هارتص – گیدئون لوی: دویست و شصت نفر از این کودکان نوزادانی بودند که هنوز یک سال هم نداشتند. کودکانی که نتوانستند اولین تولد خود را جشن بگیرند و هرگز هیچ چیز دیگری را جشن نخواهند گرفت. برخی از نامهای آنها عبارتند از: عبدالجواد حسو، عبدالخالق بابا، عبدالرحیم عوض، عبدالرئوف الفراء، مراد ابوسیفان، نبیل العیدی، نجوا رضوان، نسرین النجار، عدیالسلطان، زید ال بهبانی، زین الجاروشا، زین شطاط. پدر و مادرشان چه رویاهایی برایشان داشتند؟ سپس صدها نام از کودکان یک و دو ساله وجود دارد. کودکان نوپای سه یا چهار ساله؛ کودکان پنج، شش، هفت یا هشت ساله، تا جوانانی که در هنگام مرگ ۱۷ ساله بودند.
هزاران نام، یکی پس از دیگری، از ۱۱۵۰۰ کودک کشته شده توسط نیروهای ارتش اسرائیل در غزه طی چهار ماه گذشته. فهرست این اسامی شبیه صحنه های پایان فیلمی است که با آهنگی غم انگیز در حال اتمام است و نام بازیگران و افرادی را که نقشی ایفا کرده اند را نشان می دهد، فیلمی طولانی که هنوز ادامه دارد.
شبکه الجزیره فهرست اسامی شناسایی شده را به نقل از گزارش وزارت بهداشت حماس در آخر هفته منتشر کرد در مجموع ۱۱۵۰۰ کودک تا به حال کشته شدند. از هر ۱۰۰ کودک ساکن غزه یکی کشته شده است و در هر ۱۵ دقیقه یک کودک در غزه کشته می شود.
در اینجا کودکانی شاهد مرگ عزیزانشان بودند، والدینی که نوزادانشان را دفن کردند، افرادی که بدن خود را از زیر آتش و آوار بیرون آورده بودند، هزاران کودک معلول و ده ها هزار نفر برای همیشه در شوک بودند. طبق آمار سازمان ملل، ۱۰ هزار کودک هر دو والدین خود را در این جنگ از دست داده اند. در این جنگ در هر ساعت دو مادر جان خود را از دست می دهند.
هیچ توجیه و توضیحی و هیچ بهانه ای چون این داستان که «حماس مسئول همه این ماجراست» و یا بهانه اینکه حماس در میان غیرنظامیان پنهان شده است، نمی تواند این وحشت را بپوشاند . شاید اصلا بهتر بود که دستگاه تبلیغاتی اسرائیل ساکت می ماند و حتی تلاشی هم برای توجیه کشتار نمی کرد. وحشتی با این گستردگی هیچ توضیحی جز وجود ارتش و حکومتی که فاقد هر گونه مرز قانونی و اخلاقی است ندارد.
به این نوزادان فکر کنید که در گهواره و پوشک خود مردند، به کودکانی که سعی کردند برای نجات جان خود فرار کنند، و تلاش آنها بی نتیجه ماند. برای لحظه ای چشمان خود را ببندید و ۱۰ هزار بدن کوچک را تصور کنید که در کنار هم قرار گرفته اند. حالا چشمانتان را باز کنید و گورهای دسته جمعی، اورژانس های شلوغ و یا آمبولانس ها را ببینید که به سرعت وارد می شوند و کودکان بیشتری را به بیرون پرتاب می کنند ،که معلوم نیست که کشته شده اند و یا زنده هستند.
این تصویر زندگی و آنچیزی است که در حال حاضر در فاصله ای کمی بیش از یک ساعت رانندگیی تا تل آویو در حال وقوع است. این فجایع بدون هیچ بحث عمومی در مورد رفتار خشونت آمیز اسرائیل که به خود اجازه داده است این بار بیش از هر زمان دیگری در غزه خشونت به راه بیاندازد و بدون هیچ گزارشی به مردم در حال انجام است . این فجایع درحال انجام است اما کسی در اسرائیل فکر نمی کند که پیامدهای این کشتار دسته جمعی چه خواهد بود، کسی به این فکر نمی کند که چه بهایی برای این جنایت ها باید پرداخت و چه چیزی بدست می آوریم. امروز فقط شنیده می شود که ” ما داریم بچه ها را می کشیم ، مزاحم ما نشوید.”
