مازیار گیلانی نژاد در شرایطی اقدام به توجیه سرکوب معترضین پرداخته است که جامعه ایران بیش از همیشه علیه سرکوب و زندان و شکنجه به اعتراض در آمده است. امروزه دیگر حمایت های جنبش های اجتماعی از یکدیگر به ضرورتی تبدیل شده است که نه در سطح ملی بل که در سطح بین المللی به معیاری برای پایبندی به دمکراسی معنا می دهد
از اوایل دهه نود سندیکایی با نام فلر کار – مکانیک اعلام حضور کرد که برای فعالان قدیمی و شناخته شده ی صنف فلزکار مکانیک همچنین کسانی که در تعاونی این صنف بر همه ی فعالیت‌های صنفی اشراف داشتند، بسیار عجیب بود و خیلی زود معلوم شد که این سندیکا با جعل آرم سندیکای تعطیل شده‌ی فلز کار_مکانیک در دهه ۶۰ توسط مازیار گیلانی نژاد که خودش هیچگاه فلزکار نبوده و حرفه‌ی او دراصل حسابداری است ،اعلام موجودیت کرده است. جالب اینکه این سندیکا هیچگاه هیچیک از مراحل تشکیل را طی نکرد و هیچ وقت نیز روشن نگردید اعضای آن جز تعداد اندکی که هیچ رابطه ای با این صنف نداشتند چند نفر هستند. آن تعداد اندک نیز طی مدتی با پی بردن به ماهیت برپا کننده ی این سندیکای جعلی و شناخت مقاصد جاه طلبانه و مشکوک، از او بریدند.
از اقدامات این تشکل دروغین؛ ایجاد سایت دو زبانه ای بود که به یاری شخصیت هایی خارج از ایران بااین تصور که کمکی به یک سندیکای کارگری می کنند شکل گرفته بود که آنهم به مرور زمان بر آنان مشخص شد و از ادامه همکاری بااین سندیکای دروغین سر باز زدند. آقای مازیار گیلانی نژاد ناچار به سندیکایی های دیگر صنوف از جمله بازنشستگان فلز کار مکانیک و بافنده سوزنی متوسل شد و باز هم با کمترین حد توفیق در جذب این نیروها که مجموعا نیز به عدد کمتر از انگشتان دست بوده و هست، دست یافت.
آقای گیلانی نژاد که هیچگاه جرات و جسارت این را نیافت تا خود را رئیس هیات مدیره سندیکا معرفی کند ناچار محملی موجه برای خود ساخت و به عنوان مسوول روابط عمومی سندیکای فلز کار مکانیک در سایت مربوطه معرفی شد.
این فرد برای تامین منابع مالی خود به اشخاص مراجعه و با بیان فعالیت هایی مبالغه آمیز مثل انتشار و توزیع وسیع نشریه ی سندیکایی، کسب درآمد کرده و هیچگاه نیز معلوم نگردید که این منابع را چگونه هزینه کرده است.
یکی از منابع مالی او کمک هایی است که از سوی منصور اسانلو (و از منابع اهدایی به او) دریافت کرده است و قابل توجه اینکه فردی راکه مانند دیکر نزدیکانش هیچ رابطه ای با صنف فلز کار مکانیک نداشته است به عنوان همکار بر می گزیند و مسوولیت سایت و ایمیل های است تشکل جعلی را به او می سپارد. گیلانی نژاد پس از مدتی این فرد را به خاطر دریافت کمک های اسانلو و عدم تحویل تمام آن کمک ها به ایشان، از سندیکا اخراج می کند و جالب است این اخراج یک نفر سندیکایی برخلاف اساسنامه و مقررات سندیکایی بدون رای مجمع و تنها توسط شخصی که خود را مسوول روابط عمومی سندیکا میداند انجام می‌شود. و این نشان دیگری بود براینکه سندیکایی وجود ندارد و جمع کوچکی به دلایلی جر فعالیت سندیکایی از این نام بهره می برند.
قابل توجه اینکه مازیار گیلانی نژاد حتی موفق می‌شود با استفاده از روابطی درخارج از کشور امکان ارسال پیام با برخی نهادهای بین المللی را پیدا کند و یا در کنفرانس عمومی بخش آسیایی فدراسیون جهانی سندیکایی در ارمنستان شرکت جوید و خود را نماینده سندیکای فلزکار مکانیک ایران معرفی کند . (گزارش حضور وی در این اجلاس توسط ایشان در سایت به اصطلاح سندیکا منتشر شده است.) مازیار گیلانی نژاد علاوه بردروغ و جعل در سندیکا در ایران به فدراسیون جهانی سندیکایی هم دروغ می برد و جعل عنوان می کند!
