فلسطینی های بربر منش، می خواهند مردمی را از خانه اشان بیرون کنند و به دریا بریزند! پس دفاع از این مردم (بخوانید صهیونیسم) با کمک های مالی – تسلیحاتی موجه است.

این شیوه اندیشه برآیند برخی رهبران عرب مانند ناصر مصری و اسد سوری و جبهه مشترک آن ها برای مقابله با شیوه های نژاد پرستانه ی صهیونیست ها در سرزمین فلسطین بود. از سوی دیگرمردم وحشت زده ی یهود از تکرار خونین تاریخ آوارگی این قوم که شاید اولین قومی بود که به عنوان برده و مهاجر بدترین رفتار های اجتماعی را در طول تاریخ مجبور بودند تجربه کنند، و کوره های آدم سوزی نازی ها را در خاطره داشتند و همین طور اجدادشان تهاجم و برده شدن تاریخی به وسیله فرعون ها و بابلی ها و رومی ها و مسلمانان را هرگز فراموش نکرده بودند از این روی نگرش نژاد پرستانه در تورات شاید برآیند این ستم تاریخی برای ایجاد اعتماد به نفس در قومی است تا اعتماد به نفس دفاع از خود را بیابد. ولی صهیونیسم ها مرتب بر این واقعیت های گذشته، تاریخ معاصر و امروزپا می فشارند تا جنایت های خود در این مدت کوتاه به رسمیت شناختن دولت اسراییلی را استتار کنند. در قبال این واقعیت ها و ادعای حماسی هایی که راست تر از صهیونیسم هستند، تلاش برای نابودی قوم یهود و همه یهودیان را، صهیونیسم پنداشتن، این ملت را به راست و پذیرش نگرش صهیونیسم ها کشانده است، آن ها با رای دادن به دولت صهیونیستی در واقع به نوعی دفاع از خود را تصور می کنند، دفاع از خانه و کاشانه خود و جان شان، روندی که نژادپرستی و راست در دو طرف هر روز بیشتر به آن شدت می دهند. این روند ارتجاعی به حقیقتی غیر قابل انکار بدل شده است. با این هدف، صهیونیسم حماس را پنهان حمایت کرد و از قدرت گرفتن آن و جدا شدن ش از جنبش آزادی بخش فلسطین پشتیبانی کرد در حالی که غزه باریکه ای در دل اسراییل است و دولت اسراییل می تواند همه گونه کنترلی بر آن داشته باشد. ولی صهیونیسم می خواهد ساف به سایه برود و نژاد پرستان حماس نماینده فلسطینی ها پنداشته شوند تا بدین گونه وجوداندیشه افراطی و ماقبل تاریخ مذهب متروکه یهود که تصور می کند (نقل به مضمون) ” خداوند قوم یهود را برگزیده بر دیگر اقوام قرار داده است و دیگر اقوام باید برده گونه به این قوم خدمت کنند، یا باید کشته شوند”. روندی که نمی توانست با پیشرفت های علمی – رسانه ای تداوم داشته باشد و مردم اسراییل که از زیادی خواهی غیر قانونی  رهبر صهیونیست ها( نتانیوهو) به تنگ آمده بودند دولت را با تظاهرات بی شمار به چالش گرفتند و پایه هایش را سست کردند به گونه ای که حتا بحران اجتماعی خود را در ارتش و نیروی هوایی نشان داد. اعتراضات روز به روزابعاد بزرگ تر وبخش های بیشتری از جامعه را در گیر می کرد. راست عربی در این شرایط می باید به یاری راست اسراییل بیاید تا ساختار صهیونیسم هم چنان در دولت باقی بماند اینک نوبت حماس بود که به کمک صهیونیسم بیاید تا وجود خودش را به عنوان نماینده مبارزان فلسطینی موجه جلوه دهد. شرایط بحرانی اسراییل مواضع دفاعی را تحت تاثیر قرار داده بود و این فرصتی استثنایی بود که حماس از آن استفاده کرد و ضربه ای به جامعه اسراییل وارد کرد، نه به صیونیست ها. تا این نگرش نژاد پرستانه در جامعه از زیر ضربه خورد کننده ی مردم رها شود.

