جمهوری اسلامی دیوانه‌وار حکم اعدام صادر کرده و به اجرا می گذارد. روز دوشنبه ۱۸ اردیبهشت ( ۸ ماه می ۲۰۲۳) نیز دستان خون آلود دستگاه قوه‌ی قضائیه جان دو فعال شبکه های اجتماعی را گرفت. یوسف مهرداد و صدراله فاضلی زارع به اتهام داشتن باوری غیر از باور مرتجعان حاکم و مروجان خرافه‌ی دینی با اتهام ” هتاکی به مقدسات اسلامی” و ” سب النبی” (توهین به پیامبر اسلام) به دار آویخته شدند. چند روز پیش نیز ۲۰ تن از هموطنان بلوچ را به‌خاطر انتقام از مردم بلوچ که مدت‌هاست در برابر تهاجم دزدان فاسد حاکم ایستادگی می کنند، به جوخه‌ی مرگ سپردند. بامداد شنبه‌ی گذشته، شانزدهم اردیبهشت، حبیب فرج‌الله چعب، مشهور به «حبیب اسیود» را به اتهام «افساد فی‌الارض» اعدام کردند. هم‌اکنون ده‌ها تن دیگر هم‌چنان در معرض اعدام جلادان حکومت قرار دارند.
جمهوری اسلامی از همان فردای انقلاب به دلیل تفکرات عمیقا ارتجاعی اش، چه آن‌زمان که مردم را پشت سر خود داشت، چه امروز که آنان را در برابر خود دارد، مرگ را ستوده و از مرگ و نیستی تغذیه کرده است؛ در نتیجه‌ی تداوم جنایت و شمار بالای آن، امروز نسبت به جمعیت، رکوردار اعدام شهروندان کشور خود در جهان است و روی سکوی نخست ایستاده است. در سال‌های اولیه اعدام را از موضع قدرت اعمال می کرد، امروز اما از موضع ضعف. دیروز از موضع انتقام دست به قتل می‌زد، امروز عمدتا برای ارعاب. در سال‌های اولیه حکومتش به آدمکشی تکیه داشت، امروز اما از ترس برآمد مردم و برای جلوگیری از طغیان آنان دست به کشتار و قتل می‌زند. آن‌چه که طی این چهل و چند سال تغییر نکرده‌است، علاقه و حرص جمهوری اسلامی به گرفتن جان انسان‌هاست.
جمهوری اسلامی طی سال‌ها حکومت ننگینش نشان داده جز زبان زور با هیچ زبانی آشنا نیست. از سوی دیگر نیروهای مخالف اعدام در جمهوری اسلامی گر‌چه بی شمارند، اما صدایشان به هم گره نمی‌خورد. جمهوری اسلامی همه را تک به تک سلاخی کرده و هستی آنان را به نیستی کشانده‌ست. این نیروها بدون هیچ بهانه‌ای موظف‌اند به پراکندگی خود پایان دهند و دست در دست هم و با قدرت در برابر جمهوری اسلامی ظاهر شوند. نمی‌شود مخالف اعدام بود، اما به دلایل واهی از کار مشترک برای مقابله با اعدام سر باز زد. ما می‌توانیم پیش از برچیده شدن بساط این مرتجعان، نقطه‌ی پایانی بر اعدام‌های حکومت بگذاریم، مشروط بر این‌که صدایمان علیه کشتار به یکدیگر گره بخورد. عقب راندن حاکمان جنایتکار جز با کار مشترک، جز با همبستگی آزادیخواهان در داخل و خارج میسر نیست. حزب ما برای ایجاد کمپین بزرگی علیه اعدام اعلام آمادگی می‌کند و از جریانات سیاسی مدافع آزادی تقاضا می‌کند که برای عقب نشاندن حکومت دست از سخت گیری‌های گذشته بردارند و علیه جنایتکارانی که جان مردم ایران را تهدید می‌کنند، متحدانه عمل کنند.
حزب چپ ایران (فدائیان خلق) بر این باور است اعدام نه راه، بلکه چاهی است که در برابر حکومت دهان گشوده و مجموعه‌ی این سیستم مستبد و آدمکش را خواهد بلعید. ما از جریانات سیاسی و نهادهای مدنی و مدافع حقوق بشر می‌خواهیم که با ایجاد کمپینی مشترک علیه اعدام، جمهوری اسلامی را به تمکین در برابر مردم وادارند. این حکومت دیر یا زود رفتنی است، اما هر چه پرونده‌ی جنایتش قطورتر شود با مجازات‌های شدیدتری روبرو خواهد شد. نیروهای آزادیخواه هم باید بدانند امروز با هیچ بهانه‌ای نمی‌توانند از کار مشترک برای مقابله با سرکوب فرار کنند. مردم قضاوت سختی نسبت به کسانی که به بهانه‌های مختلف از انجام این وظیفه‌ی انسانی کوتاهی می کنند، خواهند داشت.
هیئت سیاسی – اجرائی حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۲ – ۰۹ مه ۲۰۲۳
