سرزمین فلسطین، مصائب بی پایان. ع– ترابی

براساس داده های تاریخی مکتوب بشر حداقل در ۱۰۰۰ سال اخیر ، حقیقت انکار ناپذیری به نام سرزمین فلسطین وجود داشته و همین امر موجب گردیده که طی قرون متمادی بخش قابل توجهی از یهودیان جهان و در سده اخیر نیز احزاب ملی و دمکرات، لیبرال و سوسیال دمکرات یهودی ، قبل و بعد از تشکیل دولت اسرائیل و علیرغم مقاومت مردم فلسطین با اشغالگری اسرائیل به راه حل دو دولت دو کشور باور داشته باشند

پیشگفتار

انگیزه نوشتن این مطلب که سال شماروقایع یک مقطع تاریخی ۱۵۰ ساله در سرزمین تاریخی قوم یهود و مردم فلسطین یعنی ازسال ۱۷۹۹ تا  تشکیل دولت اسرائیل در ۱۹۴۸ است ، درد جانکاهی است که این روزها از دیدن مناظر هولناک کشتارمردم غیر نظامی در جنگ یک ماهه اخیر میان سازمان حماس به نمایندگی بخشی از مردم فلسطینی ساکن نوارغزه ودولت اسرائیل براذهان جهانیان آوارشده و قلب بشریت صلح دوست وعدالتخواه را به درد آورده است .

 انتخاب آن دوره تاریخی تا تشکیل دولت اسرائیل در این نوشتاربرای جلوگیری از پیشداوری خواننده به طرفداری نگارنده از یک طرف دعوای کنونی و نتیجتا” تعمیم آن به وقایع تاریخی است. اما این بی طرفی به مفهوم بی طرف بودن در قبال پایمال شدن حقوق اولیه و شناخته شده انسان ها ازهر کیش و مذهب و آئینی نمی باشد. مخاطب من بیشترهموطنانی هستند که ناآگانه به قضاوت می نشینند و انتخاب این بخش از تاریخ آگاهانه ومشخصا” برای رعایت بی طرفی و دفاع از حقوق انسانی چه یهودی وچه فلسطینی و بطور عام تمام بشریت است.

بنابراین به دلایل فوق و همچنین رسالت این نوشتار،  قصد ندارم به جزئیات جنگ اخیر حماس و اسرائیل بپردازم ( به اندازه کافی دررسانه ها و شبکه های مجازی با ارائه مقالات ها به آن پرداخته شده) ضمنا”  خواندن این مطلب که سال شمار وقایع تاریخی تا تشکیل دولت اسرائیل و مصائب مردم فلسطین است برای خواننده مشتاقی که به ریشه های تاریخی موضوع علاقمند باشد اساسا” و به طورماهوی تحت تاثیر متغیر زمان نبوده و درهر زمان که مطالعه شود رسالت آگاهی بخشی خود برای وقایع آن دوره از تاریخ را دارد.

شوربختانه بخشی ازهموطنان ایرانی ما به دلیل عدم اطلاع ازریشه ها و عوامل رخدادهای تاریخی و تحت تاثیر تبلیغات جهت دار رسانه های پربیننده جهان غرب، با بی تفاوتی چشم خود را بر این نسل کشی بسته و یا سکوت کرده و تعداد کمی نیز جنایات اسرائیل را تایید وحتی هورا می کشند. 

برمردم عامی که اهل مطالعه تاریخ نیستند و با رژیم جمهوری اسلامی مخالفند و فکر می کنند چون جمهوری اسلامی مخالف دولت اسرائیل است پس باید از اسرائیل دفاع کنند حرجی نیست. اما انسان هایی که مدعی آزادیخواهی و مطالعه و آگاهی از تاریخ هستند یعنی بخشی از مخالفین رژیم در داخل و خارج ایران از سلطنت طلبان گرفته تا ملی – مذهبی ها و بخش اندکی از چپ ها که هنوز تحولات جهان را از منظر دوران جنگ سرد نگاه می کنند و جهان را به دو اردوگاه خیر و شر (غرب دمکرات و شرق استبدادی و اقتدارگرا ) تقسیم می کنند با هر توجیهی که سکوت کرده وحقوق انسانی فلسطینی ها را نادیده می گیرند در مقابل وجدان تاریخ و بشریت قافیه اخلاق را باخته و مسئولند. حتی هوادارن جوان آقای رضا پهلوی ومتولدین پس از انقلاب ۵۷ که طرفدار استقرارحکومت سلطنتی درایران هستند باید بدانند که مصائب مردم فلسطین قبل از جمهوری اسلامی و تشکیل سازمان حماس و جهاد اسلامی و حزب الله لبنان وجود داشته است و رژیم محمد رضا شاه پهلوی نیز به شمول سایر دولت های جهان درگیر این موضوع بوده اند.

برای پاسداری ازپیشینه صلح خواهی و اخلاق مداری ایرانیان وظیفه ما در قبال این بخش از هموطنان گفتگو و روشنگری است. به سهم خود پس از هفتم اکتبر در فضای مجازی یادداشت های متعدد نوشته ام. اما ادامه کشتار وحشیانه غیرنظامیان تلاش دوچندانی را طلب می نماید.

 ضمنا” برای اختصار نویسی و همچنین شفافیت موضوع ، سعی نموده ام عناوین و پرسش های مناسبی برای هر بخش گزینش نمایم. امید که مفید واقع گردد.

