“ترجمه از ترکی”
تقدیم به دانشجوی جوان لیلا حسین زاده
شب یلدای ۱۴۰۱
..
آزادی هر زمان در رویاهایمان شکوفه میزند
زندان ما را در خود پیچیده
به قعر خود میبلعد،
بی باور بدان، امید در چشمانمان زاده میشود.
محبوبم؛
آزادی خاطرهای فراموش ناشدنی،
من بارها و بارها به تو اندیشیدهام.
در سلول ۲۴ بند ۲۰۹
دراز کشیده در سلولم
میشنیدم هیاهوی پشت دیوارها را
و حس میکردم
طنین پاکوب صدها، بل هزاران انسان را.
خیز برداشته بودند بسوی در،
و در سلول که باز شد دیدم
محبوبم با کلاه پشمیاش ایستاده بردرگاه
” تفنگ و گل و گندم” در کولهاش
مرا صدا زد، بیا برویم
وقت بسی تنگ است،
چنین گفت محبوبم.
و من در سلولم
روی پتوی نمآگین دراز کشیده
به بوسهای فرا میخواندمش.
آخر آزادی بدون عشق، را میخواهم چکار؟!
من با رویای این آزادی
تنهاییم را در آغوش کشیده و زیستهام،
من هر روز میدیدم که آزادی ذره ذره
دیوارهای سلول را به دندان میکشید؛ و میجوید.
دیرزمانی است دیگر بر دیوار نوشتههای سلول
خواهش و تمنا مرده است،
هرچه هست، عصیان است و انقلاب.
«انقلابی واقعی حتی از پشت ابرهای تیره و تار هم خورشید را میبیند».
ماهها در این سلول سرد، تنها این دیوار نوشته زندهام نگه میداشت.
آزادی برای یکبار هم که شده در دالان بند پیچید،
شب یلدا پیش از آنکه خواب برچشمانمان بنشیند
دیوارها ترک ورداشتند و فرو ریختند،
برای یک شب، تنها برای یک شب
با رفیقانم هم صدا شدیم
و کوهها را سرودیم،
آن شب را به آزادی زیستیم.
.
محبوبم؛
آزادی خاطرهای فراموش ناشدنی،
اینجا در پلاک ۱۰۰
شاید هم در سلولی که نوید شکنجه میشد
صبح زود قاصدکی بر دوشم نشست
و بوی آزادی در سلولم پیچید.
محبوبم؛
من این لحظات را با رویای آزادی و عشق، زیستهام.
قسم میخورم؛
زندانبانم خستهتر از من بود،
من در آغوش دیوارها با رویای آزادی میزیستم
و او با درماندگی حبس روزانهاش را تکرار میکرد.
هر روز آن دیوارهای قطور و بلند
از پی به بالا ترک ورمیداشت
و فرو میریخت.
شبی خاطراتم را مرور میکردم
شعری از “ماریو” شاعر سیاه پوست را یافتم
آن هم آزادی کوچکی بود برای من.
محبوبم؛ من آزادی را
در رویاهایم مزمزه کرده،
در مردمک چشمانم
حمل میکنم،
از همین روست که میزییم.
آزادلیقی تامسینیرام
مسعود آذر
گنج دانشجو لیلا حسی نزادهیه اتحاف
۱۴۰۱ چیلله گئجهسی
آزادلیق هرزامان رؤیالاریمیزدا چیچکلنیر،
دوستاق بیزی اؤزونه بؤرویوب
درینلیگینه چکمک ایستهییر،
بونا اینانمادان، گؤزلرمیزده اومید دوغولور.
سئوگیلیم؛
آزادلیق اونودولماز خاطیره،
من سنی دفعهلرله دوشوندوم
۲۰۹ ینجی بندین ۲۴ ینجی سلولوندا
سلولاومدا اوزاناراق؛
دووارلار آرخاسیندا های کویلری ائشیدیردیم،
یوزلرجه، بلکهده مینلرجه انسانین
آیاق دؤیونتولرینی دویوردوم.
قاپیا دوغرو قاچیردیلار،
آچیلار کن سلولون قاپیسی،
سئوگیلیم یون باشیندا پاپاغی، دایانمیشدی قاپیدا
داوارجیغیندا “توفنگ، چیچک بیرده تاخیل”
منی چاغیردی گل گئدک،
واخت دارالیب،
بونو سئوگیلیم دئدی.
من ایسه سلولومدا
نموو پتونون اوستونده اوزانیب
اؤپوشه چاغیریردیم اونو.
آخی سئوگیسیز آزادلیق، نییمه گرهکدیر؟!
من بو آزادلیقین رؤیاسیلا
تکلیکلریمی باغریما باسیب یاشامیشام،
من هر گون گؤروردوم، آزادلیق خیردا خیردا
سلولون دووارلارین گمیریب، چئینییردی.
داها نه زاماندیر سلولون دووار یازیلاریندا
خواهیش، تمنا اؤلوبدور،
نه وارسا عصیاندیر، اینقلابدیر.
«دؤزگون اینقلابچی قارا بولودلارین دالیسینداندا گونشی گؤرهبیلر»
آیلارجا بو سویوق سلولدا، تکی بو دووار یازیسی یاشادیب منی.
آزادلیق بیر کره اولورسادا بندین سالونوندا سسلهندی،
چیلله گئجهسی یوخو گؤزلریمیزه دولمادان
دووارلار چاتلییب توکولدو،
بیرگئجهلیک، تکی بیرگئجهلیک
یولداشلاریملا سس- سسه
داغلاری ماهنیلاشدیق،
او گئجهنی آزاد یاشادیق.
.
سئوگیلیم؛
آزادلیق اونودولماز خاطیره،
بوردا ۱۰۰ ینجی پلاکدا
بلکهده نوید شکنجه اولان سلولدا
سحر ارتهدن بیر خبرچی اوتوردو چینیمده
آزادلیق قوخوسو بورودو سلولو.
سئوگیلیم؛
من بوآنلاری آزادلیق، بیرده سئوگی رؤیاسیلا یاشادیم.
آندایچیرهم؛
دوستاقچی مندهن یورقون ایدی،
منه ایسه، آزادلیق رویالی یاشاییردیم دووارلارین قوجاغیندا،
او ایسه، اوزوگونلیینده گوندلیک حبسینی تکرارلاشیردی.
هر گون او اوجا ائنلی دووارلار
بینوورهدن یوخاری چاتلاییب
توکولوردولر.
بیر گئجه یادداشلاریمی آختاریب گزیشیرکن
قارا دریلی “ماریو”نون شعرینی تاپدیم
اودا منه بیر خیرداجا آزادلیق ایدی.
سئوگیلیم؛ من آزادلیقی
رؤیالاریمدا تامسینیب،
گؤزلریمین ببگینده
داشییرام،
اودور کی یاشییرام.