مازیار گیلانی نژاد همواره بر خلاف ادعاهای خود در پیروی از کار صنفی به تحرکات سیاسی ولی متاسفانه از نوع گرم و وابسته ی آن اقدام کرده است و در ارتباط با جریانات وابسته به احمدی نژاد و به ویژه عبدالرضا داوری و گروه های ساخته و پرداخته ی این جریانات همکاری نزدیک داشته و اخیرا هم با طیفی از نزدیکان به این جریان به نام اتحاد بازنشستگان پایتخت و سراسری همکاری می کند و یکی از دلایل برآشفتن وی و اعلام موضع علیه تجمع تشکل های سندیکایی و بازنشستگان مستقل جلو وزارت کار، عدم پیروی آنان ار دارو دسته ی “اتحاد بازنشستکان پایتخت و سراسری” وابسته به جناحی از حکومت و نیز همین همکاری و رابطه گیلانی نژاد با اینها است.
مازیار گیلانی پیش از این نیز با همکاری افراد طرد شده که از سندیکای کارگران شرکت واحد و سندیکای کارگران هفت تپه در صدد ایجاد سندیکایی در مقابل سندیکای واحد یا اخلال در مبارزات کارگران هفت تپه داشته اند که خوشبختانه با درایت و آگاهی فعالان این دو سندیکا و کارگران این دو بنگاه بزرگ اتوبوسرانی و هفت تپه، اهداف ضدکارگری آنها نقش برآب شده است.
از آنجا که این فرد و سندیکای جعلی او به دلایل بسیاری توفیق در نقش آفرینی در جنبش کارگری را نداشته است بسیار طبیعی است که به شیوه های توطئه گرانه ای تحت عنوان دفاع از رفتارهای صنفی، به نشراکاذیب علیه کارگران، بازنشستگان و گروه های حامی اجتماعی آنان و همچنین رسانه ها و در راس آنها سایت “اخبار روز” اقدام کند و به مسموم سازی فضا به سود سرکوبگران بپردازد.
مازیار گیلانی نژاد از حاشیه امنی برخوردار است چنانچه قبلا نیز در دستگیری های اول ماه مه (روز کارگر سال ۱۳۸۸) در همان تعاونی فلز کار مکانیک نیز که او مدعی سندیکای آنست اصلا حضور نداشت و بعدها برای توجیه عدم حضور خود در جلو دادگاه انقلاب در خیابان معلم در جمع حانواده های زندانیان فلزکار –مکانیک حضور می یافت و می کوشید با بهره برداری از این حضور خانواده های زندانیان فلز کار را نمایندگی کند که خوشبختانه از این کار هم طرفی نبست.
از آنجا که در ارتباط با موضوع اعتراض به مزد ۱۴۰۰ و تجمعی که به این منظور در ۱۷ اسفند جلو وزارت کار جایگاهی نداشته است طبیعی است که نداند این تجمع نه به خاطر موضوع مطالبه بازنشستگان بل که دراعتراض به تصویب مزد طبق سنوات گذشته بوده است. این بیان مواضع او از طرفی سرپوش گذاشتن بر این اعتراض پس از اطلاع یابی او از موضوع تجمع اعتراضی در جلو وزارت کار در تهران است.
گیلانی نژاد می کوشد با طرح سوالات مفروض بر داده های اشتباه و نادرست و منتسب کردن تصمیم به فردی از بازنشستگان (آقای گرامی از دستگیر شدگان ۱۷ اسفند) اصل تجمع اعتراضی برای مزد ۱۴۰۰ را یک تجمع معمول بازنشستگان نشان دهد او اشاره به انتشار خبر این تجمع توسط “اخبار روز” می کند اما از طرح موضوع خبرمنتشره توسط “اخبار روز” خودداری می کند.
او می پرسد :١- چرا تاکنون به تجمعات بازنشستگی در تهران حمله نشده بود ولی این بار شد؟
پاسخ روشن است چون این تجمع بازنشستگان نبود و قرار بود معترضین به نحوه تصویب مزد ۱۴۰۰ صدای خود را به گوش مسوولان برسانند!
او می پرسد: ٢- چه اشتباهی در این میان رخ داد؟ ٣- آیا در پشت پرده اتفاقاتی رخ داده است که ما از آن بی خبریم؟
پاسخ باز هم روشن است اشتباهی رخ نداده بود و اتفاقا چون در پس این تصمیم گیلانی نژاد نقشی نداشته است بدیهی است که بی خبر باشد چون باور به وجود سندیکایی که او مسوول روابط عمومی آنست؛ وجود ندارد.