سرزمین تاریخی مردم یهود و فلسطین کجاست؟

آیا سرزمینی که شامل کشورهای اسرئیل کنونی، دولت خود گردان  نوار باختری رود اردن و دولت خودگردان نوار غزه می باشد متعلق به فلسطینی هاست و یا یهودیان ؟  

برخی اشخاص با جستجو در ویکی پدیا در مورد مناقشه تاریخی سرزمین قوم یهود و فلسطین  مطلبی را گزینش و با مطالعه یک نوشتار به قضاوت درباره آن پرداخته و نتیجه گیری یک جانبه می کنند که مثلا” این سرزمین در دوران باستان از آن یهودی ها بوده و فلسطینی ها هیچوقت دولت مستقل نداشته اند. اما انتخاب و مطالعه مطالب مختصر از ویکی پدیا برای شناخت دقیق موضوعِ  مهم و مناقشه برانگیز سرزمین تاریخی یهودی ها وفلسطینی ها و درک جزئیات چگونگی شکل گیری دولت اسراییل و آوارگی فلسطینی ها کافی نیست.

خلاصه نویسی و طرح مطالب کلی ویکی پدیا در مورد نبودن کشوری مستقل به نام فلسطین از چند هزار سال قبل تا کنون درست است اما نمی تواند به جزئیات وقایع تاریخی این سرزمین و ارتباط آنها به همدیگر و سیاست های استعماری دول بریتانیا و فرانسه پس از جنگ جهانی اول و اضمحلال امپراتوری عثمانی و روند و عواملی که به تشکیل نشدن یک کشور مستقل فلسطینی منجر شد در چند صفحه فضای مجازی بپردازد.

چنانچه بخواهید از ویکی پدیا به جزئیات آگاه شوید باید در باب موضوعات مختلف جستجو و با خواندن مطالب متنوع و متضاد در هر مقطع تاریخی آنها را بررسی و تفسیر نمائید که اینکارمزایا و معایبی دارد.

اما نسخه متون تاریخی در فرمت PDF در فضای مدیا دقیق تر است و بعلاوه متون مکتوب و منتشر شده از دو مورد بالا کاملتر و دقیق تر است.

به هرحال قبل از شکل گیری ویکی پدیای کنونی، در چند هزارسال قبل با شکل گیری دولت – ملت ها، مردم جهان و اقوام مختلف  تاریخ نگارشی و مکتوب داشته و آنها را حفظ کرده اند. اکنون نیز همان آثار تاریخی چه نگارش تاریخ براساس تحلیل شرایط اجتماعی (تاریخ تحلیلی) و چه تاریخ نگاری دستوری ( نگارش و ثبت وقایع هر دوره تاریخی به دستور و باب میل شاهان و حکام ) در کتابخانه های سرتاسر جهان موجود است و هیچ قدرتی نمی تواند حقایق تاریخ را برای همیشه باب میل و یا وارونه در حافظه مردم جهان ثبت نماید .

قصد من از توضیحات فوق اینست که تاریخ مکتوب از ویکی پدیا معتبرتر است و قصد ندارم که ویکی پدیا را نامعتبر جلوه دهم. اما رسانه های اطلاع رسانی جهان و منجمله ویکی پدیا در ید قدرت های اقتصادی- سیاسی و نظامی برتر جهان قرار دارد.

زورمداران جهان و در راس آنها یهودیان اولترا ثروتمند و کارشناسان مزدبگیر رسانه ای آنها به سهولت می توانند با دستکاری در تاریخ، اذهان را در جهت منافع و اهداف خود سوق دهند. به ویژه که شاهد اخبار و اطلاعات کذب در فضای مدیا بوده ایم و درستی و نادرستی آنها پس از گذشت زمان برملا می شود و از طرفی نیاز به آگاهی در حوزه های تخصصی مرتبط با موضوع دارد.

سخن این اشخاص در باب نبودن کشور مستقلی به نام فلسطین در تاریخ چند هزار ساله و مآخذ ویکی پدیا که به آن ارجاع می دهند درست است .اما آیا با این استدلال می توان نتیجه گرفت که با اتکا به این بیشینه تاریخی ، سرزمین فلسطین از آنِ یهودی هاست؟

آیا با استناد به اینکه چند هزار سال قبل از فلسطینی ها، یهودی ها در این سرزمین سکنی داشته اند می توان نتیجه گرفت که اشغالگری صهیونیست ها مشروعیت قانونی و حقوق بشری دارد؟

خطاست چنانچه از عدم تشکیل دولت فلسطین در طول تاریخ نتیجه نادرست عدم تملک سرزمین را بگیریم و فلسطینیان را به نداشتن حق سرزمین خود متهم نماییم و یا آنها را در محق بودن تملک سرزمین مادری درجه دوم بدانیم.

تعمیم دو موضوع فوق به همدیگر و نتیجه گیری نادرست از آن خطای فاحشی است.

مردم فلسطین قرن هاست در سرزمینی که حدود و ثغور آن در جغرافیای جهان مشخص گردیده سکونت و زیست کرده اند. همانطور که تاریخ منکر این موضوع نشده که در هزاران سال قبل قوم یهود در این سرزمین سکنی داشته اند.

