دخمه – سیدعلی صالحی

خروجِ حروف از وَهْمِ واژه
به هیچ از نوشتنِ من می‌رسد،
به هیچ‌تر… که آدمی‌ست.

و به هیچ از اندوه وُ
به هیچ از تمامِ هیچ!
تنها تو را وُ
نام تو را…
چندان که از فرطِ ماه
تاریکِ مطلق‌ام…!

چاپ کن