در آخرین انتخابات سراسری دولت هلند برای تعیین اعضای ۱۵۰ نفره پارلمان، که در پس آن نخست وزیر از حزبی که بیشترین کرسی ها را بدست آورده، کابینه دولت را تشکیل خواهد داد، حزب راست “برای آزادی” با ۳۷ کرسی، برنده این انتخابات شد تا رهبر این حزب، آقای خیرت ویلدرز بعد از ۱۸ سال که از تاسیس حزبش می گذرد، در میان ناباوری خود و همه ناظران سیاسی، اولین نخست وزیر راست افراطی هلند شود.
آقای ویلدرز که به خاطر دیدگاه به شدت ضد اسلامی اش، با تهدید جدی اسلامگرایان روبروست و مدت ۱۵ سال تحت شدیدترین تدابیر امنیتی زندگی می کند، با عطف به دیدگاههای شناخته شده و وعده های انتخاباتی اش، به عنوان نخست وزیر، مبارزه جدی خود را با مسلمانان و فعالیت های گسترده اشان در هلند، در دستور کار خود قرار خواهد داد.
این حزب سالهاست که تفکرات ضد اسلام و ضد مهاجرت خود را تبلیغ می کند و ایده های او برای مردم هلند چیز جدیدی نیست. اما چه شد که این تفکر در شرایط فعلی مورد اقبال عمومی مردم هلند واقع شد و در میان حیرت احزاب چپ و میانه و لیبرال، با بالاترین اقبال مردمی روبرو گردید؟
ظهور افراد با ایده های راست افراطی و پدیدار شدن احزاب راست در سپهر سیاسی کشور هلند، بارها اتفاق افتاده ولی هیچگاه این افراد و احزاب نتوانسته اند از چنان اقبالی روبرو شوند که بتوانند سکان هدایت دولت را به دست بگیرند.
مردم هلند، مردمی سکولار با دیدگاههای عمدتا معتدل و میانه هستند، که تا کنون اجازه نداده بودند تفکرات افراطی، سیاست حاکم بر هلند را از آن خود کنند.
جنگ بین حماس و اسرائیل و حمایت گسترده مسلمانان از حماس، با بر پا داشتن تظاهرات خیابانی و حمل پرچم های حماس، جمهوری اسلامی و حتی داعش و نفرت پراکنی علیه یهودیت و یهودی ها، زنگ خطر را برای بخش عظیمی از مردم هلند به صدا درآورد.
ورود فزاینده پناهندگان مسلمان از کشورهای سوریه و آفریقا و همچنین مهاجران مسلمان از کشورهای ترکیه و مراکش، در کنار افزایش جرائم و خلافکاریها در این گروههای مهاجرتی، وضعیت نگران کننده ای را به وجود آورده بود تا مسئله حمایت گسترده این جمعیت مذهبی از افراط گرایی، آخرین قطره ای باشد بر ظرف لبریز شکیبایی و خویشتنداری مردم هلند.
حمله گسترده پلیس آلمان به پایگاهها، مساجد و مدارس مذهبی وابسته به جمهوری اسلامی و طرفداران حماس، پاسخ دولت آلمان بود به زنگ خطر دیگری که در کشور همسایه هلند به صدا درآمده است.
سالهاست که دولت های اروپایی با تفکر یکی ندانستن اسلام معتدل و اسلام افراطی و با پرهیز از دامن زدن به اسلام هراسی و جلوگیری از دو و یا چند قطبی شدن جامعه ، سعی در مهار و کنترل این معضل اجتماعی، نموده اند. اما جنگ غزه، همدلی دولت های اروپا با سیاست اسرائیل، مخالفت فعال بخشی از مردم اروپا با ادامه ی جنگ، شکل گیری تظاهرات ده ها و صدها هزار نفری راهپیمایان در کشورهای اروپایی به ویژه انگلیس و آلمان، که به ظاهر در حمایت از مردم غزه بود ولی عملا با خواست جمهوری اسلامی و حماس و داعش همپوشی داشت، نشان داد که این گروه ازمسلمانان همیشه و در هرکجا می خواهند و می توانند حول شعارهای نفرت پراکنانه و بر علیه کشورهای میزبان خود، وارد عمل شوند.
شاید بخش عظیم رای دهندگان هلند از انتخاب خود، عمیقا راضی نباشند، ولی مطمئنا تنها راه موجود برای بر طرف کردن نگرانیهای واقعی آنها و مقابله با ازمیان رفتن تدریجی دموکراسی و ارزشهای بنیادین کشورشان بوده است.
شوربختانه عدم درک درست احزاب چپ از این معضل اجتماعی و محافظه کاری و مصلحت جویی آنها در جهت از دست ندادن رای های انتخاباتی این بخش از مسلمانان باعث شده تا مردم هلند دل از معجزه این امامزاده ها برکنند و دست به دامن، راست ترین حزب شوند.
راه افتادن گشت های ارشاد خیابانی جوانان مسلمان در بعضی از شهرهای کشور سوئد به منظور تذکر دادن به خانم ها برای پوشاندن خود، آنگونه که آنها می خواهند، و اعتراف علنی و آرزوی بعضی از این جوانان در کشور بلژیک و دیگر کشورهای اروپایی به اجرای شریعت در این کشورها، نمونه هایی روشن از دلایل هراسیست که کم کم در دل مردم اروپا ریشه می دواند.
تعجب آور نخواهد بود اگر در آینده شاهد بروز اتفاقاتی نظیر آنچه در هلند اتفاق افتاد، در دیگر کشورهای اروپایی هم باشیم.
