ابَر خیانت – مسعود. ر

هفته گذشته در یک مسابقه فوتبال پرچم فلسطین دور میدان چرخانده شد که تعدادی از تماشاچیان با دیدن این صحنه با الفاظی زشت و رکیک از ان استقبال کردند.

همین هفته در مسابقه ای دیگر از تماشاچی ها خواسته شد به احترام قربانیان غزه یک دقیقه سکوت کنند که فریاد “هو” و صدای بوق در تمام و رزشگاه پیچید.

در اعتراضات خیابانی بازنشستگان و مال باختگان روزهای اخیر اگر ویدیویی که من دیده ام واقعی باشد در اعتراضات کارگران فولاد شعار نه غزه نه لبنان سر داده شد.

بیش از نود درصد پست هایی که در فضای مجازی دیده ام حمایت از اسرائیل و حتی ابراز شادمانی از قتل عام ساکنین غزه بوده است.

و بین فامیل و بستگان هم دفاع از غزه و حقوق فلسطینیان موجب رنجش و عصبانیت می شود.

این شواهد درکنار یک دریافت شهودی از افکار عمومی جامعه ایران که کم و بیش در روزنامه های دولتی هم انعکاس دارد موید این نکته است که اکثریت ایرانیان فاقد هر گونه احساس همدلی با مردم غزه هستند.

به طوری که جمهوری اسلامی برای بر گزاری میتینگی در حمایت از غزه مجبور می شود کارناوال کباب و دیگر خوراکی ها راه بیندازد تا بتواند تعدادی اندک را به خیابان بیاورد و این درشرایطی است که این اعتراضات در سایر کشورها کاملا غیرحکومتی و حتی در برخی شهرها در جنگ و گریز با پلیس برگزار شده است.

و در بسیاری از خبرگزاری های معتبر غربی از حس همدردی مردم در تمام نقاط جهان با ساکنین غزه و شکست اسرائیل در عرصه رسانه سخن می گویند و در بیشتر پایتخت ها و شهرهای بزرگ اروپایی و آمریکا نیز شاهد تظاهرات چندصد هزار نفری در حمایت از آرمان فلسطین و غزه بوده ایم. در همین ارتباط قطع نامه مجمع عمومی سازمان ملل هم که با۱۲۰ رای موافق ضمن اینکه حماس را محکوم نکرد خواهان آتش بس و پایان نسل کشی اسرائیل شد شاهدی بر جانبداری ار حقوق فلسطینی ها از جانب دولتهای حتی نزدیک به امریکا بود و تاکنون ۵ کشور به قطع روابط خود با اسراییل نیز اقدام کرده اند.

به این ترتیب می توان نتیجه گرفت برعکس نگاهی که غالب ملت های دیگر خصوصا مسلمانان و عرب ها به موضوع فلسطین دارند؛ اکثریت قاطعی از مردم ایران خواهان پیروزی اسراییل بر حماس هستند هر چند که ممکن است از دیدن یا شنیدن کشتار کودکان ابراز دلسوزی هم بکنند اما در نهایت باز هم بدون توجه به پیشینه موضوع، حماس را به عنوان آغاز کننده جنگ محکوم می کنند.

علت چنین رویکردی از جانب اکثریت عظیم ایرانیان روشن است. آن ها با تمام وجود از نظام جمهوری اسلامی نفرت دارند و عمق این نفرت تا به جایی است گه در هر پدیده و حادثه اجتماعی – سیاسی داخلی یا خارجی بدون اینکه زحمت تفکر و تحلیل آن را به خود بدهند، یگانه معیارشان برای قضاوت «موضع جمهوری اسلامی» است تا با آن مخالفت کنند. این رویکرد از این ذهنیت نادرست نشات می گیرد که گویا آمریکا و اقمار ان خواهان سرنگونی جمهوری اسلامی هستند، اما با توجه به پاره ای ملاحظات دیپلماتیک آن را مخفی می کنند. اما نشانه های بسیاری برای رد این گزاره وجود دارد.

