به مناسبت چهلمین سالروز شکل گیری انستیتوی کُرد-پاریس، مراسمی مناسب و در حد سابقە زمانی و خدمات ارزندە ای کە این نهاد از خود بر جای گذاردەاست در چهارم آوریل ٢٠٢٣ در تالار بزرگ، زیبا و بسیار باشکوه شهرداری شهر پاریس برگزار گردید.
شیخصیت های برجستە فرانسوی چون خانم آن ایدالگو شهردار پاریس، فرانسوا اولاند رئیس جمهور پیشین فرانسە، لیونل ژوسپن نخست وزیر سابق، ژاک لانگ وزیر فرهنگ فرانسوا میتران، سناتور و نمایندگان مجلس، کریستان شاریر بورنازل رئیس قبلی هیات مدیرە کانون وکلای پاریس، پاتریک بودون رئیس سابق فدراسیون حقوق بشر در فرانسە، و نیز شخصیت های ایرانی، ترک و کرد در این مراسم باشکوە شرکت داشتند .
خانم شهردار پاریس با گشایش گردهم آیی و خوش آمد گویی، چهلمین سال تشکیل انستتوی کُرد را تهنیت گفت و در بیانات خود از حضور کُردها در فرانسە اظهار خشنودی نمود: ” مابا کُردها در دفاع از ارزشهای انسانی و جهانشمول سهیم هستیم، وجود کُردها با فرهنگ چند هزار سالە، در خاورمیانە و کلیە نقاط دنیا بە میزان قابل توجه بە حرمت و پاسداری از این ارزشها می پردازد. ما بسیار خرسند هستیم کە یک کُردستان کوچک در پاریس وجود دارد . انستیتوی کُرد، شما کشور خودتان را بە ما می شناسانید، موقعیت و شرایط کُردستان را خبر رسانی می کنید . کُردها در مبارزات خود جایگاه مهمی برای زنان گشودەاند، زنان در زندگی و ادارە آن فعال هستند، نە تنها در کُردستان ایران و عراق بلکە در ایران نیز حرمت بە نقش و مقام زنان نهایت با اهمیت است و شعار ژن، ژیان، آزادی، زن، زندگی، آزادی کە از کُردستان برخاستەاست در سراسر ایران برای آزادی حمایت می شود. کُردها همە جا از ارزشهای دمکراتیک دفاع می کنند، ما از این مبارزات پشتیبانی می کنیم، ما در همکاری با کُردها سهیم می باشیم و برگزاری مراسم چهلمین سال تاسیس انستیتوی کُرد را فرصت مناسبی می دانیم برای احترام بە فرهنگ شما. انستیتوی کُرد پیوند مستحکمی است بین ما و کُردستان. از شما سپاسگزارم و برایتان سالگرد با نشاطی آرزومندم.
بقیە سخنرانان نیز با اشارە بە مبارزات ملت کُرد، بە ارزیابی مثبت از نقش و جایگاه و مقاومت آنها در مقابل دیکتاتوری و واپسگرایی پرداختند و یاد آوری کردند کە مقاومت های آنها در عین دفاع از آرمانهای انسانی و ارزشهای والا، از حمایتهای کافی کشورهای غربی بهرە نگرفت .
در پایان، آقای کندال نزان رئیس انستیتوی کُرد سخنان مبسوطی در بارە چگونگی تشکیل انستیتوی کًرد، گذشتە چهل سالە، فراز و فرودهای فراوان، خدمات متنوع آن در خدمت بە حیات فرهنگی کُردستان و نیز ایجاد پیوندهای فرهنگی با کشورهایی اروپایی به ویژە با فرانسە بیان کرد. در خصوص شرایط کُردستان در زمان تاسیس انستیتوی کُرد بە این مطلب اشارە نمود کە در سالهای ١٩٨٠ صدام حسین در اوج قدرت سفاکانە خود نسل کشی حلبجە را مرتکب شدەبود، خمینی رهبر جمهوری اسلامی ایران فتوای جهاد را بر علیه کُردها اعلام کردەبود و در ترکیە کودتای نظامی خفقان سیاسی و تضییقات تازەای بە ارمغان وردە بود.