حداقل تاریخ هزاره اخیر یعنی تاریخ مکتوبی که دقیق تر از پیشینیان است منابع تاریخی موثقی است که فلسطینیان در دوره امپراتوری روم شرقی ( بیزانس) تا امپراطوری عثمانی یعنی از ۳۹۵ میلادی تا ۱۹۱۷ و تا کنون در همین سرزمین سکنی داشته اند و دارند و انکار آن امریست محال. نام فلسطین پس از تسلط امپراتوری روم براین سرزمین نهاده شد.

یادآوری چند نکته:

* از پرداختن به نام های متفاوتی که در طول تاریخ به اقوام و دولت ها و سرزمین ها واز جمله فلسطین اطلاق می شده صرف نظر می کنیم ، اما کتب تاریخی جنگ ها و فتوحات امپراتوری روم باستان و بیزانس و فتوحات عثمانی و گستره جغرافیای سرزمینی این امپراتوری ها از این منظر که قبل از وقایع صد ساله اخیر نگارش گردیده اند منابع قابل استنادی هستند.

** سکونت اقوام و ملت ها در جغرافیای جهان نیز در بازه های تاریخی دستخوش تغییر بوده و به منظور حفظ امپراتوری ها، محل سکونت اقوام به اختیار و یا به اجبار دچار جابجایی شده است.

*** چون قصد تطویل نوشتار را ندارم ونمی خواهم به دوران باستان و ” پادشاهی یهودا ” و .. رجوع کنم و مختصر وقایع ۱۵۰ ساله تا تشکیل دولت اسرائیل مورد توجه است ، آگاهی از جغرافیای سرزمین فلسطین بعد از فروپاشی امپراتوری عثمانی و قرار گرفتن تحت قیمومیت انگلستان و بعد از بوجود آمدن چندین کشور عربی خاورمیانه و قبل از تشکیل کشور اسرائیل حائز اهمیت است.

سرزمین فلسطین از جهات شمال و شرق و جنوب با کشورهای لبنان، سوریه، اردن و مصر و از غرب با دریای مدیترانه مرز مشترک دارد و موقعیت ژئوپلیتیک این سرزمین کوچک به گونه ای است که سه قاره آسیا ، افریقا و اروپا را به هم متصل می کند و پس از فروپاشی امپراتوری عثمانی قیمومیت آن به بریتانیا رسید.

کشوراردن کنونی بخشی از سرزمین فلسطین بوده و پس از جنگ جهانی اول و فروپاشی عثمانی در سال ۱۹۲۲ تحت الحمایه بریتانیا قرارگرفت و به نام اردن نامگذاری و در سال ۱۹۴۶ میلادی استقلال یافت.

پرسش:

مگر چند سال از به وجود آمدن کشورهایی مانند عراق، کویت، اردن، سوریه، لبنان، الجزایر، یونان، تونس و .. می گذرد که مردم این کشورها را صاحب سرزمین مادری بنامیم اما در مورد فلسطینیان بگوییم نه و یا شک و شبهه داشته باشیم.

براساس داده های تاریخی مکتوب بشر حداقل در ۱۰۰۰ سال اخیر ، حقیقت انکار ناپذیری به نام سرزمین فلسطین وجود داشته و همین امر موجب گردیده که طی قرون متمادی بخش قابل توجهی از یهودیان جهان و در سده اخیر نیز احزاب ملی و دمکرات، لیبرال و سوسیال دمکرات یهودی ، قبل و بعد از تشکیل دولت اسرائیل و علیرغم مقاومت مردم فلسطین با اشغالگری اسرائیل به راه حل دو دولت دو کشور باور داشته باشند.

حتی تئودورهرتسل ( هرتزل )  بنیانگذار نظریه و جنبش سیاسی صهیونیسم و نویسنده کتاب “ دولت یهود” که یکی از کتب مراجع یهودیان جهان است در کتاب خود خواهان یک دولت دمکراتیک متشکل از یهودیان و اعراب یعنی همه اهالی سرزمین فلسطین بود. هرتسل را بنیانگذار صهیونیسم سیاسی و دولت اسرائیل می نامند.

بعلاوه دولت های استعماری بریتانیا و فرانسه که بوجود آورنده اسرائیل بودند و سازمان ملل یعنی اکثریت کشورهای جهان بشمول امریکا که بعد از جنگ جهانی دوم میراث جهانی بریتانیای کبیر را در سیطره خود داشت ، در سال ۱۹۴۷ و قبل از تشکیل کشور اسرائیل به راه حل دوکشور – دو دولت فلسطین و اسراییل اعتقاد و اتفاق نظر داشتند.

با این توصیف ، آیا همه جهان اشتباه می کنند و حق با یهودیان راست افراطی است که به سرزمین تاریخی قوم یهود و سرزمین هزاران ساله ای که محل سکونت  مردم فلسطین نیز بوده مهاجرت کرده و صاحب خانه  ۱۵۰۰ ساله فلسطینی را بیرون و آواره کردند؟

مجمع عمومی سازمان ملل تاکنون بیش از ۲۰۰ قطعنامه و شورای امنیت سازمان ملل بیش از ۱۳۰ قطعنامه در مورد مناقشه اسرائیل و فلسطین و اشغال زمین فلسطینی ها و توقف شهرک سازی توسط دولت اسرائیل و باز گشت آواره گان فلسطینی به خانه های خود و غیره صادر کرده اند که  درمجموع  بیش از ۸۰ قطعنامه نیزبرای تشکیل دو کشور – دو دولت و درمحکومیت اشغالگری اسراییل صادر شده است.

