تحلیلی از وضعیت کنونی و مسیر جنبش
ضمن حمایت از فراخوان برای محکوم کردن سقوط هواپیمای اوکراینی توسط سپاه پاسداران در شهرهای مختلف جهان و سراسر ایران از سوی احزاب، سازمان ها و تشکلهای انقلابی و مبارز ، همچنین محکوم کردن دور جدید اعدام‌ها، برآنیم تحلیلی از وضعیت کنونی، مسیر جنبش، وظایف و مسوولیت های خود را در چند بخش ارایه دهیم.
(۱)
در سومین سالگرد سرنگونی هواپیمای اکراین توسط سپاه پاسداران جمهوری اسلامی ایران، انجمن خانواده‌های جان‌باختگان پرواز PS752 فراخوانی منتشر کرده اند که این فراخوان در داخل و خارج کشورمورد استقبال وسیع قرار گرفت. مردم به پا خاسته همراه با خانواده های جان باختگان شاخه های گل بر مزار عزیزانی که در چهار دهه گذشته رژیم جمهوری اسلامی ایران از دست داده، گذاشته و علیه رژیم و برای آزادی و دمکراسی و برابری شعار دادند. همچنین فراخوان دیگری برای خیزش سراسری در روز ۱۸ دی ماه علیه رژیم در تمام جهان و در سرتاسر ایران از انجمن فوق منتشر شد و احزاب، افراد و همه گروها با این فراخوان همراهی کردند. روز قبل از آن و بعد از نماز جمعه در زاهدان زنان و مردان بلوچ با صدای رسایی برعلیه رژیم و همچنین جهت کسب حقوق خویش در ایران آزاد و دمکرات شعارهایی چون: نه کولبری و نه سوخت بری دمکراسی و برابری، مرگ بر ستمگر چه شاه باشه چه رهبر. زنان دلیر و پیشگام مبارزه ، همراه با جوانان محلات، کارگران دانشجویان، دانش آموزان، اساتید ، معلمان و بازنشستگان، همه خواهان ادامه مبارزه تا سرنگونی این رژیم هستند. جمهوری اسلامی عاجز از پاسخگویی به خواسته های مردم، به سرکوب خشن وعریان همراه با کشتار، گروگان گیری، شکنجه واعدام متوسل شده است، به این امید که مبارزین را به خانه برگرداند. مهره سرکوب را عوض می کند ، آخرین نیروی جهنمی خویش را از دستگاه سرکوب و اختناق به بیرون می کشد تا شاید حلقه بر گردن خود را کمی بگشاید. اعتراضات سراسری در چهارماهه خود بلا انقطاع جهت سرنگونی و رسیدن مردم به خواسته های برحق همه اقشار بویژه زحمتکشان و انسان زیستن برسند. این خیزش انقلابی و مدرن با توسل به وسائل ارتباط جمعی در این چهار ماه با نبود رهبری و سازماندهی تعریف شده و معروف در سرتاسر ایران و جهان ادامه دارد. برای رسیدن به اهداف انقلاب و برای جلوگیری از از زیر ضرب و سرکوب وحشیانه و قرون وسطائی رژیم این خیزش انقلابی به رهبری منسجم و برخاسته از خیابانهای معترض، دانشگاها، کارخانه ها، ملیتها و نمایندگان همه اقشار در داخل و خارج و با استفاده ار امکانات مدرن سازماندهی و دیجیتال ضرورت دارد. در سالگرد به هلاکت رسیدن ژنرال قاسم سلیماتى تروریست بین الملل و قاتل کودکان، بنرهاى او را در شهرهاى مختلف ایران به آتش کشیده شدند . این پاسخ دندان شکن مردم معترض به جمهورى خود کامه اسلامى ایران است. پولهای هنگفت از سفره ى مردم خرج این بنرها کردند که از آن اسطوره اى بسازند. اما جواب مردم عکس توهمات رژیم حاکم بود . موضوع مهمتر و قابل توجه, در این اواخر بحث، گفتگو و میزگردهای تلویزیونی صورت گرفت که اپوزیسیون خارج از کشور در صدد تشکیل یک ائتلاف است. ما بنوبه خود مخالف چنین ائتلافى نیستیم .