وظیفه ی ما این است که به جهنم در اوکراین پایان دهیم! جرمی کوربین – برگردان: حمید پارسا

من از دیدن این همه جوان در خیابان‌های مسکو و سن پترزبورگ، در بسیاری از شهرهای سراسر روسیه الهام گرفتم. آن ها می‌گویند این کار به نام آنها انجام نشده است و آنها این جنگ را نمی‌خواهند – دقیقاً به همین زبان، بسیاری از ما در آستانه حمله به عراق وقتی می‌گفتیم این کار به نام ما انجام نمی‌شود. همان طور که آمریکایی‌ها در مورد جنگ ویتنام گفتند

جرمی کوربین، رهبر سابق حزب کارگر در این مقاله توضیح می دهد چرا باید از فعالان ضد جنگ در روسیه علیه ولادیمیر پوتین حمایت و از فشار خود برای تحمیل یک راه حل مسالمت آمیز در اوکراین استفاده کنیم.

من از جنگ در اوکراین وحشت دارم، از از دست دادن زندگی وحشت دارم، از بمباران وحشت دارم، و از آینده وحشت دارم. مردم اوکراین اکنون از جهنم مطلق عبور می کنند. آنها از آنچه ممکن است رخ دهد می ترسند. بمباران هوایی و ورود تانک ها و سایر نیروها وحشتناک است. افکار من با مردم اوکراین است. آنها سزاوار و باید بتوانند در آینده در صلح زندگی کنند – همانطور که مردم هر کشور دیگری در جهان باید بتوانند در صلح زندگی کنند.

ما باید بر روسیه فشار سیاسی وارد کنیم و از فشار عمومی که در روسیه برای پایان دادن به این جنگ و خروج نیروهای روسی وجود دارد، حمایت کنیم.  ما باید به توافقات اولیه مربوط به اوکراین که در بوداپست صورت گرفت و توافق بعدی مینسک که برای ایجاد یک آتش بس طولانی مدت طراحی شده بود، بازگردیم. همه جنگ ها با یک راه حل سیاسی به پایان می رسد. همه جنگ ها با گفتگو به پایان می رسد. چرا ما منطق جنگ را قطع نمی کنیم و مستقیماً وارد منطق گفتگو نمی شویم؟

برای یک سیاستمدار در هر مجلسی در غرب خیلی آسان است که بلند شود و بگوید: «به جنگ برو، به جنگ برو، به جنگ برو». رای دادن برای آن که فرزندان دیگران به جنگ بروند و کشته شوند همیشه آسان است. وقتی جنگی رخ می‌دهد، همیشه طرف‌های مقابل می‌خواهند مطمئن شوند که این تنها خط و سناریو آن‌هاست که پیش می رود. و بنابراین، این حقیقت است که اولین قربانی در فضای مه آلود جنگ است.

همبستگی جهانی است

کیر استارمر [رهبر فعلی حزب کارگر انگلستان] ادعا می کند که «ائتلاف جنگ را متوقف کنید» یک معامله با روسیه است. هیچ مدرکی وجود ندارد نشان دهد «ائتلاف جنگ را متوقف کنید» کاری جز دفاع از صلح در سراسر جهان انجام داده است. در مورد خود من، سابقه انجام این کار، هم در اتحاد جماهیر شوروی و هم در روسیه پس از شوروی را دارم. به این دلیل که حقوق بشر و همبستگی، جهانی است. من متهم می شوم که طرفدار روسیه و پوتین هستم – اما موضع من طرفداری از حقوق بشر است.

پوتین با حمایت تونی بلر و برخی دیگر از رهبران غربی به مقام ریاست جمهوری رسید و در همان زمان که جنگ چچن در جریان بود، با سفر به بریتانیا در غرب مورد استقبال قرار گرفت. تلفات وحشتناک مردم چچن و مردم روسیه، نقض حقوق بشر مردم چچن، و نژادپرستی نسبت به چچنی ها در مسکو و سایر شهرها محسوس بود. من با گروه حقوق بشر پارلمانی در هیئتی شامل همه احزاب، در مسکو بودم. ما با بسیاری از مقامات روسی ملاقات کردیم که از نقض حقوق بشر شکایت داشتند. من با تونی بن، در بخشی از تظاهرات عمومی، راهپیمایی در لندن در حمایت از حقوق مردم چچن  در زمان وقوع حادثه وحشتناک در سالزبری [ماجرای حمله با گاز اعصاب به سرگئی اسکریپال و دخترش]،همراه بودم.

همانطور که در مجلس آن زمان گفتم:

همه ما با روشی آشنا هستیم که ثروت های هنگفتی که اغلب در مشکوک ترین شرایط در روسیه به دست می آید، و گاهی با عناصر جنایتکار مرتبط است، در نهایت در لندن پناه گرفته و سعی در خرید نفوذ سیاسی در سیاست حزبی بریتانیا دارد. بیش از ۸۰۰۰۰۰ پوند کمک مالی به حزب محافظه کار از سوی الیگارش های روسی و همکاران آنها صورت گرفته است.