رئیس انستیتوی کُرد با ادای این مطلب کە انستیتوی کُرد مرجع و مامنی فرهنگی نە تنها برای کُردها بلکە برای ایرانیان دمکرات و ترک بە شمار آمدەاست، بە سخنان خود پایان داد و با ابراز امتنان از حضور شرکت کنندگان و نثار احترام بە خانم ایدالگو شهردار پاریس افزود : برگزاری مراسم چهلمین سال تشکیل انستیتوی کُرد در این سالن درخشان و فرحبخش بهترین کادوی شهرداری پاریس و مردم فرانسە بە انستیتوی کُرد تلقی می شود.
“جمعیت کُردهای مقیم فرانسه” از جمله نهادهائی بود که در تدارک این مراسم با انستیتو کُرد همکاری فعال داشت.
پاریس، پنجم آوریل ٢٠٢٣
پیوند تارنمای انستیتوی کُرد – پاریس :
https://www.institutkurde.org/
تصویر از “کارزان”
با درود به آنهایی که دل و نگاه شان در پی آسایش مردم و صلح و دوستی بر روی زمین است
از نگاه من فرهنگ پرسش گری بسیار راه کار خوبی است و این همان چیزی است که در فرهنگ دین های ابراهیمی سرزنش شده و حرام است.
کشور فرانسه یک دوره خون بار استعمارگری دارد که ورق پایانی آن جنگ های استقلال الجزایر است. این ها که کشور خود را مهد آزادی می پندازند هرگز گامی در راه پوزش از مردمان ستم دیده برای نمونه الجزایر بر نداشته اند. مگر در دوران دولت مداری صدام خسین نبود که هواپیما های میراژ فرانسه مردم کردستان و دیگر جاها در عراق را بمباران می کردند؟
دوستان این ها ماها را به بازی گرفته اند تنها و تنها برای پیش برد آرزوهای سیاسی نظامی و اقتصادی خودشان.
آیا هیچ از خود پرسیده اید که چرا آقای مکران در همچن نشستی می آید و شاید هم سخن رانی می کند؟ چرا؟
گمان می کنید که ایشان عاشق چشم و ابروی شما مردمان رنج کشیده است؟ پاسخ مردم کشور خودش را همین روزها با چوب دستی و مشت و لگد می دهد، از شما در گذر.
ایشان اون جا آمده که شاید عکسی گرفته شود و برا آخوندها فرستاده شود که پررویی بس است، ما هم می توانیم.
مگرهمین کشور فرانسه بخش جنوبی و مسیحی نشین و نفت خیز کشور سودان را با یاری سازمان به اصطلاح ملل از سرزمین سودان جدا نه کرد؟ آیا اکنون مردم در سودان جنوبی در آسایش و آرامش زندگی می کنند؟ درآمدهای نفتی چی شد و می شود؟
زندگی در آزادی و آسایش با هم، در جدایی مردمان نیست.
اگر قانون هم زیستی که همان برابر دانستن دیگران با خود و احترام گذاشتن به ارزش ها و فرهنگ هاست، در فرهنگ روزانه برای همه جا نیفتاده باشد، شما با چه روشی می خواهی آزادی ماندگار در یک جامعه برقرار کنی؟ آیا همه مردم در بخش خودمختار کردستان در کشور عراق از زندگی شان پس از ورافتادن صدام حسین خشنود هستند؟ فرزندان و نوادگان آقای مصطفی بارزانی و آقای جلال طالبانی کجا هستند و چه می کنند؟ من چندین پیشمرگه معلول شده در جنگ های این دو گروه با دولت صدام حسین را می شناسم که هم اکنون در شهرهای اروپایی پناهنده، تنها و با بینوایی زندگی می کنند که سران امروزه کردستان خود مختار نیم نگاهی هم به آن ها نمی اندازند، چرا؟ مگر این ها کرد نیستند؟ مگر این ها گام پیش نگذاشتند؟ پول نفت صادراتی چه می شود؟
پس دل خوش سیاست مدارها نه باید بود، آنها برای هر آهنگی، رقصی آموخته اند، بی چاره اون دل های پیش مرگه های معلولی که در راه این ها با جان خود گام پیش گذاشتند…..
دل به مردم به سپارید و گول بازی گری آقای مکران را در این نمایش نه خورید.
زندگی پاک و زیبا در بازی گری رنگ هاست.
جامعه یک رنگ و یک دست هیچ شور ندارد، رنگ ها هستند که شور آفرینند، باید با هم نشستن و با هم و برای هم بودن را آموخت. امیدوارم توانسته باشم پیام خودم را رسانده باشم.
پیروز بی
رضا دخو