رفقای گرامی،
حزب تودهٔ ایران به مناسبت فرارسیدن ۱۹ بهمن‌ماه و پنجاهویکمین سالگرد جنبش سیاهکل، جنبشی که می‌توان آن را آغاز رسمی و علنی جنبش فدایی در میهن‌مان دانست، درودهای صمیمانهٔ حزب، اعضا، و هوادارانش را به همهٔ رفقای فدایی تقدیم می‌دارد.
جنبش فدایی در دوران سخت استبداد پهلوی، نظام استبدادی، فاسد، و ضد مردمی سلطنتی را به‌چالش طلبید. در طریق این عزم انقلابی، شماری از رفقای فدایی در مسیر تحقق آرمان‌های آزادی و استقلال و عدالت اجتماعی جان خویش را فدا کردند. مبارزات دهه‌های اخیر حزب ما و فدائیان خلق ایران (اکثریت) در راه دموکراسی، آزادی، و عدالت اجتماعی و در راستای طرد استبداد و رژیم ولایت فقیه و همچنین مخالفت با تحریم‌های ضد انسانی امپریالیسم آمریکا، پیوندهایی معین با یکدیگر دارند. حزب تودهٔ ایران همواره بر این امر تأکید داشته که توافق در همکاری عملی حزب و سازمان در عرصه‌های مرتبط با پیش‌بُردِ مبارزهٔ بغرنج کنونی به‌منظور رهاندن مردم زحمتکش میهن‌مان از حاکمیت استبدادی رژیم ولایت فقیه و پایه‌ریزی آینده‌‌ای دموکراتیک و آزاد از اهمیت برخوردار است.
رفقا!
بزرگداشت پنجاهویکمین سالگرد جنبش فداییان خلق، در اوضاع‌واحوالی بسیار حساس از حیات سیاسی و اجتماعی میهن‌مان برگزار میشود، اوضاعی که نارضایی روزافزون مردم ما و بازتاب‌هایش در برپایی اعتراض‌ها و اعتصاب‌های مکرر و گستردۀ مردمی از جمله مبارزۀ دلیرانۀ معلمان، بازنشستگان، و کارگران کارگاه‌ها و مجتمع‌های مختلف تولیدی و صنعتی کشور را در آن شاهدیم. هم‌زمان با این واکنش‌های مردمی، ادامۀ بحران‌های عمیق سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کنونی که نتیجهٔ سیاست‌های فاجعه‌بار و نابخردانۀ سران رژیم ولایی است، میهن‌مان را در شرایطی دشوار و درعین‌حال تعیین کننده قرار داده است.
رفقا!
انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۴۰۰ و نتایج آن نقطه‌عطفی در روند حرکت حاکمیت جمهوری اسلامی به‌سمت تمرکز بیش‌ازپیش قدرت در دست رهبران فاسد سپاه و سرمایه‌داری کلان تجاری و دیوان‌سالار کشور بوده است. روی کار آوردن جنایتکاری همچون ابراهیم رئیسی که از مسئولان و مجریان اصلی فاجعهٔ ملی کشتار هزاران زندانی سیاسی در تابستان سال ۱۳۶۷ بوده است و همراه با آن برگماشتن کابینه‌ای کاملاْ نظامی شده متشکل از سرداران سپاه، بر این تحلیل ما تأکید دارد که جمهوری اسلامی خود را برای ادامۀ حیاتش پس از خامنه‌ای آماده می‌کند. اگرچه نقطه قوت عملکرد نیروهای مردمی- به‌جز اقلیتی کوچک که هنوز به استحالهٔ رژیم زیر لوای شعار انتخاب میان “بد و بدتر” معتقدند- در انتخابات ۱۴۰۰ تحریم وسیع این نمایش مفتضحانه در برگماری رئیسی بر مسند ریاست بود، اما با کمال تأسف نیروهای مترقی و آزادی‌خواه کشور، به‌رغم تلاش‌های حزب تودۀ ایران نتوانستند در این زمینه تلاشی مشترک را سازمان‌دهی کنند.