 آیا سازمان ملل و کشورهای عضو با این تعداد  قطعنامه از تاریخ سرزمین و حقوق مردم فلسطین برای زیستن در زادگاهشان اطلاع ندارد؟

پر واضح است که مردم عرب فلسطینی در سرزمینی که قرن ها در آن زیسته اند به دلایل تاریخی هیچگاه دولت مستقلی نداشته اند. سرزمین های وسیعی که زیستگاه مردم عرب و مسلمان بود دردوره امپراتوری روم و حداقل طی حدود ۵۰۰ سالی که امپراطوری عثمانی بر بخش بزرگی از آسیا و افریقا و قسمتی از اروپا حکمروایی میکرد کشورهای مستقلی نبودند. اردن ، عراق ، سوریه ، عربستان ، لبنان ، الجزایر ، مصر و کشورهای دیگری که در جغرافیای امپراطوری عثمانی متشکل بودند حکام محلی داشتند و پس از فروپاشی امپراطوری عثمانی دولت ها و کشورهای مستقل تشکیل دادند.

ناسیونالیسم این اقوام در دوره زوال امپراطوری عثمانی و در زمان سلطان عبدالحمید و با حمایت هدفمند بریتانیا تقویت شد و اغلب این کشورها پس از شکست عثمانی در جنگ اول جهانی تشکیل شدند و اغلب زیر چتر بریتانیا و تعدادی هم زیر چنر فرانسه موجودیت یافتند.

دولت بریتانیا در آن زمان خبره ترین دولت استعماری در شناخت جغرافیای سیاسی جهان بود و بر این اساس و با توجه به توافقنامه محرمانه سایکس – پیکو در سال ۱۹۱۶ میان بریتانیا و فرانسه در تقسیم سرزمین های به جا مانده از امپراتوری عثمانی میان خود که سهم کوچکی هم برای روسیه در سواحل دریاری سیاه در نظر گرفته شده بود و تایید روسیه را هم در پی داشته است نقش اصلی را بعهده داشت.

فاتحان جنگ سرزمین های عربی – اسلامی در آسیا و افریقا را با تشکیل دولت های مستقل و یا تحت قیمومیت میان خود تقسیم کردند و تعدادی از کشورهای اروپایی حوزه بالکان را نیز.

اما بخشی از آن سرزمین که مردم فلسطین زندگی می کردند بدلیل سیاست های استعماری دولت بریتانیا دستخوش بی ثباتی گردید. با موجودیت آژانس یهود در ۱۹۲۳ که با توجه به اعلامیه بالفور در ۱۹۱۷ شکل گرفته بود و متعاقب تشکیل سازمان های تروریست یهودی ، سرزمین فلسطین و زندگی مردم آن دستخوش نا آرامی ها شدند و اجحافات در حق مردم فلسطین سبب شد که تاکنون نتوانسته اند دولت مستقل خود را تشکیل دهند.

تاریخچه مختصر مهاجرت یهودیان به فلسطین در قرن ۱۹ و ۲۰

ازسال ۱۸۸۱ میلادی تا ۱۹۱۴ بیش از دو ونیم میلیون یهودی از شرق اروپا مهاجرت کردند . این مهاجرت ها عمدتا” به امریکا بود و نه فلسطین . حدود ۲ میلیون به امریکا ، ۳۵۰ هزار به اروپای مرکزی ، تعدادی به آرژانتین و عده بسیار کمی به فلسطین . اما مهاجرین به فلسطین یهودیان متعصبی بودند که گرایشات صهیونیستی داشتند و با ساکنان بومی فلسطین اعم از مسیحیان ، مسلمانان و حتی یهودی های ساکن فلسطین ناسازگاری می کردند.

از سیر مهاجرت یهودیان افراطی به سرزمین اجدادی یا سرزمین موعود که سرزمین مردم فلسطین هم هست با توجه به  رفتار خشونت آمیز آنان و سیر وقایع یک قرن اخیر بجز اشغال نژاد پرستانه با چه واژه ای می توان نام برد؟

به جز اینکه بگوییم: مهاجرت یهودیان = اشغال سرزمین و آوارگی فلسطینی ها

تا قبل از اقدامات آژانس یهود و قبل از جنگ جهانی دوم و مشخصا” قبل از ظهور نازیسم در ۱۹۳۳ میلادی ، گرچه بخش کوچکی از یهودیان که طی قرون متمادی گذشته در سراسر جهان پراکنده شده بودند دربرخی از کشورها مورد آزار و اذیت هم قرار گرفته اند اما بیشترین آنها به طور معمول  با سایر اقوام و ادیان مختلف و دیگر ملیت ها سازگاری و همزیستی داشته اند.

بریتانیا که خود حامی مهاجرت تدریجی یهودی ها از جای جای جهان به سرزمین فلسطین بود در نظر داشت دو کشور یهودی و مسلمان یعنی اسراییل و فلسطین تشکیل دهد تا در مواقع لزوم از ناسیونالیسم افراطی آنها برعلیه هم استفاده کند . اما بعدها با قدرت گیری آژانس یهود و گسترش سازمان های تروریستی که بازوهای نظامی آژانس بودند خود بریتانیا نیز از پس کنترل موضوع بر نیامد.

حتی گروه های تروریست صهیونیستی سفیران میانجی و مصالحه گر سازمان ملل برای تشکیل دو کشورمسلمان و یهودی  و صاحب منصبان نظامی بریتانیا در فلسطین را که با مهاجرت بی رویه یهودیان به فلسطین مخالفت می کردند به منظور زهر چشم گرفتن و خط و نشان کشیدن ترور کردند.

