اسماعیل بخشی : «تصاویری که مشاهده می‌کنید، مربوط به حضور فرزندان کارگران در بیست و پنجمین روز اعتصاب کارگران نیشکر هفت‌تپه است. «سپهر» نام پسر قهرمان ماست. در این اعتصاب به‌دلیل گرمای شدید و ویروس کرونا، پدران با وجود شوق فراوان فرزندان‌شان، مانع از حضور آنها در تجمعات شدند، اما سپهر وقتی غم و شرمندگی پدر را در خانه می‌بیند، دیگر تاب نمیاورد و اصرار می‌کند که باید باشد، می‌آید تا به پدر بگوید شرمنده نباش، چون سرو سرت را بالا بگیر، تو اسوه‌ی شرافتی پدر، غمگین نباش من کنارت هستم. سپهر نوجوان‌مان می‌آید جلوی درب فرماندری، رو به کارگران می‌ایستد، پلاکاردی در دست می‌گیرد که روی آن خلع ید کسانی را طلب می‌کند که باعث خالی شدن جیب و سفره‌ی خانواده و البته، شرمساری پدرش شده‌اند….
کارگران شعار می‌دهند کنارشان می‌ایستند، سخنرانی می‌کنند می‌ایستند، مسئولین بی‌خیالند و اهمیتی به بی‌نانی سفره‌ی کارگر نمی‌دهند و همچنان سپهر، کنار کارگران و پدرش می‌ایستد، دمای هوا گرم و گرم‌تر می‌شود و تا آخرین رمق می‌ایستد و ستاره می‌شود…
اما دمای هوا پنجاه درجه است و ستاره سپهرمان بیش از توانش ایستاده است. از گرما و گرسنگی ضعف می‌کند، ولی پلاکارد را زمین نمی‌گذارد تا اینکه جان‌هامان به فدایش، از حال می‌رود و تن نازنینش نقش زمین می‌شود…
کارگران با دیدن این صحنه، خون‌شان به جوش می‌آید و هرچه فریاد دارند بر سر کسانی که مسبب این بی‌شرمی شده‌اند، می‌زنند.
و امروز اسوه، الگو و قهرمان ما سپهری است که در اعتصاب کارگران هفت‌تپه حاضر می‌شود، تا آخرین توان می‌ایستد تا به پدر و کارگر رنج دیده‌ی خود بگوید:
فرزند کارگرانیم کنارشان می‌مانیم
و ما هم به پسر قهرمان‌مان می‌گوییم:
ما همه سپهریم، برایش می‌میریم».
«از صفحه‌ی اینستاگرام اسماعیل بخشی»