ولی این ائتلاف براى چه هدفى تشکیل مى شود؟ کدامین سیستم حکومتى در پیش دارد؟ روی چه برنامه ای دور هم گرد خواهند آمد؟ ما مى دانیم در علم سیاست ائتلاف بین احزاب، سازمانها و افراد موثر تشکیل مى یابد ، درایران کثیر المله بیشتراحزاب وابسته به ملیتهای خود بوده و نمایندگی خواسته های آن را می کنند، مشروعیت خود را از ملیتهای خویش می گیرند. لذا اگر نماینگان ملیتها در ائتلاف آینده شرکت فعال نداشته باشند این ائتلاف در نطفه خفه شده وعائقى ست که باعث به تأخیر انداختن پیروزی این انقلاب خواهد شد. حالا که انقلاب به اوج خود رسیده ، و نسل دیجیتال با تصمیم قاطع خواهان سر نگونی رژیم جمهوری اسلانی ست. در کف خیابان فریاد مرگ بر دیکتایور سر مى دهند، تا به حقوق پایمال شده ی بیش از چهار دهه خویش برسند، بعضی از ایرانیان در خارج سعى و تلاش مى کنند به دیگر طیف های مخالف نظام فشار مى آورند که به این غافله ملحق شوند. چرا که خود را صاحب و مالک این جنبش می دانند!؟. حتى اذعان مى کنند که خود دراین قیام سراسری سهیمند . غافل از اینکه آنان قادر نبودند روزى عده اى ازهمفکرانشان را به کف خیابانها بیاورند. این نسل جوان غیور قیام کننده که در رأس آنان زنان شیر دل ، وابسته به هیچ جریان سیاسى نبوده ، بلکه تنها هدفى که در سر دارند و به آن مصمم هستند ـ آینده یی بهتر، رهائى از ظلم و سیاهى موجود، کشوری عاری از استبداد ، تبعیض جنسی ، قومی ، دینی ، و طبقاتی باشد . وشعار مترقى و براى اولین بار در جهان شعار پر معنى ــ زن زندگى آزادى دادند. در این قیام تمامى اقشار جامعه بویژه ملیتها ی سرکوب شده ى توسط دو رژیم مستبد شاه و شیخ، با کل توان و هم صدا به خیابان آمده اند.
(۲)
ایا اصلاح طلبان خواهان همسو شدن با جنبش انقلابی هستند ؟
اصلاح طلبان تا به امروز نشان داده اند که در جنبشهای اجتماعی رادیکال سالهای گذشته شرکت نکرده، بلکه مخالف و حتی آنر محکوم کرده اند. در جنبش سبز و رهبران آن که به حق خواستار اصلاحات حقیقی در ساختار جمهوری اسلامی بوده و تظاهرات میلونی در خیابانها راه انداخته بوده اند، اصلاح طلبان به آن جنبش پشت کرده و آنرا باعث امنیتی و نظامی بودن جو سیاسی کشور می دانستند. رژیم توانست آن جنبش را قلع و قمع کرده و به سرکوب معترضین ادامه داد. بعضی از اصلاحیون که در کابینه آقای خاتمی بوده و یا مسولیتی داشته اند و حتی افراد عادی شرکت کننده در اعتراضات از شمشیر رژیم جان سالم بدر نبرده و یا به خارج جهت حفظ جان خویش متواری شدند. خروج مغزها و نخبگان بعد از نا امیدی از اصلاحات واصلاح طلبان و جنبش اخیر فزونی یافت.
زمانی که اصلاح طلبان قدرت را در دست داشتند، از مجلس شورای اسلامی تا ریاست جمهوری نه توانستند از قدرت ولایت فقیه بکاهند. گرچه در سالهای معروف به اصلاحات، آزادیهای اجتماعی ، فرهگی و گسترش جامعه مدنی، تشکیل احزاب، حضور ومشارکت زنان ، انتشار روزنامه و کتاب بویژه در اقلیم ها و محل سکونت ملیتها به زبان مادری، ظهور و فعال شدن جامعه مدنی و احزاب و همچنین انتخاب نمایندگان مجلس با هویت ملی ملیتها بود.
