شوراهای صنفی دانشجویان کشور: مدتهاست که خوابگاه‌های دانشجویی در وضعیت بدی قرار دارند. از مشکلات رفاهی و عدم رسیدگی‌ها گرفته تا اعمال انواع محدودیت‌ها بخصوص در خوابگاه دختران. اما اینیار در دانشگاه فرهنگیان تبریز واحد خواهران (الزهرا)، محدودیت‌هایی اعمال شدند که در زندان هم برقرار نیستند.
محدودیت‌ها در خوابگاه‌های دخترانه
بر اساس گزارش دانشجویان، دانشگاه در بازه فرجه امتحانات ترم تابستانی، برای دانشجویان دختری که تصمیم گرفتند تا در خوابگاه بمانند، محدودیت تردد یک ساعته گذاشته‌است. یعنی دانشجو در طول روز تنها می‌تواند به مدت یک ساعت از خوابگاه خارج شود. در هر بار خروج دانشجو از خوابگاه، مدت زمان خروج ایشان ثبت می‌شود و چنانچه دانشجو بیشتر از یک ساعت خارج از خوابگاه بوده باشد، به حراست معرفی می‌شود. در مواردی که دانشجو از این مقررات تبعیت نکرده باشد، با خانواده‌اش تماس گرفته می‌شود، کارت دانشجویی وی ضبط می‌گردد و اجازه خروج از خوابگاه از وی گرفته می‌شود. درصورت تکرار هم به کمیته انضباطی ارجاع داده می‌شود.
اما این تنها بخشی از این محدودیت‌هاست. به گفته دانشجویان، قریب به ده روز است که آنان به کلی و حتی برای موارد ضروری نیز اجازه خروج از خوابگاه را نداشته‌اند. همچنین به آنان اجازه داده نمی‌شود تا بیرون بروند و در خوابگاه یا پانسیون‌های خودگردان اقامت کنند. مسیولین خوابگاه در پاسخ به دانشجویان گفته‌اند «وقتی دانشجویی بیرون می‌رود دردسر ایجاد می‌کند».
درکنار این محدودیت‌های محیرالعقول، می‌توان به پوشش اجباری چادر در دانشگاه نیز اشاره کرد. لازم بذکر است که در دانشگاه فرهنگیان، سرکوب دوچندان رخ می‌دهد و درصورتی که دانشجویی نسبت به رویه‌های اتخاذ شده اعتراضی بکند، در آینده با مشکلات گزینشی مواجه خواهد شد.
محدودیت‌ها و وضع بد خوابگاه‌های پسرانه
در خوابگاه‌های پسرانه، وضعیت رفاهی دانشجویان اسفناک است. بر اساس گزارشات، در هر اتاق ۲۰ متری ۱۰ دانشجو و در هر اتاق ۴۰ متری ۲۵ تا ۳۰ دانشجو اسکان یافته‌اند. اتاق‌های که علیرغم جمعیت زیاد، حتی کولر و تهویه هوا هم ندارد. درکنار این مسایل، غذای دانشگاه فرهنگیان تبریز کیفیت بسیار پایینی دارد و بسیاری از دانشجویان، دچار مسمومیت غذایی شده‌اند. بخصوص کیفیت غذا در هفته‌های اخیر به شدت افت کرده است. همچنین در خوابگاه پسرانه، احازه تردد با شلوار کوتاه به دانشجویان داده نمی‌شود و مسیولین خوابگاه از دانشجویان خواسته‌اند که درب اتاق‌های خوابگاه را قفل نکنند.
درکنار این مصائب و معضلات، باید به نبود امنیت در اطراف دانشگاه نیز اشاره کرد. به گفته دانشجویان، خیابان‌های اطراف دانشگاه امن نیستند و گزارشات متعددی از دزدی ماشین و زورگیری موجود است. با این حال دانشگاه اجازه نمی‌دهد تا دانشجویان ماشین‌های خود را در پارکینگ بگذارند.
با وجود مشکلات رفاهی متعدد دانشجویان و آزادی‌های روز به روز کوچکتر شده، دانشگاه تنها تمرکز خود را بر پوشش دانشجویان گذاشته است. به گونه‌ای با دانشجو برخورد می‌شود که گویی مجرم است و خوابگاه، زندان اوست، و این شیوه برخورد با دانشجویانی است که بناست معلمین آینده کشور باشند.