بازنده ی این حرکت نظامی که از نگاه یک نظامی و حمله به دشمن به موقع بود ولی از نظر های دیگر آیا به عوارض پاسخ راست دشمن فکر کرده بودند که باعث مرگ هزاران زن وکودک و مردمی می شود که به اجبار در میان دولبه گیره دو راست نژاد پرست و فاشیست گرفتار شده اند؟! بازنده سیاست های ریاکارانه ی امپریالیسم جهانی که به گونه ی مستقیم و غیر مستقیم هردو طرف جبهه را هدایت می کند، مردم فلسطین و سازمان آزادی بخش فلسطین است که پس از سال ها مبارزه نظامی با صهیونیسم توانسته بود جامعه جهانی و مردم اسراییل وادار به پذیرش وجود دو دولت فلسطینی و یهودی در این سرزمین کند. سرزمینی که هرگز در طول تاریخ روی آزادی را ندیده است. دولت های غربی دولت اسراییل را ایجاد نکردند بلکه در عمل اولین حمایت از یک مذهب نژاد پرستانه را بنا نهادند تا به نام یک ملت آواره شده یک حامی، یک ژاندارم منطقه ی برای خاور میانه، سرزمینی که سراسر انرژی برای سرمایه داری جهانی است، ایجاد کرده باشند. آن زمان که بنای این دولت ریخته شد سرزمین فلسطین تازه از زیر یوغ حاکمیت واپس گرای عثمانی رها شده بود و در زیر سلطه استعمار سرمایه داری جهانی قرار گرفته بود. حمله حماس در این شرایط که صهیونیسم و رهبر جنایت کارش به وسیله مردم اسراییل به شدت به چالش گرفته شده بود حمله القاعده به برج های ودقلوی آمریکا را تداعی می کند که دست امپریالیسم را باز گذاشت تا عوام فریبانه به نام مبارزه با تروریسم افغانستان را اشغال کند و با نسل کشی مردم افغانستان، طالبان این مزدوران خود ساخته را به کشورهای متحدش پاکستان و قطر بفرستد تا پردازش شوند و برای سیاست های دراز مدت امپریالیسم جهانی به رهبری آمریکا، آماده شوند. تا خاری شوند در زیر چانه چین و کاردی در قلب مردم مبارز و آزادی خواه ایران و منطقه. اینک کشتار و نسل کشی هم چنان ادامه دارد و جامعه جهانی با حق وتوی آمریکا و اتحادیه اروپایی شاهد بی تفاوت این در شکل هواداران حقوق بشر، شده اند. با محکوم کردن های نهاد های مردمی هیچ دردی از دردهای مردمی را که در زیربمب بارانهای بی وقفه کشته می شوند دوا نمی کند. از سوی دیگر رهبران ارشد حماس هم که برای رایزنی با جهانی ارتجاعی که به جای گفتگو با سازمان آزادی بخش فلسطین با این رهبران که با گروگان گرفتن مردمی که بیشترشان نظامی نیستند خود را می خواهند به عنوان نماینده مردم غزه یا به عنوان نماینده مردم فلسطین وارد گفتگوهای بین المللی کنند.

رهبرانی که می توانستند این شرایط پس از حمله را پیش بینی کنند، به همین دلیل خود را از این محاصره بیرون کشیده اند و دیگردر میان مردم شان نیستند و آن ها را برای قربانی کردن حاکمیت خود رها کرده اند. همه ی این واقعیت ها جزییات ازیک کل هستند، کلی که سرمایه داری جهانی قادر نیست با مناسبات نولیبرالی به زندگی خود ادامه دهد و پیش از این مناسبات، ناتوانی سرمایه داری صنعتی با بحران های دوره ای ش و ناپایداری ش در مقابل سوسیالیسم، نا کار امدی خود را اثبات کرده بود از این روی برای حفظ خود در قبال سوسیالیسم موجود آن زمان، به دولت رفاه پناه برده بود. اینک بحران های اقتصادی بی پایان این ساختار پوسیده را به سوی گزینه ی جنگ می کشاند تا برای باز سازی ویران های پس از نسل کشی سرمایه داری، جان تازه و خون تازه ای به کالبد فرسوده ی سرمایه داری جاری شود. از این زاویه نقش امپریالیسم در کشتار مردم غزه روشن تر دیده می شود. پدیده های سیاسی بسیار پیچیده هستند و به راحتی انسان های کم دقت را فریب می دهد وماهیت خود را در پشت پدیده هایی انسانی پنهان می کند، تا به امروز دیده ایم که این ساختار میرنده به نام حقوق بشر و مبارزه با تروریسمی که خود به وجود آورده است، سرمایه داری جهانی به رهبری آمریکا و ناتو ( ارتش نسل کشی امپریالیستی) یوگسلاوی، افعانستان، عراق، لیبی، سوریه، یمن و اوکراین را به خون کشیده اند و این بار از سرزمین فلسطین، چهره ی کریه سرمایه داری با سلاح های کشتار جمعی، سر بیرون آورده است. تنها نیروهای بالنده سوسیالیسم علمی مدافع صلح و ازادی هستند، به این دلیل احزاب کمونیست جهان می باید بر پاهای خود بایستند و بر خلاف آن احزابی که با شکست موقت جبهه کار جهانی خود را منحل کرده بودند و رهبران برخی سازمان های چپ که مدافع سرمایه داری شده اند، با قدرت مبارزات خود را علیه راست که همه ی کشور های پیشرفته و توسعه نیافته را فرا گرفته است، برای صلح و آزادی مبارزه را توسعه دهند. در کشورهای استبداد زده ی مذهبی یا دیکتاتوری های نظامی، هر باورمند به جهان بینی علمی مانند یک حزب باید فعال شود حتا به گونه ی فردی و به روشنگری بپردازند و از صلح و ازادی پاسداری کند، شاید این شیوه در دوران استبداد مطلقه تنها راه حل دراز مدتی باشد که امکان دارد دردهای اجتماعی را دوا باشد و عدالت اجتماعی و آزادی را به ارمغان بیاورد.

با توجه به این واقعیت که هم اکنون سرمایه داری برخلاف روزهای اولیه پیروزی بر مناسبات فیودالی که با مذهب به دلیل ماهیت ضد علمی – انسانی ش می جنگید، دست در دست مذاهب رنگارنگ و با یاری آن ها به بقای استثمار و بهره کشی از انسان از انسان ها ادامه می دهد و آزادی بازار را به جای آزادی اندیشه و خرافات را به جای توسعه دانش تبلیغ و رواج می دهد، به دلیل این واقعیت ها باید ریشه این پدیده ی واپس گرای ضد انسانی را، از بیخ کند.

چاپ کن