رفقا!
ادامه و گسترش کیفی مبارزات گستردهٔ کارگران و زحمتکشان، پیکار دلیرانه و راه‌جویانهٔ معلمان و بازنشستگان در کنار جوانان و دانشجویان کشور، حضور فعال روشنفکران، هنرمندان، و نویسندگان مردمی و ترقی‌خواه، مقاومت ستایش‌بر‌انگیز زنان کشور بر ضد نقض بدیهی‌ترین خواست‌ها و حقوق مردم از سوی رژیم، و جلب همبستگی وسیع با این مبارزات عرصه‌ها‌یی‌اند که نیروهای سیاسی کشور در سیاست‌گذاری‌شان باید درنظر بگیرند. درپیش گرفتن عملکرد هماهنگ و واقع‌گرایانه که ادامهٔ حضور توده‌ها را در میدان مبارزات سیاسی روز میهن‌مان سهل و میسر کند، از جمله عرصه هایی هستند که نیروهای ترقی‌خواه جامعه باید به آن توجه داشته باشند. حزب تودهٔ ایران، از دیرباز، برپایی گسترده‌‌ترین جبههٔ متحد متشکل از نیروهای ترقی‌خواه و دموکراتیک میهن‌مان را راهکار درست سازمان‌دهی مبارزۀ مؤثر در مسیر دستیابی به دموکراسی واقعی، آزادی پایدار، و عدالت اجتماعی در کشورمان دانسته و همچنان بر این اعتقاد است. ما معتقدیم که بدون تلاش متحد و کنش هماهنگ همهٔ نیروهای مدافع حقوق بشر و معتقد به دموکراسی و عدالت اجتماعی در زمینه‌های گوناگون پیرامون هدف‌هایی مشترک، طرد رژیم ولایت فقیه- در حکم سد اساسی در راه تحول‌های مترقی در میهن ما- امکان‌پذیر نخواهد بود.
ما در پنجاهویکمین سالگرد جنبش فداییان خلق برای همهٔ رفقای فدایی و مبارزان راه صلح، دموکراسی، و سوسیالیسم آرزوی موفقیت داریم.
با گرم‌ترین درودهای رفیقانه
کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران
۱۸ بهمن‌ماه ۱۴۰۰
حکایت حزب توده و سازمان چریکهاى فدائی خلق ایران حکایت جن و بسم الله هست (مثال اسلامى شاید بمذاق خوشتر آید)چرا که اگر (جن) اسم واقعى این سازمان بکار برده شود، بسىم الله (حزب توده) از وحشت تهى میشود. ابتدا اینکه ١٩ بهمن سالگرد بنیان گذارى سازمان چریکهاى فدایى خلق ایران نیست و این بر همگان از جمله توده اى ها آشکار و مبرهن هست. جانان زلالى که حماسه سیاهکل را رقم زدند حتى خود و حرکت مبارزانى خود را بنام سچفخا نخواندند چرا که این نام ماه ها بعد مشخصه رهروان آنها شد. دوم اینکه حرکت مبارزاتى چریکهاى فدایى، ابدا شکل جنبش بخود نگرفته بود. سوم اینکه لقب فدایىان خلق صفت بخش بخصوص از این سازمان هست که مبارزه مسلحانه را نفى کرده و مجذوب فعالیت ها و نظرات مخرب و فاجعه بار حزب توده شدند.
آیا بعداز ٢۴ سال فاجعه پشت فاجعه که از حزب توده نشات گرفته و میگیرد، زمان آن نرسیده که حداقل با خود صادق باشیم و اگر ضدیتى با شکل مبارزاتى چریکى(مسلحانه) داریم به شعور جامعه احترام بگذاریم و نام یک جریان را بدلخواه خود تغییر ندهیم تا به از این راه منفعتى سراغمان بیاید
کسانى که اندیشه و قلب شان در گرو مبارزات سچفخا هست به جد و ابدا خواهان تبریک و تشکر حزب توده نیستند و این تبریک و تشکر را نشان بى احترامى بخود میبینند