درآستانه شصتمین روز اعتصاب توانمند کارگران مجتمع هفت تپه قرار داریم. اعتصاب بزرگی که بر اساس خواست هایی نظیر بازگشت بکار همکاران اخراج شده، پرداخت فوری مطالبات معوقه و تمدید دفترچه های بیمه، محاکمه عادلانه و مجازات صاحبان فاسد مجتمع هفت تپه و از همه مهمتر خلع ید کامل از اسد بیگی ها و عدم واگذاری مجدد مجتمع به بخش خصوصی آغازشد و می رود تا با وجود همه مشقات طاقت فرسایی که طی این مدت بر کارگران و خانواده هایشان رفته است، وارد سومین ماه خود گردد.
کارگران هفت تپه که در جریان مبارزات حق طلبانه و عدالت خواهانه چندین و چند ساله خود همچون فولاد آبدیده گشته اند وآگاهیشان نسبت به دشمنان طبقاتی و دولت حامی آنان بطرز چشمگیری افزایش یافته است، از روشهای خلاقانه ای جهت دفع توطئه های گوناگون عوامل حکومتی به شمول همه جناح هایش و همچنین مزدوران کارفرما، استفاده نموده و با بکار گیری تجربیات این مبارزات از طرق مختلف توانسته اند نقاط ضعف خود را بر طرف کرده و تا حد ممکن از آسیب جدی به اعتصاب تا لحظه کنونی، جلوگیری نمایند. آنان توانسته اند با استفاده ازشمار بزرگتری از کارگران در جهت هدایت اعتصاب، مانع نشانه روی و تمرکز دستگاه سرکوب بر رهبری مبارزات گردند و در عین حال با جلب حمایت دیگر بخشهای طبقه کارگر و زحمتکشان شهری، پشتوانه مبارزاتی خود را نیرومند تر کرده و امکان مانور بهتری را برای تداوم حرکتشان، بوجود آورند.
امواج این اعتصابات طولانی مدت ضمن نیرو بخشی به دیگر بخشهای طبقه کار و زحمت، باعث گردیده تا ما همزمان شاهد اعتراضات و اعتصابات متعددی در همه بخشهای صنعتی و خدماتی و پروژه ای باشیم. اعتصابات سراسری کارگران پیمانی و پروژه ای صنایع نفت و گاز و پتروشیمی که در مناطق مختلفی و تقریبا بصورت همزمان و از چند روز پیش آغاز شده و اصلی ترین خواسته هایشان خاتمه دادن به قرار داد های موقت و افزایش مزد بوده است، درکنار دیگر اعتصابات و تجمعات اعتراضی دیگر کارگران، طلیعه اعتصابات عمومی تری را نوید می دهد.
کارگران هفت تپه نه تنها موفق به جلب حمایت زحمتکشان شهر شوش شده اند بلکه سیل اعلامیه ها و اطلاعیه های حمایتی درون و برونمرزی، بخوبی نشانگر آن است که آنان توانسته اند، پشتیبانی وسیع جریانات و تشکلات مختلف کارگری را بدست آورند.
واکنش حکومت در قبال این اعتراضات تا کنون پیچیده و نسبتا محتاطانه بوده است. سیاست خسته و فرسوده نمودن، وعده و وعید های توخالی، تهدید به دستگیری کارگران اعتصابی و رهبران کارگری و تخریب روحیه مبارزاتی آنان، از جمله ابزارهای حکومت اسلامی، در مقابله با این اعتصابات، بوده است.
با وجود همراهی و توافق جناحهای رنگارنگ رژیم در خصوصی سازی های خانمان برانداز و فساد آمیز و مشترک بودن آنان دراستراتژی سرکوب، ما شاهد تاکتیک های متفاوتی از سوی حکومتیان هستیم. قوه قضاییه با نمایش محاکمه صاحبان مجتمع، قصد فریب وجلب اعتماد کارگران و از این طریق ضربه زدن به مبارزات آنان را دارد و دولت ضمن پافشاری بر خصوصی سازی به حمایت از اسد بیگی ادامه می دهد.
تجربیات ارزشمند مبارزات پیشین و کنونی، چراغ راه مبارزات آتی نه تنها کارگران هفت تپه بلکه همه کارگران ایران است. درس نخست این مبارزات اتحاد وهمبستگی و تلاش در جهت استفاده از موقعیت پیش آمده جهت سازماندهی محلی و سراسری طبقه کارگر و زحمتکشان است و درس مهم دیگر این است که تا زمانی که این حاکمیت فاسد و ستمکار بر مقدرات زندگی کارگران و زحمتکشان میهن سواراست، دستیابی به حداقل های یک زندگی انسانی بعید و دور از دسترس می نماید.
وظیفه همه نیروهای چپ سوسیالیست و دیگر نیروهای مترقی در مقطع کنونی حمایت بیدریغ ازاین مبارزات و از هر طریق ممکن است.سازمان اتحاد فداییان خلق ایران نیز با اعتقاد به حقانیت این مبارزات، در این راه تلاش نموده و از همه اعضا و هواداران می خواهد که حداکثر توان خود را در این عرصه متمرکز نمایند.
زنده باد همبسنگی مبارزاتی کارگران ایران
سرنگون باد نظام جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیزم
سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
پنچشنبه 23 مرداد ۱۳۹۹ / ۱۳ اوت ۲۰۲۰
