مقاومت و مبارزه زنان از همان نخستین روزهای حاکم شدن جمهوری اسلامی با فراز و فرودهایی تداوم داشته است. زنان اولین نیروی اجتماعی بودند که تمام قد در روزهای میانی اسفند ۵۷ اقتدار خمینی را به چالش کشیدند. پتانسیل قوی زنان از همان اوایل انقلاب خیمه اسلام و نظام سیاسی آن را به لرزه انداخت. ترازنامه ۴۵ سال حاکمیت بربرمنشانه نظام جدا از سرکوب همه نیروهای سیاسی که در جهت سازماندهی جنبش تلاش می‌کردند مرعوب کردن زنان، سرکوب مراسم ۸ مارس، اسیدپاشی زنجیره‌ای، مسموم کردن دختران، تجاوز در زندان و تعرض جنسی در هنگام بازداشت، ممنوع کردن سقط جنین، تبلیغ و رواج کودک همسری، وام ازدواج و تبلیغ بچه‌دار شدن، محرومیت زنان در رشته آواز، رقص و باله، حق سفر، طلاق، حضانت فرزند، نهادینه کردن فرهنگ پدر-مردسالاری، خشونت کلامی، جنسی- جنسیتی و کشتن زنان به‌وسیله همسران، شریک زندگی، برادر… نبوده است. البته ستم بر زنان و سایر دگرباشان جنسی به ایران محدود نمی‌شود، بلکه در بخش قابل توجهی از کشورهای جهان اعمال می‌شود که مایه شرمساری بشریت است.
از همان آغاز سیطره‌ی نظام جدید تاکنون کشاکش بین زنان و رژیم اسلامی به اشکال فردی و جمعی ادامه دارد. خیزش زن، زندگی، آزادی بازتاب خشم فرو خورده و سرکوب سیستماتیک علیه زنان بود که در نبردی باشکوه جهانیان را به شگفتی واداشت و همبستگی و همدلی چشم‌گیری را در مقیاس َبزرگ ایجاد کرده، امید به تغییر و تحول را پررنگ‌تر و امکان آنرا ملموس‌تر کرده است. دختران و زنان ایران با خیزش خود فرهنگ حاکم بر جامعه را در راستای برابری و آزادی دگرگون کرده و با شعارهایشان مرز حاشیه و مرکز، ستم‌های اتنیکی، زبانی، دینی، جنسی و جنسیتی را برجسته کرده‌اند و دفاع از حقوق همه آحاد جامعه، حق شهروندی را فراسوی مذهب، زبان. جنسیت… در دستور کار سیاسی جامعه قرار داده‌اند. جنبش علیه اعدام و مقاومت و مبارزه خانواده‌های دادخواه، خصوصا مادران زندانیان سیاسی برگ زرین و یگانه‌ای در تاریخ مبارزاتی ایران به‌شمار می‌رود و شکست پروژه‌های حجاب اجباری را باید نتیجه بلافصل خیزش انقلابی ژن، ژیان، ئازادی تلقی کرد.
فاصله فقر و ثروت، در کنار تورم و گرانی، بیکاری و بی‌آبی، فساد و سرکوب، هوای ناپاک و نابودی محیط زیست … و دهها معضل بزرگ دیگر بستر مناسب موج بعدی جنبش را فراهم و آماده خواهد کرد. با درس‌گیری از دستاوردهای جنبش زنان توشه‌ای برمی‌گیریم برای پیشروی و همبستگی جنبش‌های اجتماعی که بر پرچم آن نوشته شده که رهایی زنان یکی از شرط‌های اساسی رهایی جامعه محسوب می‌شود. ما بار دیگر برای گرامی داشت روزجهانی زن در روز شنبه ۹ مارس ساعت ۱۲:۳۰ در
Am Ernst-August-Platz
گردهم می‌آییم.
رزم زنان ایران و جهان در آستانه ۸ مارس مستحکم‌تر باد
زندانی سیاسی آزاد باید گردد.
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی.
زنده باد آزادی و برابری
کانون کنشگران دموکرات و سوسیالیست هانوفر