بازی های آشکار و پنهان چهل و چند ساله ایران و غرب بالاخص آمریکا موید این واقعیت است که سلطه یک نظام فاسد ‘ناکار امد’ واپسگرا، مورد نفرت اکثریت مردم و ضعیف و ناتوان از نظر اقتصادی بر ایران، مطلوب ترین گزینه برای جهان غرب و اقمار آن است. و بر پایه همین دیپلماسی است که در سخت ترین رویاروی ها هم راه یک آب باریکه را همواره بر روی ایران باز گذاشته اند.
و تنازعات آن ها حتی در جریان ترور قاسم سلیمانی به عنوان با ارزش ترین شخصیت نظامی و نماد قدرت ایران در منطقه از راکت پرانی به یک پایگاه خالی آمریکا فراتر نمی رود. و تحریم های اقتصادی هم در حد و حدودی تنظیم می شوند که اقتصاد ایران را در مرز ورشکستگی حفظ کنند اما مانع فروپاشی آن شوند. تجربه نشان داده است تخاصم ایران و آمریکا همواره در حد و حدود عربده کشی، در آوردن کت و نشان دادن تیزی در دو طرف جوب جریان داشته اما در هیچ شرایطی دستشان به یقه یکدیگر نرسیده است. و این همان شرایطی است که دو طرف راغب آن بوده و از آن سود برده اند. ایران برای بقای خود و توجیه سرکوب داخلی به گنده گویی و هارت و پورت های بی پایه علیه استکبار!؟ جهانی نیاز دارد و امریکا هم از عملکرد ایران به عنوان “لولوی” منطقه نهایت استفاده های ژئوپولیتیک و اقتصادی را نصیب خود کرده است.

اگر به این بازی دوسویه از دریچه منافع درازمدت مردم ایران نگریسته شود، می توان خطری را دید که اثرات زیانبار آن به مراتب طولانی تر و قویتر از خرابی هایی خواهد بود که جمهوری اسلامی تاکنون به بار آورده است.

در توضیح این نکته باید گفت جمهوری اسلامی دیر یا زود به لجنزار تاریخ خواهد پیوست که در یک ارزیابی خوشبینانه باید انتظار داشت نوع حاکمیت ازطریق همه پرسی تعیین گردد. با توجه به فضای عمومی حاکم بر نگرش سیاسی ایرانیان که قبلاهم مورد اشاره بوده است این آینده نگری نیاز به نبوغ ندارد که یقینا جریان های راست و شبه فاشیستی این فرصت را خواهند داشت تا در مقابل دمکراتیزه شدن جامعه و حقوق بنیادین استقلال طلبی و عدالت خواهی موانع جدی ایجاد کنند که در این رابطه حتی وقوع خشونت و دخالت بیگانگان نیز محتمل است.

به این ترتیب تبعات حیات ننگین جمهوری اسلامی محدود به زمان حاکمیت آن نیست. این نظام با عملکرد خیانت بار و مغول وار خود عملا موجب تمایل اکثریتی از ایرانیان به نگرش ها و هنجارهای امپریالیستی شده تا از این رهگذر در واقع راه برای مداخلات آینده آن ها فراهم گردد. از همین منظر باید گفت چرخش ذهنی ایرانیان به سوی حمایت از سیاست های توسعه طلبانه غرب و اسراییل که حاصل دهه ها جنایت و خباثت نظام اسلامی است، پدیده ای است که باید از آن به عنوان “ابر خیانت” جمهوری اسلامی نام برد. خیانتی که اگر جریان های ترقی خواه نتوانند آن را کنترل و مهار کنند، ایران را تا زمان های غیرقابل پیشبینی دستخوش اسارت و نابسامانی و حتی ناامنی خواهد کرد.

آبان ماه ۱۴۰۲

چاپ کن