هشتم تیرماه امسال گروهی از مبارزین سیاسی در آرامگاه جان باختگان ۸ تیر گرد آمدند و مزار آن ها را گلباران کردند.
در تاریخ ۸ تیر ۱۳۵۵ در جریان حمله ساواک به یک خانه تیمی سازمان چریک‌های فدایی خلق. حمید اشرف رهبر سازمان و همه اعضای شورای مرکزی آن شامل رضا یثربی، سید‌محمد حسینی حق‌نواز، محمد‌مهدی فوقانی، عسگر حسینی ابرده، یوسف قانع خشک‌بیجاری، طاهره خرم، غلامرضا لایق مهربانی، علی‌اکبر وزیری اسفرجانی، فاطمه حسینی، بعد از چهار ساعت مقاومت کشته شدند.
حمید اشرف یک مبارز استثایی و خستگی ناپذیر بود که بارها از تور ساواک فرار کرده بود. پرویز ثابتی مسئول ادارهٔ سوم مهم‌ترین رکن ساواک در دهه پنجاه، در کتاب در دامگه حادثه درباره حمید اشرف چنین گفته است: «حمید اشرف چریکی بسیار ورزیده بود و هر وقت عواملی از این سازمان دستگیر یا در درگیری کشته می‌شدند، شاه می‌پرسید با حمید اشرف چه کردید؟»
اهداف هر سازمان بیش از هر چیزی در شعارهایهایش بیان می شوند
شعارهای سچفخا تا سال ۱۳۵۵ عمدتا و اساسا اینها بوده اند
“ننگ ونفرت بر اپورتونیسم!
مرگ بر سرمایه، مرگ بر امپریالیسم و سگ های زنجیری اش ،مرگ بر دولت سرمایه داران پیروز باد انقلاب، زنده باد کمونیسم!
“انقلاب در خود انقلاب شکل می‌گیرد و حقیقت این است که حتی انقلاب در طی انقلاب، در جریان عمل مسلحانه، دچار انقلاب می‌شود. انقلابی که با توده‌ای‌ترین و عام‌ترین اهداف آغاز شده، در جریان این مبارزۀ آشتی‌ناپذیر و با توسل به انقلابی‌ترین تاکتیک‌ها، به انقلابی‌ترین اهداف نیز می‌رسد. توده‌ها در جریان این مبارزۀ سخت و طولانی، تحت رهبری پیش‌آهنگ پرولتاریایی، بیش از پیش پرولتاریزه می‌شوند؛ بیش از پیش به رهبری خود ایمان می‌آورند؛ مبارزه با امپریالیسم به مبارزه با سرمایه‌داری مبدل می‌شود؛ مبارزه با سلب مالکیت امپریالیستی، به سلب مالکیت سوسیالیستی مبدل می‌شود.» مسعود احمدزاده، کتاب مبارزه مسلحانه هم استراتژی هم تاکتیک)، تأکید ها از من است!