در آستانه سالگرد خیزش انقلابی شهریور و مهر سال گذشته یاد جانباختگان دهه شصت و به ویژه هزاران اعدام شده سال ۶۷ در فضای متفاوتی گرامی داشته میشود. خیزش انقلابی یکسال گذشته به طور جدی سرنگونی جمهوری اسلامی را نزدیک کرده است. چشم انداز امید بخش به محاکمه سپردن سران جمهوری اسلامی و دست اندرکاران قتل عامهای دهه شصت و عناصر”هیئت مرگ”سال ۶۷ دور نیست. بیشک از فوری ترین اقدامات قدرت و دولت برآمده از قیام درهم کوبنده جمهوری اسلامی، دستگیری و به محاکمه کشاندن سرکردگان رژیم مخوف اسلامی و مجازات آنها است. چهار دهه است مادران خاوران و بستگان رنج دیده قتل عام شدگان دهه شصت و صفوف جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی ایران نبردکنان برای پایان دادن به حکومت سیاه قتل و کشتار و جنایات سازمانیافته دولتی و محاکمه برپادارندگان هولوکاست اسلامی میکوشیم. امسال گرامیداشت استقامت و پایداری هزاران عزیز جانباخته در طول عمر جمهوری اسلامی و به ویژه زندانیان دهه شصت و سال ۶۷ با گرامیداشت وارج گذاری فداکاری نزدیک به یک هزار جانباخته خیزش انقلابی درخشان یکسال اخیر و پیشرویهای این جنبش و نام مهسا امینی (ژینا) گره میخورد. بیشک خیزش انقلابی و پیگیر یکسال گذشته تناسب قوا را به نحو قابل توجهی در راستای تعیین تکلیف نهایی با جمهوری اسلامی به بن بست رسیده و فرسوده قرار داده است. این شرایط مساعد و انقلابی محصول بیش از چهاردهه مبارزه پیگیر جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی و از جان گذشتگی هزاران رزمنده آزادیخواه و کمونیست است.
چهاردهه قبل به دستور خمینی و مشارکت همگانی حاکمان جمهوری اسلامی از هر دو جناح، هزاران کمونیست و آزادیخواه و مخالف جمهوری اسلامی ظرف یک ماه مخفیانه اعدام شدند. اجسادشان با بولدوزر در بیابانهای خاوران زیر خاک مخفی شد و جمهوری اسلامی زندانها را به این طریق از زندانی سیاسی خالی کرد! این قتل عام، مابه ازإ داخلی قبول شکست و آتش بس در جنگ ایران و عراق و برای “پاک سازی” زندانها و ترساندن جامعه بود. چهاردهه دهه قبل خاوران بیابان گمنام و متروکی بود که سران جمهوری اسلامی فکر میکردند، دور از چشم مردم میتوانند آثار جنایت و کشتارشان را در آنجا پنهان کنند. اما دیری نپایید و خیلی زود این محل توسط مردم و خانواده جانباختگان کشف و به گورستان کمونیست ها منصوب شد. بیابان متروکی که قرار بود مخفیگاه آثارشکل گیری حاکمیت اسلام باشد، توسط صدها و صدها خانواده ای که در زیر تله های خاک بدنبال باقیمانده اجساد عزیزانشان میگشتند، به محل همبستگی و اتحاد مبارزاتی تبدیل شد. از آن سال به بعد مبارزه ای بی وقفه برای زنده نگاهداشتن خاوران، جانباختگانش و آرزوی به زیر کشاندن و به محاکمه کشاندن سازندگان این هولوکاست اسلامی در جریان است. هر سال مخفیانه و آشکارا علیرغم فشار قداره بندان اسلامی خانواده قربانیان و مردم در این محل اجتماع کرده و یاد عزیزانشان را گرامی داشته اند. خاوران آشویتس جمهوری اسلامی و نماد به محاکمه کشاندن سران جمهوری اسلامی و کیفر خواست مردم تشنه آزادی است. خاوران پاشنه آشیل جمهوری اسلامی است. تقلاهای مذبوحانه و پنهانکاریهای ناشیانه جمهوری اسلامی برای گم و گور کردن آثار یکی از بزرگترین مقاطع جنایتکاری جمهوری اسلامی فایده ای نداشته و ندارد. خاوران پابرجا و پایدار یکی از مهترین سندهای جنایات جمهوری اسلامی است که سران جمهوری اسلامی باید در مقابل آن پاسخگو باشند.
جوانان و زندانیانی که تابستان ۶۷ در جوخه های اعدامهای جمعی و شبانه در دسته های صدها و دهها نفره با پیکرهای شکنجه شده به قتل رسیدند، جرمی جز مخالفت با شکل گیری همین حکومت فقر و خفقان اسلامی را نداشتند. اینها کمونیست ها و آزادیخواهانی بودند که در راه مقاومت در مقابل شکل گیری یک حکومت ضد بشری اسلامی جانباختند. خاوران از مراکز و بناهای مهم، بازگو کننده مقطع مهمی از تاریخ شکل گیری جمهوری اسلامی ایران و ایستادگی در مقابل آن و گورستان هزاران هزار جانباخته عزیز و گرامی راه سوسیالیسم و آزادی است. مبارزه ای که این عزیزان مبشر آن بودند، اکنون در ابعادی گسترده تر ادامه دارد.
بارها نوشتیم ” دور نیست آن روزی که سران جمهوری اسلامی به جرم کارنامه سراسر جنایات و ننگین همه دوران حاکمیتشان به سزای اعمالشان میرسند”. به نظرم آن روز بسیار نزدیکتر شده است. جمهوری اسلامی زیر ضرب مبارزات گسترده و جنبش سرنگونی قدرتمند و خیزش انقلابی یکسال گذشته به پایان عمرش نزدیک شده است. سران این نظام مخوف اسلامی و همه جانیان و قاتلانش به سزای اعماشان خواهند رسید.
شهریور ۱۴۰۲
