چکامه اگر
در پرده‌ی امید نیست
که نغمه ساز می‌‌کند
و کلام اگر مدام
زخمه به تارِ ملال می‌‌زند ،
سزاوارِ سرزنش اش به شمار نیارید.
بسیطِ تخیّل شاعر آینه یی ست
در معبرِ واقعه
قامت کشیده هوشیار و
گوش بزنگ ؛
و شعر
خود تجلّی بازتابِ تجربه‌هایی ست
غسل کرده در آبشارِ عاطفه .
[ و دریغا
که در این وانفسا
طعمِ حنظل دارد همه‌ی حادثه‌ها . ]
***
خرده گیران، هان !
پس این گفته به یاد آرید
تا به افترایِ سخن تلخی
دگرم دل میازارید.
*********
تیبوران-۲ دسامبر ۲.۱۴
جهانگیر صداقت فر