بکار گرفتن کلیشه ها مبتذل و رقت انگیزی چون : “آنها شروع کردند”، “چاره ای نیست”، “از ما می خواهید چه کار کنیم؟” و ما “ارتش اسرائیل تمام تلاش خود را برای جلوگیری از کشتار مردم بی گناه انجام می دهیم.” از طرف ارتش اسرائیل در حقیقت نشاندهنده این است که اسرائیل هیچ اهمیتی نمیدهد، حتی هیچ علاقهای هم ندارد. آخرش اینکه “فلسطینی ها فرزندان خود را دوست ندارند” و در هر صورت، ” آخرش این بچه ها بزرگ هم که شوند، تروریست خواهند شد”.
با این وجود، اسرائیل در حال نسل کشی در غزه است و سربازانش در کشتار کودکان در حال رقابت با بیرحمانهترین جنگها هستند. اینها را نه می شود و نه می توان فراموش کرد.
چگونه ممکن است مردمی کسانی را که فرزندانش را چنین بی رحمانه کشتند را فراموش کنند؟
چگونه افراد با وجدان در سراسر جهان می توانند در برابر چنین کشتار دسته جمعی کودکان سکوت کنند؟
این که اسرائیل بدون کمترین ناراحتی وجدان و اشک و آهی در داخل این کشور به دنبال جنگ بیشتر تا زمان دستیابی به “پیروزی نهایی” است، جهان را مقید نمی کند. دنیا از دیدن این فجایع شوکه شده است.
حقیقت این است که نمی توان سکوت کرد. حتی اسرائیل که در غم و اندوه و نگرانی خود برای سرنوشت گروگان ها گرفتار است، اسرائیل که خود در ۷ اکتبر شاهد وحشت بود، نمی تواند آنچه را که در غزه اتفاق می افتد نادیده بگیرد.
هفت دقیقه طول می کشد تا لیست هزاران کودک مرده نمایش داده شود، با همان شتابی که زندگی فلاکت بارشان گذشت. در آخر، کسی نمی تواند ساکت بماند. این هفت دقیقه ایست که شما را خفه، مضطرب و عمیقا شرمنده می کند.
متن اصلی این مقاله را در روزنامه هاآرتص در اینجا می توان مشاهده کرد.https://www.haaretz.com/opinion/2024-02-04/ty-article-opinion/.premium/11-500-children-have-been-killed-in-gaza-horror-of-this-scale-has-no-explanation/0000018d-6fe9-d4f1-a18d-fff9c4010000?utm_source=App_Share&utm_medium=iOS_Native
*فهرست اسامی کودکان کشته شده ی فلسطینی در جریان تهاجم اسرائیل به غزه که تا کنون شناسایی شده اند:
https://interactive.aljazeera.com/aje/2024/israel-war-on-gaza-10000-children-killed/
مطالب مرتبط با اين مقاله:
- قطعنامه سازمان ملل از نگاه اسرائیل: “لکه ننگ اخلاقی”، “غیر مشروع” – برگردان: رضا فانی یزدی
- پرونده آفریقای جنوبی علیه اسرائیل؛ فراخوانی برای رهایی از امپراتوری غرب – تونی کارون، برگردان: رضا فانی یزدی
- یک موشک اسرائیلی؛ هفت کشته فلسطینی، چهار تا برادر – روزنامه “هاآرتس”، برگردان: رضا فانی یزدی
- هارتص: از فرستادن فرزندانمان برای مرگ در غزه خودداری کنید – ترجمه ی: رضا فانی یزدی
توجیه که زیادی میکنن ولی هیچ عقل سالمی قبول نمیکند.
حتی کسی که قتل های زنجیری مشهد را انجام داده بود جنایت خودش را توجیه میکرد و از نظر خودش کار خوبی کرده بود ولی آیا هیچ آدم عاقلی حرفش را پذیرفت؟