فرازهایی از روند تاریخی تشکیل دولت اسرائیل

اسرائیل در ۱۴ ماه می ۱۹۴۸ به عنوان یک کشور مستقل ایجاد شد.

اما  ریشه های درختی که تناور شد و به تشکیل دولت اسرائیل منجر شد به ۲۲۴ سال پیش و به دوره ای برمی گردد که دولت های سرمایه داری دراروپا به مرحله جهان گستری سرمایه یعنی امپریالیسم در حال تحول بودند.  

در دوره رشد و گسترش سرمایه مالی و صنعتی همه قدرت‏های بزرگ سرمایه داری اروپا برای تأمین منافع استعماری، فعالانه در پی یافتن جای پایی محکم در خاورمیانه شدند. برای دستیابی به این هدف، نخستین بار ناپلئون بناپارت (امپراتور فرانسه) در سال ۱۷۹۹ در جنگ با امپراطوری عثمانی به جلب همکاری یهودیان علیه امپراتوری عثمانی دست زد و به فکر ایجاد یک کشور یهودی نشین در اراضی فلسطین افتاد اما در تحقق این کار موفق نشد. سپس بیسمارک صدراعظم اسبق آلمان برای پاسداری از خط راه آهنی که قرار بود از شهر برن آلمان  به بغداد کشیده شود به جذب و به کارگیری یهودیان پرداخت. امّا سرانجام، این انگلیس بود که به آرزوی دیرینه ‏اش یعنی خلق اندیشه صهیونیسم و ترغیب یهودیان اروپای شرقی، روسیه و غرب برای مهاجرت به فلسطین و تشکیل یک دولت یهودی که حافظ منافع آن کشور باشد، دست یافت. 

۴۱سال بعد در سال ۱۸۴۰ این فکر توسط انگلیسی ها پرورانده شد. در این سا ل حدود ۳۰۰۰ یهودی در فلسطین زندگی می کردند.

تعریف صهیونیسم 

در دایره المعارف صهیونیسم و اسرائیل، که ریاست آن به عهده ی  رئیس جمهور اسرائیل است ، کاملترین تعریف از کلید واژه صهیونیسم داده شده است . طبق آنچه در دایرأ‌المعارف آمده است ، صهیونیسم کلمه ای است که در سال ۱۸۹۰ برای جنبشی رایج شده که هدف آن بازگشت قوم یهود به سرزمین فلسطین است و از سال ۱۸۹۶ صهیونیسم به یک جنبش سیاسی اطلاق می شود که توسط تئودور هرتزل تأسیس شده است .

این واژه از نام کوه صهیون برگرفته شده و نزد یهودیان به مفهوم سرزمین موعود و یا مقدس در آمده است . برای نخستین بار ” ناتان برین بائوم ”  نویسنده یهودی آلمانی ( ۱۹۳۷ ـ ۱۸۶۴ ) این اصطلاح را در توصیف گرایش سیاسی نوین میان یهودیان اروپا در سده نوزدهم به کار برد .

صهیونیسم سیاسی به عنوان یک برنامه کاری در سده نوزدهم در آثار هرتزل ( ۱۹۰۴ ـ ۱۸۶۰ ) مطرح شد که بر اساس آن در جهان مسئله ای به عنوان مسئله یهود وجود دارد که ناشی از پراکنده شدن آنها در سراسر جهان است و تنها راه حل این مشکل ،‌بازگشت این قوم به سرزمین مقدس خود و برپایی دولتی خاص خود است . 

صهیونیسم در سال ۱۸۹۶ میلادی توسط تئودورهرتصل با نوشتن کتابی بنام ” دولت یهود ”  و با هدف انتقال یهودیان پراکنده در جهان به فلسطین و تشکیل  ” وطن ملی یهود ”  به وجود آمد. در واقع کتاب دولت یهود زیربنای فکری و انگیزه تحولات بعدی صهیونیست ها برای تشکیل دولت مستقل یهودی شد.

هرتزل پس از نومیدی از موافقت سلطان عبد الحمید پادشاه عثمانی برای مهاجرت یهودیها به فلسطین به انگلستان متوسل شد و آن کشور را وسیله ای مؤثر برای تشکیل وطن ملی یهود دانست .

در سال ۱۸۹۷ یعنی اواخر قرن نوزدهم تئودورهرتصل و چند شخصیت برجسته علمی – آکادمیک یهودی ، نخستین کنگره صهیونیست ها را در شهر بازل سوئیس برای ایجاد یک کشور مستقل یهودی سازمان دادند.

هرتصل خواهان تشکیل یک دولت دمکراتیک متشکل از یهودیان و اعراب و همه اهالی فلسطین بود. اما بمرور که یهودی ها به اراضی فلسطین مهاجرت کردند و از حمایت دول قدرتمند جهان برخوردار شدند نظریه  یک کشور – یک دولت فراگیر توسط صهیونیست های افراطی به کناری گذاشته شد .