بازنشستگانی که در جلو مجلس حضور داشتند البته پیش از اعلام حضورشان از وجود تجمع در جلو وزارت کار باخبر بودند و علیرغم توصیه افرادی از همان گروه به هماهنگی با تجمع اعتراضی برای مزد؛ از همکاری سرباز زدند و حاضر به هماهنگی با معترضین مزد ۱۴۰۰ نشدند و از آنجا که آنان برای یک برنامه درازمدت تر از جمله پروژه ی انتخابات شکل گرفته اند طبیعی است که تحت الحمایه باشند.
مازیار گیلانی نژاد در شرایطی اقدام به توجیه سرکوب معترضین پرداخته است که جامعه ایران بیش از همیشه علیه سرکوب و زندان و شکنجه به اعتراض در آمده است. امروزه دیگر حمایت های جنبش های اجتماعی از یکدیگر به ضرورتی تبدیل شده است که نه در سطح ملی بل که در سطح بین المللی به معیاری برای پایبندی به دمکراسی معنا می دهد. این که چرا مازیار گیلانی نژاد در فضایی این چنین حتی نتوانسته است رابطه یک جنبش اعتراضی در باره مزد و بازتاب آن در رسانه را هضم کند نه به دلیل ناتوانی وفقر شعور دموکراتیک او بلکه دقیقا به واسطه دشمنی او با دموکراسی و خودخواهی و فرصت طلبی او در بازی مناسبات قدرت است. گیلانی نژاد با این گونه توجیه سرکوب و خشونت پیامی به صاحبان قدرت می دهد که از این پس می تواند با ابزار ساخنگی و سندیکای جعلی مکمل خوب و مناسبی برای تشکل های رسمی حکومتی باشد همچنانکه دوستان او رضا رخشان و سعید ترابیان پیش از این برآستانه ی قدرت بوسه زده‌اند.
اما در کنار این فرصت طلبی او یک اتفاق ساده ای درحال رقم خوردن است و اینکه زین پس مهر بطالت کامل بر سندیکای جعلی فلز کار _ مکانیک و حعل عنوان توسط فرصت طلبان چون او خواهد خورد تا این گونه افراد از حاشیه جنبش کارگری بیش از پیش طرد شوند.
تهران – جمعی از بازنشستگان
مقاله ی مازیار گیلانی نژاد
چرا به تجمع ١٧ اسفند حمله شد؟؟
بعد از اول ماه مه ١٣٩٨ که تعدادی دستگیری داشت تلاش شد بازنشستگان با صبر و درایت تجمعاتی داشته باشند و به گونه ای مدیریت کنند تا کمترین هزینه اما بیشتر بهره از این تجمعات برده شود تا بتوان خواسته های خود را به کرسی نشاند. تا ١٧ اسفند تجمعات یکی برگزار می شد و فقط بازنشستگان در آن حضور داشتند و از دیگر گروههای اجتماعی دعوت نمی شد و آنها هم نمی آمدند. البته افرادی از فرهنگیان و بازنشستگان لشگری و کشوری هم حضور داشتند تا اتحاد بازنشستگان را به نمایش بگذارند. اما متاسفانه از چند روز قبل از تجمع ١٧ اسفند سازهای مخالفی زده شد و بازنشستگان تامین اجتماعی دو دسته شدند. در یک اقدام تعجب آمیز به ناگهان گروههای اجتماعی غیر بازنشستگی از فراخوان جلوی وزارت کار حمایت کرده و سایت ها و سازمان های سیاسی خارج از کشور این فراخوان را تبلیغ کرده و موضوع را جالبتر کردند. آیا برای سایت های به اصطلاح کارگری و سازمان های سیاسی، بازنشسته با بازنشسته تفاوت می کند که از یکی حمایت و از دیگری با سکوت استقبال می کنند؟ متاسفانه فعالان بازنشسته های لشگری و کشوری و فرهنگی انواع تهمت ها و توهین ها را به بازنشستگانی که جلوی مجلس را برای روز ١٧ انتخاب کرده بودند، می کردند. هر چند به آنان گفته می شد که شما حق دخالت در کارهای بازنشستگان تامین اجتماعی را ندارید و باید فقط حامی باشید نه تعیین کننده، ولی به خرج شان نمی رفت و آتش اختلاف و تفرقه را دامن می زدند. روز ١٧ اسفند به تجمع بازنشستگانی که به جلوی وزارت کار آمده بودند حمله شد. بالاخره بعد از بیش از یکسال و نیم دست بر روی بازنشستگان دراز شد.
