انفجار بمب افشاگری از تجاوزها و آزارهای جنسی تحت عنوان #من_هم در فضای اجتماعی، سیاسی و اعتراضی ایران که غالبا گریبان زنان و کودکان را گرفته، یک حرکت عظیم علیه وضع موجود و علیه حکومتی است که بر پایه بردگی جنسی و تجاوز جنسی بنا شده است. موجی اعتراضی علیه حکومتی که با وضع قوانین ضد زن و ضد کودک و ضد رنگین کمانی ها و با تولید و بازتولید فرهنگ و ارزشهای مبتنی بر بهره کشی جنسی، مسبب چرخیدن چرخه یک تراژدی جنسی فاجعه بار به نام تجاوز است.
وجود قوانین مذهبی و ارتجاعی و نرینه سالار در تار و پود سیستم آموزشی و قضایی و رسانه ای کشور و همچنین موجودیت جمهوری اسلامی به عنوان حکومتی که سیستماتیک این قوانین و فرهنگ منبعث از مذهب و مردسالاری را در جامعه تولید و بازتولید میکند و مکانیسم هایی نظیر بی اختیار بودن زن در ازدواج و طلاق، تمکین زن به شوهر، حجاب اجباری و دید کالایی به زن، مقصر انگاری قربانی تجاوز جنسی، کودک همسری، اشاعه فرهنگ هموفوب، تفکیک جنسیتی، تابو سازی از سکس و عدم آموزش روابط جنسی در مدارس، نمونه ها و فاکتورهای تعیین کننده در چرخه تجاوز جنسی اند. تجاوز در جمهوری اسلامی همچنین یک ابزار شکنجه و ارعاب است. تجاوز جنسی به زندانیان سیاسی، تجاوز به باکره ها قبل از اعدام، تجاوز به معترضین بازداشت شده از جمله سال ٨٨، زمستان ٩۶، آبان و دی ماه ٩٨، تعرض گشت ارشاد و آزارهای خیابانی این ارگان سرکوبگر به زنان، تجاوز به زنان “بدحجاب” بازداشت شده در مراکز نیروی انتظامی، تجاوز گروهی ایادی جمهوری اسلامی به جمعی از زنان در ایرانشهر، تجاوز مسئولان و مقامات نظام همچون سلمان خدادادی تجاوزگر زهرا نویدپور و تلاش مامور وزارت اطلاعات برای تجاوز به ریحانه جباری و صدها و صدها مورد تجاوز جنسی دیگر که آمر و عامل آن مقامات حکومتی هستند، همه و همه از مصادیق آشکار سازمان یافته بودن مسئله تعرض و تجاوز جنسی در جمهوری اسلامی با هدف سرکوب زنان و کلیت جامعه است.
اما حالا پس از تعیین تکلیف جامعه با این حکومت و طرح شعار “جمهوری اسلامی نابود باید گردد” در خیزش سراسری دیماه ٩٨، و بر بستر یک شرایط ویژه و معین که جنبش سرنگونی جمهوری اسلامی با شتاب هر چه بیشتر گسترده می شود، اعتراض به بردگی جنسی و اعتراض به تجاوز جنسی، بیش از پیش گسترده و به پرچم اعتراض علیه کلیت نظام جمهوری اسلامی تبدیل شده است.
حزب کمونیست کارگری اولین شرط ریشه کن شدن تجاوز جنسی در ایران را سرنگونی جمهوری اسلامی بعنوان حکومتی ضد زن و سازمانده اصلی تجاوز میداند و همه فعالین جنبش رهایی زن، جنبش دفاع از حقوق کودک و دیگر جنبشهای اعتراضی از جمله جنبش دانشجوئی و کارگری، و نیز نیروهای سکولار و آزادیخواه را به حمایت از قربانیان تجاوز جنسی، مبارزه برای لغو کلیه قوانین ضد زن اسلامی و قوانین مبتنی بر بردگی جنسی، و مبارزه برای سرنگونی حکومت مسبب این تراژدی اجتماعی فرا میخواند.
حزب کمونیست کارگری ایران
۱۴ شهریور ۱۳۹۹، ۴ سپتامبر ۲۰۲۰
