شهیدان سرفرازی که جان بر سر پیمان خود نهادند!
در تاریخ پرفراز بیش از چهار دهه پیکار بی امان سازمان ما علیه استبداد سیاه ولائی و برای تحقق آزادی، دموکراسی و سوسیالیسم، یازدهم دی ماه روز ویژه ای است. این روز، روز شهدای سازمان ما و تجدید پیمان با آنهاست. مناسبت این روز به خاطر تاریخ جاودانه شدن علیرضا شکوهی، دبیر اول وقت سازمان، در یازدهم دی ماه ۱۳۶۲ می باشد. در آن روز مردی با خون سرخش بیرق پرافتخار مبارزه طبقاتی را گلگون کرد که در دو استبداد سیاه سلطنتی و ولائی در دفاع از آرمان‌های انقلابی، مقاومت حماسی و افسانه واری از خود نشان داده بود. یلی از سلاله ی عاشقان سرفراز که به تماشاگر نیاز نداشت. شیرآهنکوه مردی که نعره های پهلوانانه اش در شکنجه گاه های مخوف حکومت اسلامی لرزه بر اندام شکنجه گران انداخته بود. او اما در این نبرد خونین تنها نبود؛ در پیکار با هیولای برآمده از دل یک انقلاب توده ای، صدها تن از کادرها، اعضا و هواداران سازمان نیز شهید شدند. شهیدان پرافتخار سازمان ما و هزاران شهید دیگر در شرایطی جان خود را فدای آزادی، دمکراسی، عدالت اجتماعی و همبستگی انسانی کردند که اکثریت مردم کشورمان هنوز از ابعاد فاجعه بار حاکمیت استبداد دینی آگاه نبودند. و سرکوب فاشیستی حکومت اسلامی سنگین ترین فشار را بر خانواده های شهدای جنبش انقلابی وارد می آورد.
اکنون بیش از یک سال است که جنبش شکوهمند «زن، زندگی، آزادی» با فراز و فرودهائی به پیش می‌رود تا به عمر ننگین سراسر فساد و جنایت حاکمیت فاشیستی اسلامی پایان دهد و آن آرمانی را تحقق بخشد که شهیدان سرفرازمان جان بر سر پیمان آن نهادند. آن عاشقان شرزه که در سیاهترین دوره نظام فاشیستی جان فشانی کردند و در گورهای بی نام و نشان خاوران ها آرمیدند، اکنون «نامشان زمزمه ی نیمه شب مستان» است که پیکارشان لرزه بر پیکر ارتجاع حاکم انداخته است. اکنون خیل بی شمار دختران و پسران جوان با فداکاری های بی نظیری طلایه دار مبارزه‌ای سترگ با هیولای خونخوار حاکم هستند. اکنون جنبش دادخواهیِ این «داغداران زیباترین فرزندان آفتاب و باد»، پس از توده گیر شدن خبر آن جنایات دهه شصت و قتل عام شصت و هفت، در نتیجه دادگاه حمید نوری، نیرومند تر از همیشه به پیش می رود. اکنون کارگران بخش های تولیدی، معلمان، پرستاران، پاکبانان، بازنشستگان، فعالان محیط زیست و ملیت های تحت ستم در کنار جنبش پیشتاز زنان برای برابر حقوقی زنان با مردان، به شکلی خستگی ناپذیر درکف خیابان حضور دارند و پیکار می‌کنند. با رزم پرشکوه چنین رزمندگان حق طلب و عدالتخواهی بی تردید طلیعه آزادی از خاوران خواهد دمید.
سازمان ما در سالروز بزرگداشت خاطره ی جاودان یاران جانفشان مان، یک بار دیگر در برابر مادران، پدران، همسران، فرزندان و خانواده های تمامی شهدای دیروز و امروز مردم ایران، سر تعظیم فرود می آورد و یاد همه آن عزیزان را گرامی می دارد. ما با تمام نیرو و توان تلاش می کنیم تا شعله های رزم مشترک مان برای تحقق جامعه ای دمکراتیک، سکولار، فمنیستی و برخوردار از آزادی و برابری و همبستگی انسانی که حاکمیت اکثریت عظیم برای اکثریت عظیم را بر ویرانه های استبداد فاشیستی دینی بنیان نهد، فروزان تر پیش بتازد. بار دیگر با یاران شهیدمان پیمان می‌بندیم که پرچم پیکار علیه استبداد و استثمار را بر زمین نگذاریم تا حاکمیت استبداد دین و سرمایه را به گورستان تاریخ بسپاریم “وآنگه نوین جهانی سازیم هیچ بودگان هرچیز گردند”
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم
هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
پنجشنبه ۷ دی ۱۴۰۲ برابر با ۲۸ دسامبر ۲۰۲۳
“استبداد سیاه ولائی، استبداد سیاه سلطنتی و ولائی، استبداد دین” راه کارگریها تا کی در خواب! چه چیز دیگری بایستی از رژیم سر بزند تا شما بفهمید این استبداد سرمایه داری وابسته است و نه دینی یا سلطنتی؟
نداشتن درک درست از ماهیت رژیمی که بجای رژیم شاه نشست و شعبده بازیهای شوم امپریالیستها در ایران در سالهای دهه پنجاه را انقلاب نامیدن از جانب تمامی گروهای سیاسی و خاک پاشیدنهای آنچنانی بر چشم خلق سبب شده است که این رژیم کماکان با ایجاد توهم در جامعه با قوت تمام بر سرکار بماند!
پس از پیمانهای ننگ بار گلستان و ترکمانچای ایران در سراشیب وابستگی قرار گرفت و پس از کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ تماما” وابسته شد واز آن پس دیگر امپریالیسم بوده و هست که بر کشور ما حکومت می کند و نه یک آژان و یا یک شیخ!
زنده یاد مصدق تمام انرژی خود را صرف مبارزه با امپریالیسم غالب زمان نمود. سازمان انقلابی حزب توده در اوائیل دهه چهل، بنیان گذاران مجاهدین و فدائیان بویژه مسعود احمد زاده به آن امرگواهی دادند ولی شما هنوز