 در سال ۱۹۰۷ بریتانیا برای ایجاد یک کشور حائل در خاور میانه برنامه ریزی کرد. حییم وایزمن شیمی دان و رئیس سازمان جهانی صهیونیسم که رهبر صهیونیست های بریتانیا بود با هدف ایجاد شرکتی برای خرید اراضی فلسطینی ها در بخش یافا به بیت المقدس مسافرت و در مدت ۳ سال ۱۰۰۰۰ هکتار زمین در شمال فلسطین خریداری کرد  که در نتیجه آن تقریبا”  60 هزار کشاورز فلسطینی مجبور به ترک خانه و کاشانه خود شدند و از این زمان بود که یهودی ها به فکر ایجاد گروه های شبه نظامی و تروریستی دفاع از خود افتادند و گروه تروریستی ” جامعه نگهبانان یهود ” یا ” هاشومر” را تشکیل دادند . وایزمن پس از تشکیل کشور اسرائیل اولین رئیس جمهور آن شد .

در سال ۱۹۱۵ هربرت ساموئل رهبر حزب لیبرال بریتانیا در نامه ای محرمانه به اعضای کابینه خواهان دولتی یهودی در فلسطین می شود تا تحت قیمومیت بریتانیا به یک کشور مستقل یهودی تبدیل شود.

سپسس انگلیس به کمک فرانسه در موافقت نامه سایکس – پیکو سال ۱۹۱۶ که تا چندین سال پس از پایان جنگ جهانی اول  یک پیمان محرمانه بود علاوه بر موضوع تشکیل یک کشور مستقل یهودی به این مساله نیز می پردازند  که پس از جنگ جهانی اول در صورت شکست امپراتوری عثمانی و آلمان منطقه نفوذ خود در خاورمیانه را چگونه تقسیم کنند .

بیانه بالفور – تشکیل آژانس یهود

نطفه تولد موجودی بنام ” آژانس یهود ” با اعلامیه بالفور وزیر خارجه دولت بریتانیا در سال ۱۹۱۷ شکل میگیرد و درسال ۱۹۲۳ متولد می شود .

در سال ۱۹۱۷ و درسال پایانی جنگ جهانی اول ، جمیزبالفور وزیر امور خارجه بریتانیا یک اعلامیه تاریخی برای حمایت بریتانیا از تشکیل یک کشور یهودی یا ” خانه ملی برای مردم یهود ” در اراضی فلسطین را صادر کرد.

براسای این اعلامیه مالکیت اراضی فلسطین به جامعه یهودیان تفویض می شود که به اعتراف خیلی از حقوقدان ها نص این اعلامیه یک کار کاملا” غیر قانونی بوده است.

همین امرموجب می شود امریکا که پس از پایان جنگ جهانی اول به عنوان کمک کننده به انگلیس و فرانسه در شکست عثمانی و آلمان به عنوان یک قدرت نوظهور مطرح شده بود در مورد تشکیل یک کشوریهودی تحقیق می کند .

به دستور ویلسون رئیس جمهور وقت امریکا در باره مناطق غیر ترک زبان امپراتوری عثمانی تحقیق می شود و در یک نظر سنجی که توسط شرق شناسان امریکایی در اراضی فلسطین انجام می شود ۹۰% جمعیت غیر یهودی فلسطین با تشکیل یک دولت یهودی و پروژه صهیونیستی مهاجرت یهودی ها مخالفت و هشدار می دهند که به منظور حفظ صلح روند مهاجرت متوقف شود و البته این کار تا سال ۱۹۲۲ مخفی می ماند .

اما هربرت ساموئل کمیسر عالی منطقه خاورمیانه ، در فلسطین تحت قیمومیت انگلیس زبان عبری را به عنوان زبان رسمی می پذیرد و یک نظام آموزشی و از جمله  یک دانشگاه وارتش جداگانه یهودیان بوجود می آورد .

در سال ۱۹۲۳ ” آژانس یهود برای اسرائیل ” که قبلا به عنوان ” آژانس یهودی برای فلسطین ” شناخته می‌شد و یک سازمان جهانی صهیونیسم است بر اساس ماده ۴ سند قیمومیت انگلیس بر فلسطین متولد شد و کار خود را آغاز کرد.

اما تاسیس رسمی آژانس یهود در سال ۱۹۲۹ و تقریبا ۱۹  سال قبل از تشکیل اسرائیل بود.

در آن زمان این سازمان به عنوان شعبه عملیاتی سازمان جهانی صهیونیسم  (WZO) و بزرگترین سازمان یهودی درجهان بود و در دو دهه بعد توانست آرزوی تشکیل کشور یهودی را تحقق بخشد .  

شکل گیری گروه های تروریستی و شبهه نظامی یهودی

پس از استقرار آژانس یهود در فلسطین که تحت قیمومیت بریتانیا بود و با رسمیت یافتن آن به عنوان نماینده تمام  یهودیان توسط انگلستان، انتقال رسمی و غیر رسمی صهیونیستها به فلسطین سرعت گرفت و تشکیل گروه های تروریستی و شبهه نظامی صهیونیستی مسلح که سال ها قبل از موجودیت رسمی آژانس یهود بوجود آمده بودند با امکانات مالی بیشتر و سازماندهی پیچیده تر گسترش یافت . این گروه های تروریستی که وظیفه دفاع از شهرک نشینان مهاجر و تهاجم به سرزمین های اطراف را به عهده داشنتد از نظر ایدئولوژی پراکنده و از نظر هدف مشترک بودند . اقدامات این گروه ها در راستای اهداف آژانس یهود بود . 

در ۱۹۲۹ همزمان با دیدار بالفور از بیت المقدس قیام های فلسطینیان شروع و حدود ۲۵۰ فلسطینی در پای دیوار ندبه یا دیوار نوحه کشته می شود.