در اقلیم اهواز روزنامه و نشریه ها به زبان عربی و فارسی منتشر شدند، زنان عرب در سازمانهای فرهنگی و اجتماعی فعالیت شایانی داشته اند. موسیقی مدرن عربی با سرودهای ملی مشترک زن و مرد و جوانان با لباسهای عربی، همچنین برگذاری جشنهای ملی و مذهبی در سطح اقلیم رواج یافت و مشارکت زنان در شورای شهرها و غیره عیان بود.
این تغیرات و اصلاحات نشان دادند که سطحی و گذرا بوده اند، چرا که اصلاح طلبان به اصلاحات رادیکال و ساختاری معتقد نبوده و نیستند. لذا به خواسته های برحق ملیتها و همه مردم بویژه جوانان، دانش جویان و همه زحمتکشان و به جنبش سبز پشت کردند و میدان را برای سرکوب عریان و وحشی رژیم گشودند.
در ضمن اصلاح طلبان نتوانستند ازبه هدر رفتن سرمایه ی ملی جلوگیری کنند.
قادر نبودند سیاست خارجی را طبق قوانین بین المللی پیاده کنند و با کشورهای جهان روابط طبیعی و دوستانه بویژه با همسایه ها داشته باشند ؟
نتوانستند از سپاه پاسداران یک نیروئی بسازند که فقط از منافع ملی و مرزها دفاع کند .
نه اینکه در امور سیاسی – اقتصادی و حتی فرهنگی و در امور داخلی کشورها دخالت بی رویه کند و”انقلاب” را به کشورهای همسایه وغیره “صادر” کند و ملیاردها دلار از بودجه ی این کشور جهت انتشار افکار قرون وسطائی خویش به هدر برد.
آنان نتوانستند از فرار مغزها جلوگیری بعمل بیاورند .
اصلاح طلبان نتوانستند از جهش ارز و گرانی کمر شکن فقرا وافراد کم در آمد جلوگیری کنند.
نتوانستند از فساد مالی و اختلاس ها ی نجومی جلوگیری کنند.
و مهمتر از این همه نتوانستند مانع شکنجه ، سرکوب ، اعترافات اجباری ، تجاوز در زندانها و اعدام شوند ؟
آنان نتوانستند از سنگسار ، دست بریدن و قطع انگشت مردمانی که مجبورند بخاطر نان شب به تن فروشی یا دست بسرقت بزنند.
نتوانستند از پخش مواد مخدر بین نو جوانان و جوانان جلوگیری کنند.
و دهها نتوانستند ؟؟
آیا اصلاح طلبان می توانند با این پیشینه تاریخی شرکای مطمئن جنبش انقلابی مدرن ۱۴۰۱ باشند؟ ما دنبال جواب یا حداقل اعتراف به خطا و اشتباه وعذر خواهی آنان هستیم .
ولی می دانیم که آینده ی نسل جوان را نمی شود با آنان گره زد . آینده ایران از انانی که امروز کف خیابانها ندای آزادی سر می دهند .
آینده از کسانی است که در سیه چالها بسر می برند. نه آنانی که سفره شان از برکات رژیم قرون وسطائی رنگارنگ بوده است . اصلاح طلبان بنا به گذشته و افکار لیبرالی خود بیش از آنچه که بودند و هستند نمی توانند با انقلابیون و خواسته های آنان همسو شوند.
آزادی خواهان با کسانی همسو می شوند که خواسته های ملیتها به بویژه جوانان ، کارگران و همه زحمتکشان هستند .
درود بر مبارزات زنان و مردان قهرمان ایران
درود بر مبارزات خلقهای ایران برای آزادی، دمکراسی، وعدالت وبرابری
گروهی از فعالان مترقی عرب اهواز (عاتق)