متاسفانه دعوت کنندگان به تظاهرات جلوی وزارت کار از دادن پاسخ به پرسش های زیر تاکنون امتناع کرده اند:
١- چرا تاکنون به تجمعات بازنشستگی در تهران حمله نشده بود ولی این بار شد؟ ٢- چه اشتباهی در این میان رخ داد؟ ٣- آیا در پشت پرده اتفاقاتی رخ داده است که ما از آن بی خبریم؟ ۴- چرا به تجمعی که فردای همان روز و از طرف کارگران موقت وزارت نفت برگزار شد و یا در روز ١٩ اسفند به تجمع کارگران برق حمله نشد؟ ۵- چرا به تجمع ٢۴ اسفند هم تعرض نشد؟
شوربختانه عده ای فکر می کنند که وزارت اطلاعات ایران بسیار احمق بوده و تحلیلگر حرکاتشان نیست. اینکه نقش کثیف رسانه های امپریالیستی و ارکستر هماهنگ رسانه ای در این موارد چیست، خود به بررسی نیاز دارد. به هر حال هر آدم عاقلی وقتی می بیند یک تجمع از سوی سازمان های سیاسی حمایت می شود و برایش در سایت های مختلف تبلیغ می گردد این فکر به ذهنش خطور می کند که مگر می خواهند نمایش قدرت بدهند که این چنین بسیج شده اند؟ چرا تا تجمع قبلی چنین نمی کردند؟
البته ما می دانیم که پلیس سیاسی بازی های دوسویه ای می کند تا بهره خود برده و تفرقه ایجاد کند. اما نقش اپوزیسیون خارجی نیز موثر است تا با پاسکاری با پلیس سیاسی، جنبش مطالبه گرایانه بازنشستگان را به شکست بکشاند. برای اینکه دقیق تر صحبت کنیم شما را ارجاع می دهم به تبلیغاتی که سایت «اخبار روز» در این موارد می کند که قابل دسترسی است.
برای بررسی این موضوع کافی است نگاهی به آخرین تجمع بازنشستگان در ٢٨ اسفند داشته باشیم. ساعت ٩ شب ٢٧ اسفند از سوی آقای گرامی برای فردا ساعت ١٠ و نیم صبح تجمع مقابل وزارت کار اعلام می گردد. اینکه چگونه آقای گرامی تنهایی به این نتیجه می رسد که ١٣ ساعت قبل از تجمع اعلام فراخوان کند، سوالی است که باید پاسخ بدهد. اما جالبتر این است که در ١٨ مارس به افق سایت «اخبار روز» سه گزارش در مورد این تجمع کار می شود. ساعت ٢ صبح فراخوان را منتشر می کند، اما جالبتر اینکه گزارشی از تجمع در ساعت ١٣ و ٢٣ دقیقه یعنی یک ساعت پس از پایان یافتن تجمع منتشر می کند و دومین گزارش را ساعت ۵ و ۵٨ دقیقه. چرا باید سایت «اخبار روز» این چنین به این تجمع علاقمند باشد و برای یک تجمع دو گزارش بزند؟؟؟ و جالبتر اینکه تمامی گزارش های این تجمع لحظه به لحظه توسط کانال تلگرامی چالش صنفی معلمان ایران پوشش داده می شود.
در حالی که فراخوان از سوی افرادی که مشخص هستند داده شده است اما افراد دیگری که خواهان تجمع نیستند زیر فشار پلیس سیاسی قرار گرفته، تا آنها مجبور شوند علیه تجمع اطلاعیه صادر کنند. نتیجه اینکه یک فراخوان اراده گرایانه به بازنشستگان بدون تصمیم خرد جمعی تحمیل می شود، بعضی به تجمع رفته بعضی نمی روند، تشتت در تصمیم گیری ها بازنشستگان را سردرگم می کند، فراخوان دهندگان از سوی پلیس سیاسی احضار و یا تهدید نمی شوند در نتیجه سوظن ها تشدید می شود از سوی دیگر کسانی که به تجمع رفته اند دیگر بازنشستگانی را که از این تجمع حمایت نکرده را عهد شکن نامیده و تفرقه جدایی کلید می خورد.
[آنچه که تاکنون مشخص است، هر زمان تجمعی صنفی از حالت صنفی خارج شود و کسانی که ربطی به این تجمعات ندارند وارد این تجمع می شوند، بی تردید مورد هجوم واقع می گردد. حمایت های خاله خرسه گونه سازمان های بی هویت خارجی جز اختلاف افکنی و پرونده سازی برای فعالان تاکنون نتیجه دیگری نداشته است.
باید هوشیار بود و اجازه نداد حرکات مطالبه گرایانه مورد سواستفاده هرکسی قرار گیرد. خرد جمعی و نه خرد فردی همچنان اصل همیشگی تجمعات باشد.
مازیارگیلانی نژاد ٢٩ اسفند ١٣٩٩
