“رویا” (به سپیده قلیان) – آذر کیانی

همین دیروز بود

که موهای آبی سرکش­ ات

زیر روسری گلبهی

خواب نیمروزم را رنگی،

و آسمان بادبادک­ها را صدا کرد

امروز اما

زوزه­ ی باد ناموافق

در تارهای مویت

توان بلند رویایت را

در ترازوی تحمل

به بازی گرفته است.

سرنخ اما به دستت بود، هست

گره زدی محکم

تا گرده­ ی لغزان بادبادک

در پیچ و خم

راه بلند نگاهت

تاب بیاورد

رویاهای زیبایت را.

از دور ، نزدیک

موهای آبی ­ات

حال پریشان آسمانم است

دختر غرق شده ی رویا

پشت چشم های شرجی­ ات

فریاد دهان عبوس ترس

که جرات تلاقی نگاه را

در تو ندارد،

خاموش است

و عاقبت

سرنخ

گره باز می کند

از سرانگشتان سپیدت

در آسمان آبی

و رویا ، بادبادک، آرزو، پرواز

به شکل قاصدک

و شکل باور من خواهد شد.

آذر کیانی

دیماه ۱۴۰۰

چاپ کن