احمد گلشیری، نویسنده و مترجم برجسته، شامگاه دوشنبه ۱۰ مرداد، در سن ۷۶ سالگی به دلیل نارسایی قلبی درگذشت.
آقای گلشیری، برادر هوشنگ گلشیری نویسنده مشهور ایرانی، فعالیت‌های ادبی خود را از حلقه ادبی «جنگ اصفهان» آغاز کرده بود. از جمله آثار او می توان به مجموعه چندجلدی داستان و نقد داستان اشاره کرد که جلد اول این اثر در سال ۱۳۶۸ منتشر شد و جلدهای بعدی آن به ترتیب تا سال ۱۳۷۸ به چاپ رسیدند. او برای انتشار این آثار، ۱۲ سال زمان صرف کرده بود.
از جمله دیگر آثار ترجمه احمد گلشیری، می‌توان به مجموعه ۱۰ رمان با عناوین «ساعت شوم»، اثر گابریل گارسیا مارکز، «پدرو پارامو»، اثر خوان رولفو، «نفرین ابدی بر خواننده این برگ‌ها»، اثر مانوئل پوئیگ و «ناپدیدشدگان»، اثر آریل دورفمن و «از عشق و دیگر اهریمنان»، اثر گابریل گارسیا مارکز اشاره کرد.
«گرسنه»، اثر کنوت هامسون، «شکار انسان»، اثر خوزه ایبالدو ریبیرو، «دوئل»، اثر آنتون چخوف، «سال‌های سگی»، از ماریو بارگاس یوسا، و همچنین «چه کسی پالومینو مالرو را کشت»، اثر ماریو بارگاس یوسا نیز از دیگر برگردان‌های اوست که همگی بین سال‌های ۱۳۶۲ تا ۱۳۸۳ انتشار یافتند.
در گزارش کانون نویسندگان ایران در باره خبر درگذشت احمد گلشیری آمده است:
احمد گلشیری (۱۳۲۵_۱۴۰۱) مترجم نامدار و از حلقه‌ی نوجو و نوخواه ادیبان، نویسندگان، شاعران و مترجمان گاه‌نامه‌ی «جنگ اصفهان» درگذشت. گلشیری در عمر ادبی پر بر و بار خود آثار بسیاری از نویسندگان و داستان‌نویسان بزرگ و بلندآوازه‌ی جهان، از جمله چخوف، همینگوی، سالینجر، گارسیا مارکز، آریل دورفمن و بسیارانی دیگر را به فارسی درآورد.
به جرئت می توان گفت که مجموعه‌ی چهار جلدی «داستان و نقد داستان» او، که گزینش و تدوین آن را خود بر عهده داشت، خدمتی بزرگ به عالم نقد ادبی مدرن ایران شمرده می‌شود. گلشیری همواره از بازار تقلبی و زرد کتاب گریزان بود و تا اثری را با جان و دل نمی‌پسندید، هرگز زیر بار ترجمه‌ی آن نمی‌رفت. همگام و پشتیبان نویسندگان و اهل قلم آزادی‌خواه بود و با سانسور و قدرت حاکم مرزبندی مشخص و صریح داشت.
کانون نویسندگان ایران درگذشت احمد گلشیری را به خانواده و دوستانش و جامعه‌ی فرهنگی مستقل کشور تسلیت می‌گوید.
یادش گرامی.
