مادر پروین توکلی پس از نزدیک یک قرن ایستادگی، مقاومت و سرسختی در برابر فشارهای رژیم شاه و جمهوری اسلامی، با قامتی برافراشته اما تنی خسته از بیداد و قلبی مجروح از تیغ استبداد، در پنجم دی ماه ۱۴۰۲ در سن ۹۷ سالگی درگذشت.
مادر توکلی در رژیم شاه ابتدا فرزندش حمید توکلی و دامادش سعید آرین را از دست داد. این دو پس از تحمل وحشیانه ترین شکنجه ها به جوخه اعدام سپرده شدند. هم زمان دخترش شهین توکلی دستگیر و پس شکنجه های قرون وسطائی به ده سال زندان محکوم شد. چندی پس از آن، پسرش وحید دستگیر، شکنجه و به حبس ابد محکوم گردید. مادر توکلی از همان زمان تا آستانه انقلاب، از مشهد به تهران می آمد تا بتواند فرزندانش را ملاقات نماید. در سال ۱۳۵۵ سیمین توکلی دختر دیگرش را در خیابان کشتند. مادر توکلی در این سال ها صبورانه رنجها و دردها را تحمل می کرد و از پا نیفتاد. با انقلاب و پس از سرنگونی استبداد پهلوی این امید را داشت که بتواند بوی عطر آزادی را استشمام کند. اما از خاکستر استبداد شاهی، حکومتی سربرآورد که از هر لحاظ مستبدتر و عقب مانده تر از حکومت قبل بود. جمهوری اسلامی در این چند دهه خشونت را به اوج رساند و به شکل بی سابقه ای بی عدالتی را گسترش و تبعیض را گسترده نمود. در جمهوری اسلامی بار دیگر دخترش شهین توکلی دستگیر و پسرش وحید توکلی متواری گشت. باز مادر توکلی آواره زندان ها و نگران جان فرزندانش شد.
مادر توکلی انسانی متین، بردبار، مدد رسان بود. او در تمام طول چهل و پنج ساله حکومت جمهوری اسلامی رابطه اش را با خانواده زندانیان و اعدام شدگان سیاسی حفظ کرد. در همه این سال ها تکیه گاه آنان و حامی و پشتبانشان بود. درب خانه اش همیشه به روی خانواده های آسیب دیدگان گشوده بود. او خاطرات خود از این دوره های سخت را در کتابی به نام “خاطرات دوران سپری نشده” منعکس نمود. با تاسف بسیار در سال های آخر زندگیش، گرفتار بیماری شد که بسیار رنجورش نمود.
حزب چپ ایران درگذشت مادر پروین توکلی را به خانواده‌ی جانباختگان راه آزادی، به خانواده و خویشان او و به فرزند عزیزش وحید توکلی، تسلیت می‌گوید. ما یاد ماندگار این مادر درد و رنج کشیده را گرامی می داریم و ایستادگی و بردباریش را می ستائیم
دفتر شورای مرکزی حزب چپ ایران
۱۳ دیماه ۱۴۰۲- ۳ ژانویه ۲۰۲۴
