جنگ نتانیاهو ناموفق ترین جنگ در تاریخ اسرائیل است. از ۷ اکتبر وضعیت کشور در همه جبهه ها بدتر شده است. اکثر شهروندان اسرائیل در سرزمین خیالی و یا در وحشت و اضطراب حاصل از انفجار ها زندگی می کنند و هنوز با واقعیت کنونی کنار نیامده اند.
این غم انگیز، وحشتناک و مهمتر از همه شگفت انگیز است، زیرا که امروز اسرائیل با ضعیف ترین دشمن تاریخ جنگ های خود مواجه است. گرچه این دشمن ظالم، وحشی، فریبنده، و فاقد هرگونه وجدان اخلاقی حتی نسبت به مردم خود است، اما بدون لشکر، هواپیما، تانک، خودروهای زرهی و یا زیردریایی است.
اسرائیل در اولین ضربه ۷ اکتبر شکست خورد. ما بگونه ای از خود راضی و بدون آمادگی گرفتار شدیم، ۱۲۰۰ غیرنظامی و سرباز را از دست دادیم که کشته شدند، ۲۴۰ نفر اسیر و هزاران نفر زخمی شدند. فهرست بلندبالایی از پایگاه‌های نظامی ما مورد تهاجم قرار گرفت، ده‌ها محله و مکان مسکونی مردم ما به مکان‌های قتل عام، تخریب و غارت تبدیل شدند.
در جنگی که از۸ اکتبر تاکنون ادامه دارد، اسرائیل علیرغم قهرمانی و فداکاری های سربازان و فرماندهان این کشور پیروز نشده است. از این تعداد ۲۵۲ نفر در جنگ کشته و هزاران نفر نیز مجروح شده اند. تعداد آسیب دیدگان روانی که در آینده در میان ما قدم خواهند زد، هنوز قابل تخمین نیست. تنها چهار گروگان در عملیات نظامی بازگردانده شده اند، برخی از گروگان ها در بحبوحه درگیری ها جان خود را از دست داده اند.
حماس ضربه سختی خورده است، اما از بین نرفته است. این هفته باز برای بار دیگر موشک ها به اشدود و سدروت شلیک شد. سربازان ارتش اسرائیل و مامورین شین بت در حال جنگیدن در محل هایی هستند که قبلاً در مراحل اولیه عملیات جنگی فتح شده بود و حالا دوباره جنگجویان حماس و جهاد اسلامی موفق به بازگشت به آن مناطق شده اند.
اسرائیل هر توجیهی را برای واکنش نظامی بیرحمانه داشت. حماس به مرزهای سال ۱۹۴۸ حمله کرد، به قلمرو مستقلی که امروز هیچ مناقشه ای جدی درباره آن وجود ندارد (به جز در مورد کسانی که از اسرائیل متنفر هستند و یا یهودی ستیزان حرفه ای و یا دیوانه های “چپ” ). تروریست های حماس با حمایت و خوشحالی بسیاری از ساکنان غزه، یک جمعیت غیرنظامی را که بیشتر آنها جویای صلح و همزیستی و در هر صورت بی گناه و بی دفاع بودند، به قتل رساندند، مورد آزار و اذیت قرار دادند، تجاوز کردند و ربودند.
بنا بود که این موجه ترین و اخلاقی ترین جنگ اسرائیل از سال ۱۹۴۸ باشد. در عوض، پس از نیم سال، موقعیت اسرائیل در جهان در مرگبارترین شرایط در تاریخ کوتاه خود قرار دارد. بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر بیمار و ترسو، به همراه شرکا و همکارانش مقصر این شکست هستند.
همه چیز باید طور دیگری انجام می شد. یک کارزار سریع، کوتاه، با اهداف واقع بینانه – نه مسیحایی – که هدف آن ضربه سختی به دشمن بود.
نه از سر انتقام جویی و ناامیدی و نیاز به تخلیه، بلکه بیشتر به منظور بازدارندگی و به عنوان ابزاری برای تغییر اساسی در واقعیتی که بین غزه و نقب و در نهایت بین فلسطین و اسرائیل است.
پس از یک حمله هوایی و توپخانه ای، کشتن هر چه بیشتر مردان حماس، عقد یک معامله جامع برای مبادله اسرا و گروگان ها و تثبیت مجدد مرزها و انتقال مدیریت نوار غزه به غرب و اعراب میانه رو با محوریت سازمان آزادیبخش فلسطین در کرانه باختری رود اردن که مدت ها پیش کشور اسرائیل نیز موجودیت آن را به رسمیت شناخته بود، امکان پذیر بود.
چنین ترتیبی از اتفاقات می‌توانست به سرعت توجه اسرائیل را از نظر دیپلماتیک و ناگزیر از نظر نظامی به مقابله با فاجعه واقعی که نتانیاهو و دولت اوست متوجه کند، دولتی که از فردای ۸ اکتبر تخلیه تحقیرآمیز و احمقانه شمال اسرائیل را موجب شد، سرزمینی شکوفا، صلح طلب و مؤید حیات، که در دهه گذشته واقعاً به طرز شگفت انگیزی از ۴۰ سال به لحاظ مشکلات امنیتی بهبود یافته بود.
و دوباره: منطقه ای در خطوط آتش بس ۱۹۴۹، بدون هیچ مناقشه ارضی واقعی (به غیر از ۱۴ مورد جزئی و قابل حل)، بدون هیچ گونه تحریکی از طرف اسرائیل، که به سادگی در یک روز روشن مورد حمله قرار گرفت و به دستور دولت تخلیه و رها شد.
نزدیک به نیمی از سال گذشت، اسراییل کتک خوره و زخمی، ترسان و منزوی، خود خوره ای که بزودی ورشکسته می شود، تا گردن با ایالات متحده و بهترین دوستانش درگیر است. خالی از امید، چشم انداز و هر افقی.
ممنون بی بی (نتان یاهو) شما بزرگترین جنایتکار در تاریخ قوم یهود و کشور اسرائیل هستید.
متن اصلی این مطلب در لنک زیر قابل دسترسی برای مطالعه است:
دستت درد نکند رضا فانی عزیز. آدمهای این روزها آنچنان اگر درمقابل یا کنار شرایستاده اند در یاد و خاطره حداقل دوستان و آشنا یانشان میمانند. و از ان مهمتر در مقابل وجدان بیدار خودشان پاسخگو هستند.