در سال ۱۹۳۱ تعداد جمعیت یهودیان فلسطین حدود  ۴۰۰۰ نفر بوده و به مرور افزایش چشمگیری می یابند. در سال ۱۹۳۳ قیام ها اوج می گیرد و در سال ۱۹۳۵ جمعیت یهودیان فلسطین به ۶۲۰۰۰ نفر می رسد . تمام اینکار ها با پشتوانه مالی آزانس یهود انجام میشد .

در سال ۱۹۳۶  اعتصاب ۶ ماهه فلسطینی ها رخ میدهد.

تعدادی از سازمان های تروریستی یهودیان برای اقدام نظامی ( ارتش رسمی آژانس یهود ) قبل و بعد از تولد و رسمیت یافتن آژانس  به شرح زیر می باشند :

۱- هاگانا تاسیس ۱۹۱۹  رهبری آن ابتدا ژابوتینسکی از صهیونیست های افراطی  و سپس موشه دایان

۲ – گروه بیتار ( جوانان پیراهن قهوه ای) که در سال ۱۹۲۰ میلادی از هاگانا انشعاب کردند و رهبر آنها ژابو تینسکی روس تبار بود.

۳- گروه ایرگون در سال ۱۹۳۰ از هاگانا انشعاب کردند و در سال ۱۹۴۰ رهبر انها مناخیم بگین بود.این گروه از مخوف ترین سازمانهای تروریستی صهیونیست ها بود که در ترور و بمب گذاری اهداف غیر نظامی مانند بازارها و مکان های  ۲۵۴ تن از ساکنان یک روستا را قتل عام کرد.

۴- گروه اشترن که در سال ۱۹۳۹ از ایرگون جدا شده بود و رهبر آن آبراهام اشترن دوست موسولینی بود .اشترن به نازیسم و فاشیسم گرایش عمیق داشت و گروه اشترن به عیان عقاید و افکار نژاد پرستانه داشتند.

۵- گروه پالماخ پالماخ شاخه نظامی هاگانا که در ۱۹۴۱ تایسس شد و به قتل عام مردم روستاهای عرب می پرداخت.

۶- در سال ۱۹۴۵ گروه های هاگاما – ایرگون و اشترن متحد شدند و جنبش مقاومت یهود را تشکیل دادند

۷- گروه تروریستی لِهی (LEHI  ) یا ” مبارزان اسرائیلی ” در سال ۱۹۴۸ تاسیس شد . خشن ترین عضو گروه اشترن یعنی  اسحاق شامیر به عضویت این گروه در آمده و رهبری این گروه را بر عهده داشت.

اشاعه تروریسم صهیونیستی

 بخش کوچکی از عملیات گروه های تروریستی فوق بشرح زیر است :

سازمان هاگانا

آژانس یهود هاگانا را از پشت پرده هدایت میکرد که گاهی موافق سیاست انگلیس و گاهی علیه آن دست به اقدام تروریستی بزند.

انگلستان مخالف مهاجرت بی رویه پناهندگان یهودی به فلسطین بود و این به مذاق صهیونیست ها سازگار و خوشایند نبود .

• ۱۹۳۳ ترور حیسیم سوروف رئیس بخش آژانس یهود

• ۱۹۴۰ خرابکاری در کشتی پاتریا که حامل مهاجران غیر قانونی یهودی به فلسطین بود و انگلیس مجوز نداده بود .این خرابکاری منجر به مرگ ۱۴۰ پناهنده شد و برای شکست دادن مقاومت انگلیس در نپذیرفتن پناهندگان بود.

• ۱۹۴۲ انفجار کشتی استقروما با ۷۶۹ مسافر یهودی غیر قانونی و قتل تمامی مسافران بجز استولیار افسر هاگانا. آژانس یهود انفجار کشتی را اعتراض دسته جمعی یهودیان نسبت به حکم انگلیس برای عدم ورود مسافران به فلسطین دانست .

• ۱۹۴۷ انفجار خط لوله نفتی عراق در نزدیکی حیفا . عملیات با رهبری موشه دایان انجام شد .

سازمان ایرگون

• ۱۹۴۴ تلاش برای ترور کمیسر عالی بریتانیا و ترور موفق سرهارد مک میشل

• ۱۹۴۵ چند نوبت بمب گذاری در پاسگاه های پلیس و مکان های غیر نظامی پر جمعیت و پر تردد.

• ۱۹۴۶ انفجار سفارت انگلیس در رم ایتالیا و حمله به بانک عثمانی در تل آویو و حیفا

• ۱۹۴۶ بمب گذاری در هتل دیوید بیت المقدس و کشتن ۹۱ نفر

• ۱۹۴۷ انفجار ساختمان مرکزی ارتش بریتانیا در بیت المقدس

• ۱۹۴۸  در اعتراض به طرح سازمان ملل برای تقسیم فلسطین به دو کشور ، سازمان ایرگون ۲۵۴ نفر از ساکنان یک روستای عرب را قتل عام کرد .

سازمان اشترن

• ۱۹۴۴ ترور موفق لرد موین وزیر مختار بریتانیا در خاور میانه در زمان جنگ جهانی دوم

• ۱۹۴۸ مین گذاری قطار قاهره – حیفا و کشته شدن ۴۰ عرب

• ۱۹۴۸ ترور فولک برنادت سوئدی و دستیار ش که میانجی سازمان ملل در مورد مسئله فلسطین بودند .

