آه از این‌همه هجرتِ بی‌رفتن،
آه از این همه ظلمتِ بی‌چراغ،
آه از این‌همه عَزا،عَزا،عَزا…!
هذا…همه‌ی ما هلاک شدگانِ همین همهمه‌ایم.
فقط حرف…حرف…حرف…!
نترس
پنجره را نبند
پرده را کنار بزن
نگاه کن
همه‌ی آن‌ها همه‌ی ما هستیم
بی‌شباهت به یک واژه
به یک عبارت
به یک اتفاق…
عاشقانه‌تر این است که به یاد آورم:
وقتی تو نیستی
من به چه دردِ این چشمْ به راهْ ماندگان می‌خورم!؟
