در محکومیت اعدام شهروندان بلوچ توسط جمهوری اسلامی!
نیلوفر حامدی، الهه محمدی و نرگس محمدی، سه زن شجاعی که اکنون تاوان تعهد و ایستادگی شان به آزادی را با حبس در زندان تحمل می کنند، به خاطر ” تعهد به حقیقت و حسابرسی” برنده‌ی مهم‌ترین جایزه‌ی سازمان ملل در زمینه‌ی آزادی مطبوعات شده‌اند. باید به شرافت و انسانیت این پیشروان دلیر راه آزادی درود فرستاد و ایستادگی آن‌ها را ارج نهاد و تعهدشان را به حقیقت و آزادی ستود.
نرگس محمدی مبارز ثابت قدمی است که درباره‌اش بسیار گفته‌شده و مورد تحسین همگان است. نیلوفر حامدی، الهه محمدی دو خبرنگاری هستند که در زدن جرقه جنبش مهسا- ژنیا امینی، نقش مهمی ایفا کردند. آن‌ها نوری بر قتل مهسا امینی در تاریکخانه‌ی بازداشتگاه‌های حکومت افکندند و تا لحظه‌ی دستگیری کوشیدند حقیقت را در پیش چشم همگان نمایان کنند. جرم آنان افشای حقیقت در زیر سلطه‌ی حکومتی است که بر بنیاد آن بر حق‌کشی بنا شده‌است. این دو اکنون منتظر حکم بیدادگاه جمهوری اسلامی ایستاده‌اند. باید این دو مبارز استوار راه آزادی را تنها نگذاشت. نسبت به سرنوشت این دو حساس بود و به سهم خود افکار عمومی را نسبت به سرنوشت آنان و دفاع از حقوق‌شان ترغیب نمود.
هم‌چنین «بنیاد ۱۸ می» شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران را برنده‌ی «جایزه‌ی صلح ویژه‌‌ی حقوق بشر۲۰۲۳» اعلام نموده‌است. این بنیاد در بیانیه‌ی خود دلیل اعطای جایزه به این شورا را فعالیت آن‌ها طی دو دهه و به خصوص تلاش‌شان در ایجاد همبستگی بین‌المللی برای محکوم کردن سیاست‌هایدولت ایران در نقض حقوق بشر در سرکوب معلمان و فعالان اتحادیه‌های کارگری ذکر کرده‌است. این شورا در نامه‌ای که به امضای افراد زیادی رسیده‌است از سازمان بین‌المللی کار (ILO) درخواست کرده‌است تا نمایندگان دولت ایران را از هیئت‌مدیره‌ی این سازمان برکنار کنند.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران فقط طی سال گذشته ده‌ها حرکت سراسری علیه تهاجم حکومت به مراکز آموزشی سازمان داده و سنگر محکم دفاع از حقوق دانش آموزان و فرهنگیان بوده‌است. این شورا در جریان حمله‌ی شیمیائی به مدارس دخترانه نیز در کنار دانش‌آموزان علیه اقدامات وحشیانه ایستادگی دلاورانه‌ای کرده‌است. هم اکنون تعداد زیادی از معلمان در زندان‌اند و در جریان جنبش انقلابی مهسا در کنار جوانان در جنبش مشارکت فعالی کرده و دو تن از آن به قتل رسیده‌اند.
در کنار این ایستادگی‌های غرور‌انگیز که تحصین جهانیان را نیز برانگیخته‌است، جمهوری اسلامی هم‌چنان مشغول گرفتن جان انسان هاست. فقط طی هشت ماه بیش از ۱۰۰ زندانی بلوچ را اعدام کرده و در همین ابعاد هم‌وطنان ما را در خیابان های زاهدان، خاش و فنوج به خاک انداخته‌است. در عرض چند روز گذشته بیش از ۲۰ زندانی بلوچ اعدام شده‌اند. اغلب آن‌ها متهم به جرائم مربوط به مواد مخدر بوده‌اند، اما هدف جمهوری اسلامی از این همه اعدام، قبل از همه ایجاد فضای رعب و وحشت در بین شهروندان است. در دیگر نقاط کشور نیز ماشین کشتار رژیم خاموش نمانده. ده‌ها تن در معرض خطر اعدام قرار دارند. در جریان جنبش «زن، زندگی، آزادی»، بیش از ۵۰۰ تن در خیابان‌ها به قتل رسیدند که ۷۴ تن از آنان کودکان بوده‌اند.
جمهوری اسلامی در بن بست همه‌جانبه‌ای گرفتار شده‌است. اکثریت قاطع مردم خواهان برچیدن بساط این حکومت هستند و از هر فرصتی استفاده می‌کنند تا مخالفت خود را با این سیستم دزد و فاسد اعلام کنند. تنها راهی که حکومت برای بقا جلو خود برگزیده‌است اتکا به نهادهای امنیتی و نظامی برای سرکوب مردم است. نهادهائی که طی این سال‌ها بر همه‌ی ارکان اقتصادی پو سیاسی کشور چنگ انداخته‌اند و منشا فساد و ناامنی اجتماعی مردم هستند. تردید نباید داشت که این تکیه‌گاه‌ها هم جمهوری اسلامی را از فروپاشی نجات نخواهند داد.
حزب چپ ایران (فدائیان خلق) ضمن انزجار از اعدام‌ها در سراسر کشور و به ویژه اعدام‌های انتقام‌جویانه‌ی هم‌وطنان بلوچ بر این باور است که این سرکوب‌ها اگر نتیجه بخش بود، دیکتاتورهای سرنگون شده با این وسیله نجات می‌یافتند. جامعه ایران با وجود زنان دلیری چون نیلوفر حامدی، الهه محمدی و نرگس محمدی، با داشتن نهادهائی چون شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران به مبارزه‌ی خود تداوم خواهد بخشید و تا برچیدن بساط این حکومت آدم‌کش از پای نخواهد نشست.
هیئت سیاسی – اجرایی حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۲ – ۵ مه ۲۰۲۳