من در آن زمان مورد تمسخر قرار گرفتم – و اکنون به قوانین Magnitsky، ثبت مالکیت و جایی که پول واقعاً از آنجا می آید می رسیم. افراد زیادی در چپ وجود دارند که در حمایت از حقوق روزنامه نگاران، حقوق بشر، حق تظاهرات و همه چیزهایی که ما در یک جامعه آزاد انتظار داریم کاملاً ثابت قدم بوده اند. زمانی که جنگ عراق در سال ۲۰۰۳ آغاز شد، من کاملاً با آن مخالف بودم. اما فکر نمی کردم باید با آمریکا وارد جنگ شویم. فکر نمی‌کردم باید با کس دیگری وارد جنگ شویم. آنچه من فکر می کردم این بود که باید در جهت صلح برای مردم عراق کوشش کنیم.

هیچ راه حلی در اوکراین که شامل جنگ با روسیه باشد وجود ندارد. آنچه صلح را به همراه می آورد خروج نیروهای روسی از اوکراین است. اما حمله به روسیه باعث صلح نخواهد شد. این وضعیت را بدتر می کند و جنگی دیگر و تلخی و نفرت بیشتر به همراه می آورد. منابع گرانبهای بیشتری در جهان به جای مقابله با بحران زیست محیطی که همه با آن روبرو هستند، برای ساخت سلاح و سلاح های کشتار جمعی به مصرف می رسد.

یک شکست برای همه ما

غالباً، کسانی که در یک زمان با وحدت کامل مخالف هستند، پیشگوی آینده می شوند. بنابراین یک یا دو بار کمی نامحبوب بودن چیز بدی نیست. من اغلب این سوال را در مورد اینکه آیا کسی در جنگ پیروز می شود یا خیر پرسیده ام. جنگ می شود، زمین به دست می آید و زمین از دست می رود. یک جنگ تمام می شود، کاروان رسانه ای به جای دیگری می رود. اما در مورد کسی که یک پسر یا یک دختر را برای همیشه در آن جنگ از دست داده است این طور نیست. آنها در روز تولد فرزند خود به این فکر خواهند کرد که آن ها الان چه کاری می توانستند انجام دهند، چه می توانستند به دست آورند، کجا می توانستند باشند، الان چه کار چه می کردند. و این درد در زندگی آن ها همواره و همواره ادامه خواهد یافت.

هیچ کس در واقع هرگز برنده جنگ نیست. حتی وجود جنگ برای همه ما شکست است. و بنابراین سؤال این است که چگونه می توان جنگ ها را در سریع ترین زمان ممکن متوقف کرد و به سمت روند صلح، تفاهم و به رسمیت شناختن حرکت کرد. بدترین سناریو در درگیری کنونی در اوکراین، اشغال کامل، تلفات جانی هنگفت و سپس وقوع بروز یک جنگ داخلی است که می تواند برای مدت بسیار طولانی ادامه یابد.

حتی بدتر از آن، درگیری مسلحانه بین روسیه و نیروهای ناتو در هر کجا خواهد بود، زیرا هر دو قدرت هسته ای تا دندان مسلح هستند. هر دو دارای سلاح های بسیار پیچیده و بسیار کارآمد هستند. امیدوارم هرگز در هیچ کجای دنیا درگیری هسته ای رخ ندهد، اما به وضوح خطرات آن اکنون بسیار زیاد است و در واقع بسیار بسیار خطرناک است.

برخی می گویند ضد جنگ بودن نشانه ضعف است. برعکسِ این موضوع صادق است. این نشانه قدرت است که شما به مناقشه کنونی نگاه کنید و بگویید این مناقشه باید حل شود و ما باید صلح را ایجاد کنیم. بنابراین، آنچه ما نیاز داریم صدای بیشتر برای صلح، فعالان ضد جنگ بیشتر در سراسر جهان است تا خطرات و حماقت جنگ را افشا کنند و با آنچه دولت هایشان انجام می دهند مخالفت کنند.

من از دیدن این همه جوان در خیابان‌های مسکو و سن پترزبورگ، در بسیاری از شهرهای سراسر روسیه الهام گرفتم. آن ها می‌گویند این کار به نام آنها انجام نشده است و آنها این جنگ را نمی‌خواهند – دقیقاً به همین زبان، بسیاری از ما در آستانه حمله به عراق وقتی می‌گفتیم این کار به نام ما انجام نمی‌شود. همان طور که آمریکایی‌ها در مورد جنگ ویتنام گفتند.

بنابراین، این صدای مردمی است که در سرتاسر جهان به دنبال صلح هستند و خواستار آن هستند و در حال حاضر باید به آنها گوش دهیم.

منبع: ژاکوبن

چاپ کن