رژیم جمهوری اسلامی به خوبی بر دو اصل آگاه است:
۱ – اکثریت مردم خواهان گذار از نظام تمامیت‌خواه ولایت فقیه و رسیدن به حکومتی دموکراتیک و سکولار هستند.
۲ – دوام جمهوری اسلامی بر مشروعیت و دفاع اکثریت مردم از آن استوار نیست، بلکه بر پراکندگی و یا عدم اتحاد نیروهای مردمی، آزادیخواه و سرنگونی‌طلب استوار است.
بر این اساس با حذف مبارزه انتخابات رقابتی و رد صلاحیت شرم‌آور، حتی رد صلاحیت خدمتگزاران با سابقه جمهوری اسلامی مانند علی لاریجانی، از صندوق انتخابات سرسپردگان صددرصد ولایت مطلقه فقیه را بیرون آورده اند.
اما رژیم با مبارزه گسترده قهرمانانه زنان، جوانان، معلمان، کارگران و همۀ آزادیخواهان دموکرات نیز روبروست که در برابر آنان روش ارعاب، سرکوب، زندانی و شکنجه کردن و اعدام را برگزیده است.
هم اکنون زندان‌های جمهوری اسلامی پر است از زنان و مردان آزادیخواه از همه‌ی نیروهای سیاسی سرنگونی‌طلب. بسیاری از این عزیزان چه با دادگاه‌های فرمایشی و اتهامات ساختگی و چه با شرایط سخت زندان و بی‌توجهی عامدانه و آگاهانه زندانبان‌ها نسبت به بیماری‌های آن ها، با خطر مرگ روبرو هستند. مبارزانی چون ستار بهشتی، بهنام محجوبی، بکتاش آبتین، علیرضا شیرمحمد علی، شاهین نظری، ساسان نیک‌نفس و مهدی صالحی در زندان‌های جمهوری اسلامی جان باخته‌اند.
نام بردن از همه‌ی زندانیان سیاسی و عقیدتی عملی نیست[۱] فقط برخی را به عنوان نمونه اینجا می‌آوریم و از همه‌ی نیروهای آزادیخواه می‌خواهیم در یک همبستگی باشکوه از همه‌ی زندانیان سیاسی بدون توجه به تعلقات حزبی و سازمانی دفاع کنیم. از میان بسیارانی از زندانیان سیاسی از احمدرضا جلالی، اسماعیل عبدی، اکبر فراجی، امیرحسین مرادی، امین انصاری‌فر، آرمان انصاری‌فر، بهنام موسیوند، جمشید شارمهد، حبیب اسیود، حجت الله رافعی، حسین قشقایی، حسین هاشمی، خالد پیرزاده، خدیجه مهدی‌پور، داوود عبداللهی، رسول بداقی، رضا خندان (مهابادی)، رضا صلواتی، رضا محمدحسینی، زرتشت احمدی‌راغب، سعدا خدیرزاده، سهیلا حجاب بیدسرخی، شاکر بهروز، شکیلا منفرد، شهاب سلطانیان، عباس واحدیان شاهرودی، عبدالرسول مرتضوی، عزیز قاسم‌زاده، علیرضا ثقفی، علیرضا فرشی، کیوان باژن، کیوان صمیمی، محمد ترکمانی، محمد نوری‌زاد، محمدحسین سپهری، مرتضی اولنگی، مصطفی تاج‌زاده، مصطفی نیلی، مهدی فتحی، میلاد ارسنجانی، نرگس محمدی، نسرین ستوده، ویدا ربانی، هاله صفرزاده و یعقوب یزدانی یاد می‌کنیم.
در یک همبستگی ملی، خواهان آزادی بی قید و شرط همه زندانیان سیاسی و عقیدتی شویم.
شورای ملی تصمیم
۲۶ مرداد ۱۴۰۱ – ۱۷ اوت ۲۰۲۲
[۱] برای آشنائی بیشتر با زندانیان سیاسی ایران به (اطلس زندان‌های ایران) (https://ipa.united4iran.org/fa/) نگاه کنید.
روی نکته ای انگشت گذارده اید که واقعا می‌تواند همگرایی را تقویت کند ، حال موفقیت در عمل را باید در نظر داشت.