سازمان لِهی

• ۱۹۴۸ در کشتار دیر یاسین ۱۰۷ نفر را کشتند.

توجه – پس از تشکیل دولت اسرائیل رهبران این گروه های تروریستی مسئولان دولت شدند.

چنانچه حوادث سال شمار نشان می دهد از ۲۱ سال پیش از تشکیل دولت اسرائیل گروه های افراطی یهودی و یا صهیونیستی به پشتوانه انگلیس و ثروت زیادی که داشتند در سرزمین فلسطین این مردم را قتل و عام کردند تا دولت اسرائیل بعد از جنگ جهانی تشکیل شد اما دولت فلسطینی ها تشکیل نشد و سر مردم فلسطین بی کلاه ماند .

مجمع عمومی سازمان ملل در ۱۹۴۷ قطنامه ۱۸۱ برای تقسیم فلسطین تحت قیمومیت بریتانیا به دو کشور مجزا برای  یهودیان  و اعراب ساکن آن را زیر فشار امریکا تصویب کرد . در این طرح اداره شهر اورشلیم به صورت بین المللی به صهیونیست ها داده میشد. این قطعنامه موافقت سران صهیونیستی و مخالفت فلسطینی ها و دولت های عرب را در پی داشت. ضمنا” یهودی ها که تا آن زمان فقط ۵/۵ در صد سرزمین فلسطینی ها را در تصرف داشتند این امکان را به آنها میداد که بیش از۵۰ درصد زمین ها را بدست بیاورند و این کار غیر قانونی و غیر انسانی بود و فلسطینی ها به درستی نپذیرفتند.

در دوران جنگ جهنی دوم در کنفرانس ۱۹۴۲ در هتل بالتیمور نیویورک رابطه میان صهیونیست ها شروع و از همان زمان  صهیونیست ها تحت حمایت امریکا قرار گرفتند .

بلاخره در ۱۴ می ۱۹۴۸همزمان با پایان یافتن قیمومیت بریتانیا بر فلسطین ، دولت اسرائیل با صدور” منشور استقلال ” اعلام موجودیت کرد و کشور اسرائیل به ریاست بن گوریون تشکیل و به رسمیت شناخته شد . قبل از آن و همچنین در دوره قیمومیت ۱۹۲۰ تا ۱۹۴۸  تمام منطقه فلسطین نامیده میشد و سران صهیونیست پس از استقلال رسمی در ۱۹۴۸ نام دولت اسرائیل را بر گزیدند. پس از آن اعتراضات و قیام  فلسطینی ها شروع  و در جای جای سرزمین و اراضی خود و در اردوگاه های صبرا و شتیلا و تل زعتر و .. سرکوب و بخون کشیده شد . ۷۰۰ هزار فلسطینی به لبنان  سوریه ، اردن ، نوار غزه و ساحل غربی رود اردن فرار کردند و مردم فلسطین این روز را  ” روز نکبت ” نام نهادند .  

سازمان ملل در ۱۹۴۸ قطعنامه شماره  194 را تصویب و تصریح کرد که حقوق آوره گان و پناهجویان فلسطینی که میخواهند به خانه هاشان باز گردند به رسمیت شناخته و به آنها اعطا شود . اما دولت راست افراطی صهیونیست در عمل هیچوقت بازگشت پناهجویان را قبول نکرد و به سرکوب ها ادامه داد و تا ۸ سال بعد یعنی ۱۹۵۶ با حمایت انگلیس ، فرانسه و سپس امریکا بخش های دیگری از خاک فلسطین را به زور تصرف و اشغال و یا از آنها سلب مالکیت و به جاه های دیگر انتقال دادند و تا ۱۹۶۷ که بیشتر فلسطین اشغال شد .

 از سال  1948 تا چند سال بعد ، آژانس یهود حدود ۳ میلیون مهاجر را به اسرائیل آورده و به آنها مسکن انتقالی در سراسر کشور داده است .

به نظر نگارنده تلاش کشورهای غربی در شکل دادن به یک کشور مستقل یهودی در آن دوره تاریخی به دلایل  قدرت سرمایه پولی یهودیان ، انباشت سرمایه مالی یهودیان در کشورهای اروپا و امریکا و یا قدرت نفوذ یهودیان در هیئت حاکمه کشورهای سرمایه داری و یا منافع اقتصادی و مطامع استعماری هم باشد امری مرسوم و مربوط به تحولات اقتصادی – اجتماعی در آن مرحله تاریخی بوده است. اما بخشی از اهداف که برای حقوق انسانی مردم یهود در داشتن سرزمین مشخص و کشور مستقل و با هر نیت انسانی و حقوق بشری که انجام شده باشد امر مثبتی است .

قرار جهان این نبود که اسرائیلی ها پس از پایان جنگ جهانی دوم و به بهانه فجایع هولوکاست و کشتار یهودیان به دست نازیها ، خود کشتارگر فلسطینیان شوند و نسل کشی نمایند .

به دلایل روشن مشکل فلسطین مشکل تمام بشریت است ( بنی آدم اعضای یک پیکرند ) و شاهد بوده ایم در تمام این سالها کشورهای جهان درگیر حل موضوع مناقشه بوده اند.  

حل اساسی این معضل به نفع تمام جهان است. سکوت و‌انفعال در برابر جنایات دولت اسراییل ، نادیده گرفتن حقوق اولیه انسان هاست.

۲۶ آبانماه ۱۴۰۲

ع – ترابی