در روزهای گذشته اجرای احکام اعدام به شدت فزونی گرفته است. تنها در یک هفته گذشته، بیش از ۵۰ زندانی ( سیاسی و عمومی) در زندان‌های سراسر ایران اعدام شدند و بی تردید علت این اعدام‌ها بیشتر برای ایجاد رعب و وحشت در میان مردم معترض است که خواهان پایان دادن به دیکتاتوری، ظلم، استثمار، تبعیض و نابرابری هستند و قصد عقب‌گرد به گذشته را نیز ندارند.
حکومت به شدت ترسیده است چون روزی نیست که شاهد اعتراض‌های کارگران، معلمان، زنان، دانشجویان، خانواده‌های دادخواه و دیگر مردم معترض نباشیم و تنها در یک ماه گذشته تعداد زیادی از کارگران شرکت‌های نفت و گاز و پتروشیمی اعتصاب کرده و معلمان و بازنشستگان نیز به طور پیوسته به خیابان‌ها آمده‌اند. زنان نیز تن به حجاب اجباری تحمیلی حکومت نمی‌دهند و هم‌چنان شجاعانه و غرورآفرین در مکان‌های عمومی علیه ظلم و تبعیض و دیکتاتوری ایستاده‌اند و حکومت مجبور است هر روز برنامه‌ای جدید برای جلوگیری از این وضعیت بیابد که با مقاومت مردم دوباره شکست می‌خورد. مردم مبارز و شجاع ایران سال‌هاست که به قدرت خود پی برده‌اند و می‌دانند که این با هم بودن‌ها چقدر می‌تواند اقتدار این حکومت ظالم و فاسد را در هم بشکند. پس از قیام «زن، زندگی، آزادی» نیز اعتماد به نفس زنان و مردان شجاع و برابری‌خواه بیشتر شد و هر روز شاهد خلق ایده‌های جدید از همراهی و همبستگی مردم با همدیگر بوده و هستیم. شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران نیز روز سه شنبه ۱۹ اردیبهشت به یاد فرزاد کمانگر و برای تحقق مطالبات‌شان از جمله؛ در اعتراض به وضعیت اسفناک نظام آموزشی، سرکوب سیستماتیک دانش‌آموزان،معلمان و والدین و در حمایت از اعتراضات و برای آزادی معلمان و تمام زندانیان سیاسی، فراخوان تجمعی سراسری داده‌اند و بسیاری از تشکل‌های فرهنگیان، بازنشستگان، کارگران، دانشجویان و زنان از آن‌ها حمایت کرده‌اند.
در چنین شرایطی، حکومت چونان سال‌های گذشته به هر ابزاری چنگ می‌اندازد تا شاید بتواند مردم معترض که در برابر حکومت ایستاده‌اند را به خانه‌ها بفرستد و به سکوت بکشاند. در نتیجه سیل بازداشت‌ها، شکنجه‌ها، احکام سنگین، احضارها و اجرای احکام اعدام فزونی می‌گیرد، ولی مردم مبارز و شجاع ایران، این‌بار عزم خود را جزم کرده‌اند که به هر شکلی چه با بازداشت و احکام سنگین، چه با شکنجه و شلاق، چه با چشمان کور شده، چه با اعدام و ترور و تهدیدهای ریز و درشت این حکومت جنایت‌کار، به عقب بازنگردند. این مقاومت‌ها و پایداری‌های هر روزه از اهمیت بسیاری برخوردار است و بی تردید حکومت را به عقب خواهد راند و روز به روز ناتوان‌تر خواهد شد. در این شرایط حساس، ضرورت دارد که علیه اعدام به عنوان قتل عمد دولتی و جنایت، دست در دست همدیگر و یک صدا بپاخیزیم و اجازه ندهیم که این جنایت‌کاران انسان‌ها را از حق زندگی محروم کنند.
بنا به گزارشی از هرانا در تاریخ ۱۵ اردیبهشت «طی هفت روز گذشته، حکم اعدام دستکم ۴۵ زندانی از بابت اتهام‌های در ارتباط با مواد مخدر و قتل، در زندان‌های مختلف کشور به اجرا گذاشته شده است.». بنا بر دیگر گزارش‌هایی از هرانا و هه‌نگاو، تنها چند نمونه را یادآور می‌شویم:
– پنج شنبه ۱۴ اردیبهشت؛ چهار زندانی به نام‌های: جلال الدین رحیمیان آذر، ۲۳ ساله اهل مهاباد و سه زندانی دیگر که هویت‌شان هنوز اعلام نشده، از بابت اتهام‌های مرتبط با مواد مخدر و قتل در زندان لاکان رشت اعدام شدند.
– جمعه ۱۵ اردیبهشت؛ سه زندانی به نام‌های مهدی تیموریان، فرامرز شخصی و بهزاد حنیفی از بابت اتهام‌های مرتبط با مواد مخدر در زندان ارومیه اعدام شدند.
