بیست و پنجم نوامبر، روز جهانی منع خشونت بر زنان است که تاریخچه آن به سال۱۹۶۰ برمی گردد، روزی که خواهران میرابل در راه مبارزه با حکومت دیکتاتوری رافائل توروخیو در جمهوری دومینیکن کشته شدند. بعد از سال ها و در پی مبارزات مداوم زنان در سال ۱۹۹۹ سازمان ملل ۲۵ نوامبر را به عنوان روز جهانی منع خشونت علیه زنان به رسمیت شناخت. از روزی که خواهران میرابل به قتل رسیدند، شصت و سه سال می‌گذرد و خشونت علیه زنان در سراسر جهان هم چنان ادامه دارد.
جنبش زن، زندگی، آزادی، جنبشی اعتراضی و انقلابی که با قتل ژینا مهسا امینی ۱۴۰۱ در ایران آغاز شد، با یکی از خواسته های محوری در مبارزه با خشونت دولتی حجاب اجباری و براندازی نظام جمهوری اسلامی شروع شد. به جرأت می توان گفت در بیش از یک سال گذشته زنان ایران اما، بدترین و بهترین وضعیت را در تاریخ مبارزات صد ساله خود علیه خشونت های دولتی داشته اند:
بدترین از این نگاه که به دنبال کشته شدن ژینا مهسا امینی به دست گشت ارشاد، زنان زیادی از جمله هنرمندان، خبرنگاران، دانشجویان، دانش آموزان، کوئیرها، کارگران، وکلا، پزشکان، پرستاران، مادران … در ادامه اعتراضات خود کشته یا از کار اخراج، دستگیر، زندانی و شکنجه شدند.
در مدارس دخترانه، دانش آموزان را با مواد سمی در سراسر کشور به طور پیوسته و سازماندهی شده دولتی، مسموم کردند. چشمان دختران و پسران را در تظاهرات با ساچمه ها نابینا کردند و زخمی ها را از بیمارستان ها به زندان ها منتقل کردند. مادران جانباختگان حتی حق عزاداری و اجرای مراسم یادبود ندارند. گرانی و نداشتن امکانات حداقل تغذیه کودکان، بیکاری جوانان، نداشتن مسکن، کمبود دارو و ده ها مشکل زندگی بر دوش زنان سنگینی می کنند.
و بهترین وضعیت از این نگاه، جهان صدای زنان ایران را در راه مبارزه با خشونت سیستماتیک دولتی بر زنان به خوبی شنید. برای همبستگی با زنان ایران، جایزه جهانی صلح نوبل به خانم نرگس محمدی، مبارز زندانی و مدافع حقوق بشر و زنان ایران اهدا شد. هم چنین پارلمان اروپا بالاترین جایزه خود، یعنی جایزه ساخاروف را برای پاسداشت انقلاب زن زندگی آزادی، به ژینا مهسا امینی و جنبش زن زندگی آزادی تقدیم کرد و بار دیگر صدای آزادی خواهی زنان ایران در جهان پر آوازه تر شد.
شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران بر این باور است که گرچه زنان مبارز زیادی از جمله زینب جلالیان ها، نرگس محمدی ها، سپیده قلیان ها در زندان به سر می برند، رژیم جمهوری اسلامی دیکتاتور و ضد زن نخواهد توانست با کشتن آرمیتاها و دستگیری زنان، جنبش مبارزاتی صد ساله زنان به ویژه خیزش زن زندگی آزادی را از بین ببرد. ما بدون درخواست و انتظاری از این رژیم عقب مانده اسلامی، از تمام مردم ایران و نهادهای حقوق بشری، احزاب مردمی و انجمن های زنان و همه برابری طلبان می خواهیم برای ریشه کن کردن خشونت بر زنان و جامعه ای عادلانه و برابر تا محو هر گونه تبعیض دست در دست هم تلاش کنند و به مبارزه خود ادامه دهند.
زنده باد همبستگی جهانی برای رفع هرگونه خشونت بر زنان
شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران
نوامبر ۲۰۲۳
امضاکنندگان:
۱ – انجمن جمهوری خواهان آلمان و هلند
۲ -انجمن حقوق بشر و دموکراسی برای ایران – هامبورگ
۳ – انجمن فرهنگی ایران و سوئیس – ژنو
۴ – بنیاد اسماعیل خویی
۵ – حزب آزادی و رفاه ایرانیان (آرا)
۶ – حامیان مادران پارک لاله – هامبورگ
۷ – حامیان مادران پارک لاله – فرزنو
۸ – زنان برای آزادی و برابری پایدار
۹ – صدای زنان سوسیال دموکرات ایران
۱۰- فدراسیون اروپرس
۱۱- کانون مدافعان حقوق بشر کردستان
۱۲- کارزار حقوق بشر برای ایران
۱۳- کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی – پاریس
۱۴- کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران – هجا
۱۵- کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران – شیکاگو
۱۶- کمیته حقوق بشر جنوب کالیفرنیا
۱۷- کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی
۱۸- مادران پارک لاله – دورتموند
۱۹- مادران صلح مونترال
۲۰- نهاد «همه حقوق بشر، برای همه، در ایران»
۲۱- همبستگی ملی ایرانیان فرزنو – کالیفرنیا
۲۲- همبستگی جمهوری خواهان ایران (هجا) – مونترال
۲۳- همبستگی برای حقوق بشر در ایران – کلگری