– شنبه ۱۶ اردیبهشت؛ ۱) دو زندانی به نام‌های اصغر صمیمی و طهماسب کاووسی اهل هشترود از بابت اتهام‌های مرتبط با مواد مخدر در زندان مرکزی زنجان اعدام شدند. ۲) دو زندانی کرد به نام‌های صلاح‌الدین مجیدی و عبدالله خان‌محمدی از بابت اتهام‌های مرتبط با مواد مخدر در زندان سلماس اعدام شدند. ۳) حبیب فرج‌الله چعب (کعبی)، فعال سیاسی عرب اهوازی معروف به حبیب اسیود به اتهام «افساد فی‌الارض» در تهران اعدام شد.
– دوشنبه ۱۸ اردیبهشت؛ ۱) دو زندانی سیاسی به نام‌های یوسف مهراد و صدرالله فاضلی زارعی به اتهام «سب‌النبی» در زندان اراک اعدام شدند. آن‌ها پیشتر در شهرهای یاسوج و اردبیل به اتفاق پنج هم پرونده‌ای خود در رابطه با مدیریت و عضویت یک کانال تلگرامی با عنوان «نقد خرافه و مذهب» بازداشت شدند. ۲) حکم چهار زندانی که پیشتر از بابت اتهام‌های مرتبط با مواد مخدر و قتل به اعدام محکوم شده بودند در این روز به اجرا درآمد. یونس ریگی رخشانی بلوچ و اهل زاهدان و یک زندانی با هویت نامشخص و اهل تهران در زندان عادل آباد شیراز اعدام شدند. یاسر رخشانی اهل زاهدان در زندان زاهدان اعدام شد. محمد احمدی اهل کهنوج در زندان اصفهان اعدام شد. ۳) حکم یک زندانی با هویت اختصاری «ع.ع» که پیشتر از بابت اتهام قتل سجاد دالمن، مامور نیروی انتظامی در استان خوزستان به اعدام محکوم شده بود، اجرا شد.
نمونه‌ای از زندانیان سیاسی و عمومی در معرض خطر اعدام:
۱) شش زندانی سیاسی عرب محکوم به اعدام به نام‌های؛ علی مجدم، معین خنفری، محمدرضا مقدم، سیدسالم موسوی، سیدعدنان موسوی، حبیب دریس در هفدهم اردیبهشت به قرنطینه زندان شیبان اهواز منتقل شده‌اند. ۲) حکم اعدام جمشید شارمهد زندانی دو تابعیتی ایرانی-آلمانی به اتهام «افساد فی‌الارض» در دیوان عالی کشور تأیید شد. ۳) رفیق سلیمی، اهل سنندج و فعال کارگری به “افساد فی‌الارض” محکوم شد.
ما مادران پارک لاله ایران، به عنوان صدایی از جنبش دادخواهی مردم ایران، اعدام را قتل عمد حکومتی و جنایت توسط جمهوری اسلامی ایران می‌دانیم و این جنایت‌ها را به شدت محکوم می‌کنیم و از تمام آزادی‌خواهان متعهد می‌خواهیم که برای لغو مجازات اعدام و برای نجات جان مبارزان در خیابان‌ها و در زندان‌ها بپاخیزند و اقدامی فوری انجام دهند. ما همراه و همگام با قیام «زن، زندگی، آزادی»، خواهان آزادی و رهایی از دیکتاتوری و رفع هر گونه تبعیض و بی‌عدالتی هستیم و سال‌هاست که مطالبات زیر را پیگیرانه فریاد می‌زنیم و از تمام دادخواهان می‌خواهیم که برای دستیابی به این مطالبات با ما همراه شوند:
۱) آزادی بدون قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی، ۲) لغو مجازات شلاق و اعدام از جمله؛ اعدام، ترور، کشتار خیابانی، شلاق، شکنجه، سنگسار و قصاص، ۳) محاکمه و مجازات آمران و عاملان تمامی جنایت‌های صورت گرفته توسط مسئولان جمهوری اسلامی ایران از ابتدا تا به امروز در دادگاه‌هایی علنی، عادلانه و مردمی (مجازاتی به جز اعدام)، ۴) برخورداری از آزادی بیان، اندیشه، قلم بدون قید و شرط، ۵) برخورداری از آزادی پوشش و حق کنترل بر بدن بدون قید و شرط، ۶) برخورداری از حق اعتراض، اعتصاب، تجمع، تشکل، سازمان و احزاب مستقل، ۷) برخورداری از برابری حقوق شهروندی و رفع هرگونه تبعیض و ۸) جدایی دین از حکومت. ما اعتقاد عمیق داریم که ساختار سراپا فاسد، تمامیت‌خواه و دیکتاتوری مذهبی – ارتجاعی و غیر دموکراتیک حکومت اسلامی ایران باید در هم شکسته شود و طرحی نو در اندازیم.
مادران پارک لاله ایران
۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۲
www.mpliran.net
